Είναι ιδιαίτερη περίπτωση το Tekken. Όταν πρωτοβγήκε, δεν ήταν ούτε το πιο βαθύ, ούτε το πιο ποιοτικό fighting game εκεί έξω. Όμως βρήκε αμέσως μια θέση στην καρδιά των παικτών, ταράζοντας το σκηνικό σε απρόσμενο βαθμό, έστω και αν λάβουμε υπόψη ότι τότε τα fighting games ήταν κυκλοφορίες-σημαίες που επηρέαζαν ολόκληρη την αγορά, δεν ήταν ένα εξειδικευμένο είδος όπως σήμερα. Ίσως ήταν η πολύ επιτυχημένη ισορροπία μεταξύ anime και ρεαλισμού στην καλλιτεχνική του διεύθυνση που έκανε τους χαρακτήρες του να δείχνουν κααάπως λιγότερο «ξύλινοι» σε σύγκριση με τα μοντέλα των πρώτων τρισδιάστατων fighting games, ίσως ήταν ο δυναμισμός των κινήσεων που είχαν σχεδόν πάντοτε αισθητό αντίκτυπο, ίσως ήταν ο συσχετισμός του με το PlayStation, που τότε έφερνε μαζί του ένα κύμα εξελίξεων που έμελλαν να αλλάξουν για πάντα τη βιομηχανία. Όποιος και αν ήταν ο λόγος, το Tekken έδειξε αμέσως ότι ήρθε για να μείνει.
Όσο περνούσαν τα χρόνια, το franchise της Namco συνέχισε να αποκτά καινούριους φίλους, γιατί ήταν ένας τίτλος που έτρεφε την κόντρα και την επιθετικότητα, έκανε κάθε μάχη να στάζει αδρεναλίνη, ενώ παράλληλα δεν δίσταζε να τρολάρει τον παίκτη με προσθήκες και χαρακτήρες που φλέρταραν με το γελοίο. Καγκουρό που κλωτσομπουνούσαν, δεινόσαυροι-πυγμαίοι, γέροι που -κυριολεκτικά- δεν μπορούσαν να σταθούν στα πόδια τους χωρίς ηλεκτρική εκκένωση από ένα τηλεκοντρόλ, το Tekken ποτέ δεν πήρε τον εαυτό του στα σοβαρά, ενώ παράλληλα γινόταν καλύτερο, ομορφότερο αλλά και πιο περίπλοκο μηχανιστικά.
Ωστόσο, το άγχος επιβίωσης που κατέλαβε τα fighting games τη δεκαετία του 2000 επηρέασε και το Tekken, καθώς παράτησε σε μεγάλο βαθμό το χιούμορ και τους πειραματισμούς και επικεντρώθηκε στον ανταγωνιστικό του χαρακτήρα με ενοχλητική, θα έλεγα, συγκέντρωση. Και, κλείνοντας έναν χαρακτηριστικά επικό πρόλογο για ένα τόσο γνωστό παιχνίδι, το Tekken 8 είναι το αποκορύφωμα της μοντέρνας τάσης του franchise, με τη διαφορά ότι τώρα προσπαθεί να γίνει και καλύτερο video game, πέρα από καλύτερο fighting game.
Τα καταφέρνει, όμως; Μετά από μερικές δεκάδες ώρες παιχνιδιού μπορώ να πω ότι ναι, το καταφέρνει, αλλά ίσως όχι με τον τρόπο που θα περίμενε κάποιος που παρακολουθεί στενά τη σειρά εδώ και καιρό. Με άλλα λόγια, το Tekken 8 έχει πολύ μεγαλύτερη επιτυχία στην προσπάθειά του να γίνει καλύτερο παιχνίδι, παρά στην προσπάθειά του να γίνει καλύτερο fighting game.
Ξεκινώντας από τη γενικότερη αίσθηση, το Tekken 8 είναι το πρώτο παιχνίδι της σειράς που επωφελείται από τις βελτιώσεις που έφερε στο γενικότερο επίπεδο εμπειρίας η τρέχουσα γενιά οικιακών κονσολών. Χρόνοι φόρτωσης που μπορούν να συγκριθούν μόνο με τα cartridges μιας άλλης εποχής, τρισδιάστατος, στοχευμένος ήχος, γραφικά και χρώματα που ξεπηδούν από την οθόνη, λεπτομέρειες στα μοντέλα που (περιστασιακά) ρίχνουν σαγόνια, το όλο στήσιμο και η παρουσίαση της εμπειρίας δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης, ακόμα και όταν η επαναχρησιμοποίηση του animation των παλαιότερων τίτλων γίνεται εξόφθαλμη. Άλλωστε, για να είμαστε δίκαιοι, δεν γίνεται να ξηλωθεί εξολοκλήρου το παλιό animation, ιδιαίτερα όταν έχουν χτιστεί επάνω του ολόκληρες γενιές αλληλεπιδράσεων, σε ένα παιχνίδι που φημίζεται για την ακρίβεια των hitbox του και δεν διστάζει να την επιδεικνύει συχνά-πυκνά με super slow motion.
Η ίδια κορυφαία αίσθηση συνεχίζεται στον χειρισμό, αλλά και στη γενικότερη προσαρμοστικότητα του τεχνικού τομέα, καθώς μπορεί να απλωθεί ώστε να εντυπωσιάζει σε μεγάλες οθόνες ή να συμμαζευτεί ώστε να προσφέρει μια ικανοποιητική εμπειρία σε ένα handheld PC. Όσον αφορά τον χειρισμό, αξίζει να σημειωθεί ότι το νέο Tekken ακολουθεί πιστά τη νέα μόδα που θέλει τα fighting games να προσπαθούν να γίνουν πιο προσιτά, ώστε να προσελκύσουν κι άλλα είδη κοινού πέρα από τους φανατικούς του είδους, οπότε προσθέτει και μια απλοποιημένη λειτουργία χειρισμού που απευθύνεται σε αρχάριους. Είναι κάτι που είδαμε και στο Street Fighter 6 που κυκλοφόρησε πέρυσι και μια επιλογή που έχει λογική. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι ένας από τους λόγους που έφεραν το Tekken στην κορυφαία βαθμίδα των fighting games ήταν τα άμεσα αποτελέσματα που πρόσφερε στον παίκτη, ένα χαρακτηριστικό που έχει υποχωρήσει τον τελευταίο καιρό, με σχεδιαστικές επιλογές που κάνουν το παιχνίδι ολοένα πιο περίπλοκο.
Ο απλοποιημένος χειρισμός μπορεί να ενεργοποιηθεί ανά πάσα στιγμή με το πάτημα ενός κουμπιού, ακόμα και κατά τη διάρκεια ενός αγώνα και όντως επιτρέπει στον παίκτη να εξοικειωθεί γρήγορα με τον ρυθμό του παιχνιδιού, καθώς δεν χρειάζεται να θυμάται combo και περίπλοκες κινήσεις, αλλά μπορεί να εκτελέσει γενικές επιθέσεις και κονσερβαρισμένα, απλά combo πατώντας το ίδιο πλήκτρο. Ωστόσο, μου έδωσε προσωπικά την εντύπωση ότι περιορίζει σε τεράστιο βαθμό την ποικιλία των κινήσεων και ότι είναι σχεδιασμένο μόνο για τα πρώτα βήματα του παίκτη με κάποιον χαρακτήρα, σε αντίθεση με τα Modern Controls του Street Fighter 6, όπου έχεις την εντύπωση ότι παίζεις απλώς μια διαφορετική, πιο γρήγορη και ρηχή εκδοχή του ίδιου παιχνιδιού.
Βέβαια, μπορεί να μοιάζει τόσο φτωχός ο απλοποιημένος χειρισμός επειδή το σύστημα του Tekken έχει φουσκώσει σε βαθμό που δεν χωράει κάτι άλλο πια στο χειριστήριο. Πέρα από το βασικό σύστημα, το οποίο πλέον περιλαμβάνει σχεδόν τριψήφιες κινήσεις, παραλλαγές και συνδυασμούς για κάθε χαρακτήρα, στους πρόσφατους τίτλους της σειράς προστέθηκαν τα λεγόμενα Rage Arts, δηλαδή ειδικές κινήσεις σχεδιασμένες για να πιέσουν το πλεονέκτημα του παίκτη ή να αντιστρέψουν τη ροή του αγώνα αν εκτελεστούν επιτυχημένα την κατάλληλη στιγμή και τώρα έρχεται να προστεθεί και ένα νέο υποσύνολο τεχνικών με το λεγόμενο Heat System. Αυτό μπορεί να ενεργοποιηθεί χειροκίνητα από τον παίκτη ή αυτόματα στο τέλος συγκεκριμένων κινήσεων υπό συγκεκριμένες συνθήκες και ανοίγει νέες δυνατότητες άσκησης πίεσης στον αντίπαλο.
Αυτό, άλλωστε, είναι το πνεύμα του Tekken, ιδιαίτερα από το T5 και ύστερα: επίθεση, επίθεση, επίθεση και ατελείωτα floating combos, χωρίς όμως να λείπουν οι αμυντικές τεχνικές και ο ψυχολογικός πόλεμος, κάτι που η σειρά της Bandai Namco εξακολουθεί να κάνει (ίσως) καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο fighting game. Θεωρώ ότι αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι που κάνει το franchise τόσο αγαπητό στην κοινότητα του συγκεκριμένου είδους παιχνιδιών, μόνο που τώρα έχει περισσότερη φινέτσα στην εκτέλεση, έστω και αν προσωπικά θα προτιμούσα να αναπτυχθούν τα ήδη υπάρχοντα συστήματα, παρά να προστεθούν νέα. Παραμένει βέβαια το πρόβλημα ότι ο διστακτικός παίκτης θα νιώσει πολλές φορές έξω από τα νερά του, όποια μέθοδο χειρισμού και αν επιλέξει. Ναι μεν είναι κάτι που ισχύει για όλα τα fighting games, αλλά ο επιθετικός χαρακτήρας του Tekken ίσως κάνει αυτή την αίσθηση κάπως πιο καταπιεστική.
Αυτό δεν σημαίνει ότι το Tekken 8 δεν έχει τη δυνατότητα να ενθουσιάσει οποιονδήποτε πιάσει το χειριστήριο στα χέρια του. Εξακολουθεί να έχει αυτή τη χημεία, αυτή την ένταση που σε κολλάει στην οθόνη, είτε είσαι κουρασμένος πενηντάρης είτε 9χρονο παιδί (ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ). Η εκμάθηση ενός νέου χαρακτήρα είναι ένα βαθύ και διασκεδαστικό εγχείρημα ωρών από μόνο του, το διπλό στον καναπέ είναι εξίσου γοητευτικό όσο ποτέ και το online multiplayer λειτουργεί πιο αξιόπιστα από ποτέ. Επιπλέον, τώρα έχει και το περιεχόμενο που χρειάζεται για να στηρίξει όλη αυτή την εμπειρία. Πέρα από το multiplayer (φυσικά), το Arcade Mode και το αρκετά μεγάλο και κινηματογραφικό Story Mode (μη φανταστείτε κάτι σε κλίμακα Mortal Kombat, αλλά την κάνει τη δουλειά του), υπάρχει το πάρα πολύ όμορφο και εθιστικό Arcade Quest, το οποίο ουσιαστικά αντικαθιστά τα Arcade και Ghost Battles των προηγούμενων Tekken. Στην ουσία πρόκειται για μια δευτερεύουσα ιστορία η οποία καθοδηγεί τον παίκτη στην (εντελώς εξιδανικευμένη και ανύπαρκτη πλέον) κουλτούρα των arcade και διαδραματίζεται σε μια meta ψηφιακή κοινότητα που κατοικείται από ελαφρώς… ανατριχιαστικά μικρομέγαλα avatar τύπου Mii. Ωστόσο, συνδέει μεταξύ τους τις μάχες με το ΑΙ με αποτελεσματικό και αρκετά εθιστικό τρόπο. Ιδιαίτερα ευπρόσδεκτες και οι αλλαγές στο Practice Mode, το οποίο καλύπτει πλέον κάθε πλευρά της εκμάθησης ενός χαρακτήρα, από τις βασικές κινήσεις μέχρι αρκετά προχωρημένα combo, ενώ είναι πλήρως παραμετροποιήσιμη για όποιον θέλει να εστιάσει στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων αντιπάλων υπό συγκεκριμένες συνθήκες.
Κλείνοντας, ας αναφερθούμε λίγο στον… ελέφαντα στο δωμάτιο που λένε στην Κεφαλονιά. Όπως και σε πάρα πολλές σειρές fighting, αλλά ακόμη περισσότερο για το Tekken, ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία για τη διατήρηση του ενδιαφέροντος των παικτών είναι η δυνατότητα προσαρμογής των χαρακτήρων με ρούχα, περούκες, αξεσουάρ και άλλο διακοσμητικό περιεχόμενο. Είναι λογικό, άλλωστε: όταν περνάς δεκάδες έως χιλιάδες ώρες με την προσοχή εστιασμένη σε μια τριανταριά χαρακτήρες, όσο λεπτομερή και αν είναι τα μοντέλα τους και όσο συναρπαστικές και αν είναι οι αναμετρήσεις, θέλεις κάποια στιγμή να αλλάξεις λίγο εικόνα και ατμόσφαιρα. Πόσο μάλλον όταν έχουν δώσει ένα εκτρωματικό κούρεμα στο βασικό μοντέλο του αγαπημένου σου χαρακτήρα… αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα. Όπως και κάθε άλλο πρόσφατο Tekken, το Tekken 8 έχει μια ικανοποιητική συλλογή από τέτοια αντικείμενα, με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά αποφάσισε η Bandai Namco να κλειδώσει το μεγαλύτερο μέρος από το νέο διακοσμητικό περιεχόμενο που θα κυκλοφορήσει από εδώ και στο εξής σε ένα in-game store με πραγματικά χρήματα, το οποίο εμφανίζεται για πρώτη φορά στη σειρά.
Προσωπικά, ομολογώ ότι δεν με πειράζουν αυτές οι επιλογές. Από τη στιγμή που το παιχνίδι προσφέρει ένα ικανοποιητικό πλήθος επιλογών στη βασική του έκδοση (έστω και στη deluxe του έκδοση για τους πιο μερακλήδες), δεν βλέπω γιατί να μην ζητάει η εταιρεία επιπλέον χρήματα, έστω και αν το βασικό παιχνίδι είναι full price. Θα μπορούσε να πάψει να δημιουργεί περιεχόμενο και να το αφήσει έτσι, σε μια αποδεκτή κατάσταση. Εφόσον λοιπόν εξακολουθεί να απασχολεί σχεδιαστές που δημιουργούν περιεχόμενο και σκοπεύει να συνεχίσει να το κάνει για μεγάλο χρονικό διάστημα και εφόσον υπάρχει ζήτηση για κάτι τέτοιο, το θεωρώ λογικό να ζητάει επιπλέον χρήματα. Αυτό που ΔΕΝ θεωρώ λογικό, όμως, είναι να ζητάει 5 ευρώ για ένα κοστούμι. Μιλάμε για ένα ποσό στο οποίο συνήθως κοστολογούνται ολόκληροι νέοι χαρακτήρες, όχι ένα skin για ένα παιχνίδι που δεν είναι free to play. Οπότε, κατανοώ την ανάγκη για επιπλέον έσοδα λόγω πιο περιορισμένης απήχησης των fighting games σε σχέση με το παρελθόν, αλλά πρέπει να υπάρξει μια ισορροπία και όχι μια απόπειρα ξεζουμίσματος των πιο φανατικών. Θέλει προσοχή εδώ.
Κατά τα άλλα, δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη επιφύλαξη για μια τόσο καλοφτιαγμένη, πλούσια και ολοκληρωμένη κυκλοφορία. Το Tekken 8 έχει κάτι για όλους, ενώ παράλληλα κρατάει ανέπαφο τον σκληροπυρηνικό του χαρακτήρα. Σίγουρα, θα μπορούσε να έχει περισσότερο περιεχόμενο για έναν παίκτη (παρά τις νέες προσθήκες, τόσο το MK1 όσο και το SF6 έχουν κάνει μεγαλύτερα βήματα σε αυτόν τον τομέα), θα μπορούσε να έχει ΟΛΟΥΣ τους χαρακτήρες του παρελθόντος χωρίς Season Pass κλπ., αλλά όλα αυτά είναι λίγο ουτοπικά. Στην αγορά του σήμερα, δεν μπορείς να περιμένεις ότι θα αγοράσεις μια εμπειρία που δυνητικά μπορεί να σου προσφέρει ακόμα και χιλιάδες ώρες παιχνιδιού ανάλογα με το πόσο σοβαρά θα ασχοληθείς μαζί του, χωρίς να μπεις στον πειρασμό να ξοδέψεις κάτι ακόμα. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την πιο premium ανταγωνιστική εμπειρία για πάρα πολύ κόσμο διεθνώς και, σε αυτόν τον τομέα, δεν απογοητεύει.
