Τι θα συνέβαινε σε μια δυστοπική κοινωνία όπου τα ψάρια αποτελούν είδος προς εξαφάνιση; Αφήστε τα γιατί και τα πως – τα «μα πως μόνο τα ψάρια» και τα «τι συνέβη και φτάσαμε εκεί» και σκεφτείτε τα σοβαρά θέματα της υπόθεσης: ζωή χωρίς ψάρια, σημαίνει και ζωή χωρίς… ΣΟΥΣΙ. Και τι σημαίνει ζωή χωρίς σούσι; Σε εμάς εδώ μάλλον τίποτα – και τα κεμπάμπ μας έχουμε και τα κοντοσούβλια μας, και όλα τα καλά για να συνεχίσουμε ανενόχλητοι τη ζωή μας. Στη μακρινή Ιαπωνία ωστόσο τα πράγματα πρέπει να είναι μάλλον διαφορετικά, γιατί οι σχεδιαστές της Indieszero έκατσαν και σκαρφίστηκαν μια ιστορία όπου η έλλειψη σούσι προκάλεσε… οδυρμούς, χάος, κοινωνικές αναταραχές, μέχρι και εμφύλιο πόλεμο! Και κάπως έτσι ξεκινά – όπως μπορεί ήδη να υποθέσατε – και η ιστορία του Sushi Striker, παρουσιάζοντας ένα κόσμο όπου τα αποθέματα από σούσι μειώνονται χωρίς επιστροφή και δύο αντιμαχόμενες πλευρές μάχονται για το μέλλον του πλανήτη: η φασιστική Αυτοκρατορία θέλει να κρατήσει το σούσι για τον εαυτό της με τον απλό κόσμο να υποφέρει έχοντας για να τραφεί… μόνο όλα τα υπόλοιπα φαγητά του πλανήτη, ενώ το Απελευθερωτικό Μέτωπο σηκώνει το λάβαρο της επανάστασης διακηρύσσοντας «Το Σούσι ανήκει στον Λάο του!». Ο Μουσάσι, ο νεαρός πρωταγωνιστής του παιχνιδιού, εμφανίζεται ως ένα από τα ορφανά του πολέμου, καθώς οι γονείς του εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των διαμαχών, αφήνοντάς του μόνο ένα μπουφάν με το σύμβολο του απελευθερωτικού μετώπου. Η ιστορία του Sushi Striker ξεκινάει με τον Μουσάσι να ανακαλύπτει ότι το μπουφάν του είναι πιο σημαντικό απ’ όσο γνώριζε, και ότι ο ίδιος έχει το δικό του ξεχωριστό ρόλο να διαδραματίσει στον αγώνα για την απελευθέρωση του Σούσι.
Περισσότερες λεπτομέρειες για την υπόθεση του παιχνιδιού δεν χρειάζεται απαραίτητα να γνωρίζετε, αρκεί να λάβετε υπόψη σας πως είναι «κεντημένη» στα πρότυπα και μοτίβα των ιαπωνικών κινούμενων σχεδίων, με πολύχρωμους, εκκεντρικούς χαρακτήρες και μπόλικες αποκαλύψεις και ανατροπές, συνοδευόμενες από τους υπερβολικούς θεατρινισμούς που συνοδεύουν συνήθως το «δράμα» των σειρών anime. Σημαντική συμβολή επίσης, τόσο στο σενάριο όσο και στο gameplay, έχουν τα Sushi Sprite, μυθικά πλάσματα που μπορούν να δημιουργήσουν σούσι δια μαγείας (κάτι που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί έπρεπε να γίνει τελικά πόλεμος για όλη αυτή την ιστορία) και που ουσιαστικά διαδραματίζουν το ρόλο των… Pokemon για το Sushi Striker. Όπως και να έχει, αν δεν έχετε πρόβλημα με την αισθητική και τις νόρμες αυτού του είδους αφήγησης, θα απολαύσετε μια ευφάνταστη και διασκεδαστική ιστορία, η οποία αποτελεί και ένα από τα βασικά προνόμια του παιχνιδιού. Και αυτό γιατί στη βάση του, το Sushi Striker δεν διαφέρει ιδιαίτερα από τα περισσότερα βιντεοπαιχνίδια της κατηγορίας «match3», εκείνα τα παζλ δηλαδή στα οποία ο παίκτης καλείται να ενώσει τρία… κάτι ίδιου χρώματος, σχήματος, μοτίβου ή κάποιο συνδυασμό των τριών.
Στην περίπτωση του Sushi Striker, το παιχνίδι διαδραματίζεται ως εξής: αυτά τα χρωματιστά «κάτι» είναι πιάτα από σούσι, τα οποία κινούνται μέσα σε τρεις παράλληλους κυλιόμενους διαδρόμους (τρεις για τον παίκτη, τρεις για τον αντίπαλό σου). Ο στόχος είναι να πιάσεις και να «ενώσεις» πιάτα ίδιου χρώματος, κάτι το οποίο επιφέρει ζημιά στον αντίπαλο. Όσο μεγαλύτερος σε αριθμό ο συνδυασμός, τόσο μεγαλύτερη η ζημιά που μπορείς να προκαλέσεις, ενώ αναμενόμενα το παιχνίδι εισάγει σταδιακά ένα σωρό από κανόνες και ειδικές κινήσεις για να εμπλουτίσει τον πυρήνα του gameplay. Από διακυμάνσεις της ζημιάς που μπορείς να προκαλέσεις ανάλογα με τα είδη από σούσι που έχεις συνδυάσει, μέχρι επιθέσεις που μπορείς να ξεκλειδώσεις ανάλογα με το Sushi Sprite που έχεις στην κατοχή σου, παγώνοντας τους διαδρόμους, μεταμορφώνοντας τα πιάτα έτσι ώστε να έχουν όλα το ίδιο χρώμα, αλλάζοντας τα αλμυρά σε γλυκά έτσι ώστε να αναπληρώσεις ενέργεια κ.α., το Sushi Striker προσπαθεί να δημιουργήσει τις συνθήκες για να έχει το gameplay ποικιλία και οι μάχες να εξελίσσονται ανάλογα με τις τακτικές που θέλει να εφαρμόσει ο κάθε παίκτης. Στα ίδια πλαίσια του στόχου να αποκτήσει βάθος το παιχνίδι, ο παίκτης καλείται να «εξερευνήσει» τον κόσμο, ενώ έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τους πόντους εμπειρίας που κερδίζει σε κάθε μάχη για να αναβαθμίσει το χαρακτήρα του. Είναι εμφανής η προσπάθεια των σχεδιαστών να δημιουργήσουν μια πιο πλούσια εμπειρία από εκείνη που προσφέρει η βάση του Sushi Striker. Όχι πως το παιχνίδι μεταμορφώνεται ποτέ σε RPG – η περιήγηση στον κόσμο για παράδειγμα γίνεται πρακτικά με γραμμικό τρόπο, αφού μετακινείσαι από σημείο σε σημείο πάνω στο χάρτη, «ξεκλειδώνοντας» απλά τα σημεία ενδιαφέροντος που προχωρούν την ιστορία ή παρουσιάζουν τους επόμενους αντιπάλους σου. Ωστόσο, ο συνδυασμός σεναρίου και παζλ λειτουργεί αρμονικά, ειδικά από τη στιγμή που η ιστορία είναι τόσο καλά μελετημένη.
Όχι, η βασική ένσταση που έχω για το παιχνίδι δεν αφορά τις φιλότιμες προσπάθειες της Indieszero να εμπλουτίσει και να «μεγαλώσει» το Sushi Striker, αλλά το γεγονός πως είναι από τις λίγες φορές, ή μάλλον η μοναδική φορά που θα προτιμούσα να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο τίτλο… στο Nintendo 3DS. Είναι περίεργο συναίσθημα γιατί σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις ισχύει το αντίθετο και η υβριδική φύση του Switch καθιστά ούτως ή άλλως προτιμητέο το σύστημα, συνήθως για οποιοδήποτε παιχνίδι. Το θέμα είναι όμως πως γίνεται από πολύ νωρίς ξεκάθαρο ότι το Sushi Striker ξεκίνησε πρώτα να ετοιμάζεται για το 3DS, αναπτύχθηκε με βάση τις ιδιαιτερότητες του hardware του και έπειτα… εξαπλώθηκε και στον διάδοχό του. Γιατί σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια της κατηγορίας του, η κίνηση των πιάτων πάνω στους διαδρόμους επιβάλλει την ανάγκη για αστραπιαίες κινήσεις, έτσι ώστε να προλάβεις να ενώσεις πιάτα καθώς περνούν από μπροστά σου. Η γραφίδα του Nintendo 3DS είναι πιθανότατα ιδανική για αυτές τις κινήσεις, κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση των… δαχτύλων για την έκδοση του Switch, καθώς αποδεδειγμένα δεν προσφέρουν τον ίδιο βαθμό ακρίβειας και απόκρισης. Όταν δε το παιχνίδι μεταφέρεται στην τηλεόραση και η οθόνη του Switch καθίσταται μη διαθέσιμη, η εναλλακτική λύση του αναλογικού μοχλού κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Και τα δύο μοντέλα χειρισμού είναι λειτουργικά, αλλά γνωρίζοντας παρόμοιους τίτλους και πόσο σημαντική ήταν η (κατά τα άλλα πλέον παρωχημένη) οθόνη αφής των DS/3DS για την εμπειρία που σου πρόσφεραν, δεν σταμάτησα να νιώθω πως υπάρχει εκεί έξω μια έκδοση ανώτερη από αυτή που έχω στα χέρια μου, παρά τις αδιαπραγμάτευτες τεχνικές διαφορές.
Συνοψίζοντας, αν ψάχνετε ένα συμπαθητικό παιχνίδι παζλ με σπιρτόζικη ιστορία, ευφάνταστο σενάριο και στοιχεία από RPG, μπορεί και να έχετε βρει τον ιδανικό εκπρόσωπο στο Sushi Striker: The Way of Sushido. Απλά μη ξεχάσετε να συνυπολογίσετε στην απόφασή σας α) κάτι που ήδη γνωρίζετε, πως δηλαδή στα 50 ευρώ που διατίθεται το παιχνίδι υπάρχουν πάρα πολλές εναλλακτικές επιλογές στο eshop του συστήματος, οι περισσότερες σε υποπολλαπλάσιο κόστος, αλλά και β) ένα επιπλέον δεδομένο, πως θα υπάρξουν στιγμές που θα εύχεστε το Switch σας να είχε τη δική του γραφίδα.
