Αυτό που οφείλει να αναγνωρίσει κανείς στην Gearbox είναι ο τρόπος που προσάρμοσε τη συνταγή του Diablo, στο περιβάλλον ενός καθαρόαιμου FPS. Η αμερικάνικη εταιρεία πέτυχε κάτι το πραγματικά αξιοσημείωτο: πήρε τη δομή και τους κανόνες που διέπουν το Diablo, τους έφερε στα μέτρα της, και πάνω σ’ αυτούς έχτισε μία ολόκληρη σειρά παιχνιδιών που ακολουθεί τις ίδιες σχεδιαστικές αρχές με τα Diablo, που έχει σημειώσει την ίδια επιτυχία, αλλά ανήκει σε διαφορετικό είδος παιχνιδιού. Και για να εκτιμήσει κανείς την αξία του εγχειρήματος της Gearbox, αξίζει να σημειωθεί ότι δεν συναντούμε συχνά βιντεοπαιχνίδια που δανείζονται με τόση επιτυχία στοιχεία από άλλα βιντεοπαιχνίδια, τα οποία ανήκουν σε διαφορετική κατηγορία. Η ανταλλαγή στοιχείων ή έστω η αντιγραφή μίας επιτυχημένης συνταγής, είναι κάτι που συνήθως συναντούμε σε ομοειδή παιχνίδια. Για παράδειγμα, η SEGA δανείστηκε τη συνταγή της Capcom για το Final Fight, ώστε να φτιάξει τη σπιτική σειρά beat ‘em up Streets of Rage. Σπάνια, όμως, μία εταιρεία θα έμπαινε στη διαδικασία να προσαρμόσει την ιδέα μίας άλλης εταιρείας σε ένα δικό της παιχνίδι που όμως ανήκει σε διαφορετική κατηγορία.
Η σειρά Borderlands είναι ένα ζωντανό κομπλιμέντο για τη σειρά Diablo, ένας πραγματικός ύμνος για την εξαιρετική δουλειά που έκανε η Blizzard όλα αυτά τα χρόνια. Και τα τρία παιχνίδια που περιλαμβάνονται στο πακέτο Borderlands Legendary Collection (Borderlands, Borderlands 2, Borderlands: The Pre-Sequel) ακολουθούν πιστά την επιτυχημένη συνταγή των φημισμένων Diablo, μία συνταγή την οποία η Gearbox προσάρμοσε στο περιβάλλον ενός σούτερ πρώτου προσώπου υψηλής δράσης, με υποδειγματικό τρόπο. Το αποτέλεσμα; Μία τριάδα παιχνιδιών τα οποία είναι ικανά να βυθίσουν τους παίκτες στο μαγικό τους κόσμο για ώρες ατελείωτες. Έχουμε να κάνουμε με την κλασική περίπτωση εξαΰλωσης τους ελεύθερού μας χρόνου, καθώς είναι από τα παιχνίδια εκείνα που ξεκινάς για να παίξεις για μισή ωρίτσα, όσο για να βγάλεις την επόμενη αποστολή δηλαδή, και καταλήγεις να πολεμάς τους κακούς τύπους που κυκλοφορούν στην Pandora με τις ώρες, δίχως να το καταλάβεις. Το ξέρω ότι ακούγεται κλισέ, αλλά στην περίπτωση των Borderlands πρόκειται για γεγονός πραγματικό και αδιαμφισβήτητο. Άλλωστε, το παιχνίδι έχει σχεδιαστεί για να κάμπτει τις αντιστάσεις του παίκτη, ώστε να του ρουφά τον ελεύθερό του χρόνο, δίχως να το αντιλαμβάνεται.
Και τα Borderlands πετυχαίνουν τον στόχο τους πάρα πολύ απλά, φροντίζοντας να κρατούν τον παίκτη σε μία κατάσταση διαρκούς εγρήγορσης. Πρώτα απ’ όλα, δίνουν στον παίκτη την ευκαιρία να λάβει μέρος σε έναν μεγάλο αριθμό από ευφάνταστες και συναρπαστικές αποστολές – κύριες και δευτερεύουσες, στις οποίες, κατά κύριο λόγο – βρίσκεται μπλεγμένος σε μία σειρά από ενδιαφέρουσες καταστάσεις και πάντα αντιμέτωπος με ζόρικους εχθρούς που θέλουν να τον σταματήσουν με κάθε κόστος. Η ποικιλία και το εύρος των αποστολών κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του παίκτη, καθώς τον υποβάλλον συνεχώς σε μία σειρά από διαφορετικές δοκιμασίες (είτε πρόκειται για τον αγώνα επιβίωσης κόντρα σε αναρίθμητους εχθρούς, είτε στον εντοπισμό αντικειμένων που χρειάζονται για να προχωρήσει κανείς στα επόμενα επίπεδα, είτε φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με τα ευρηματικά αφεντικά του παιχνιδιου). Συνδυάζουν υποδειγματικά τη δράση με την εξερεύνηση, δύο από τα στοιχεία που τα τρία Borderlands προσφέρουν σε αφθονία. Και φυσικά, δεν παύουν ποτέ να είναι γενναιόδωρα με τον παίκτη που θα αφιερώσει ένα μέρος του ελεύθερού του χρόνου για να απολαύσει εκείνα τα πέντε λεπτά που μπορούν κάλλιστα να γίνουν πέντε ώρες. Η υψηλή συχνότητα με τον οποία προκύπτουν τα λάφυρα έπειτα από κάθε μάχη, είναι το χαρακτηριστικό που ευθύνεται για τη μεγάλη αντοχή των παιχνιδιών της Gearbox στο χρόνο. Είναι πάρα πολύ σημαντικό για τον παίκτη να γνωρίζει ότι άσχετα από το χρόνο που θα διαθέσει στο παιχνίδι, πάντα θα βρίσκει ένα ισχυρό όπλο που θα του φανεί χρήσιμο στις επόμενες αποστολές, πολύ καλύτερο από αυτό που κουβαλάει. Ή ένα χρήσιμο αντικείμενο που θα βελτιώσει τα στατιστικά του χαρακτήρα του και θα αυξήσει τις πιθανότητες να βγει ζωντανός έπειτα από την αναμέτρηση με εκείνο το ζόρικο αφεντικό που του έκανε δύσκολη τη ζωή και δεν έλεγε να πέσει με τίποτα. Τα Borderlands είναι από εκείνα τα παιχνίδια που επιβραβεύουν τον παίκτη για τη νίκη που πετυχαίνει, για την καλή προσπάθεια, για τη συμμετοχή του στο παιχνίδι. Και το κάνουν τόσο καλά τα άτιμα, καθώς έπειτα από κάθε δύσκολη μάχη, το πρόσωπο του παίκτη ακτινοβολεί από χαρά και ικανοποίηση, τόσο για τα επιτεύγματά του εντός του παιχνιδιού, όσο και για τα πλούσια λάφυρα που κέρδισε.
Όσον αφορά το τεχνικό κομμάτι και δη αυτό της απόδοσης, το ταπεινό hardware του Switch δεν δείχνει να προβληματίζεται ιδιαίτερα. Και τα τρία παιχνίδια τρέχουν απροβλημάτιστα, δίχως να εμφανίζονται σημάδια κόπωσης κατά τη διάρκεια της έντονης δράσης, πράγμα πολύ σημαντικό για ένα παιχνίδι της κατηγορίας. Εξίσου εντυπωσιακό, το πόσο καθαρή φαίνεται η εικόνα, είτε το Switch βρίσκεται σε φορητή κατάσταση, είτε όταν είναι συνδεδεμένο με τον τηλεοπτικό μας δέκτη. Αυτή η καθαρότητα της εικόνας ενδεχομένως να οφείλεται στην καλλιτεχνική διεύθυνση των Borderlands, με τα αθάνατα και διαχρονικά cel-shaded γραφικά τους να γεμίζουν με τα πλούσια χρώματα τους την οθόνη του Switch. Στα ίδια επίπεδα απόδοσης βρίσκεται και το διαδικτυακό τμήμα του παιχνιδιού, με τα φορητά Borderlands προσφέρουν μία ομαλότατη εμπειρία, πράγμα που μας επιτρέπει να απολαύσουμε το πιστολίδι με τους φίλους μας, δίχως προβλήματα και ενοχλητικές αποσυνδέσεις. Τουλάχιστον, αυτή ήταν η εικόνα που σχημάτισα για το παιχνίδι μέσω διαδικτύου, παίζοντας με Άγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους. Το μοναδικό πράγμα που με κούρασε ελαφρώς, ήταν το να κρατώ το Switch στα χέρια μου και ταυτόχρονα να πυροβολώ τους αντιπάλους μου. Έπειτα από μερικές ώρες συνεχόμενου παιχνιδιού, το βάρος της υβριδικής κονσόλας της Nintendo γίνεται αισθητό, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνει τη σκόπευση και την εκτέλεση διάφορων ενεργειών, εν ώρα δράσης. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι κάτι που μπορεί να αμαυρώσει την καλή εικόνα του παιχνιδιού.
Αλλά, ας μην ασχολούμαστε άλλο με το βάρος του Switch. Αυτό που θέλω να κρατήσετε είναι ότι η Borderlands Legendary Collection δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο που τη συνοδεύει (βλέπε Legendary). Πρόκειται για μία καταπληκτική συλλογή – και μια άψογη μεταφορά των τριών υπέροχων παιχνιδιών, σχεδιασμένη για να διασκεδάζει τους κατόχους της ώρες ατελείωτες. Η Legendary Collection προφανώς και δεν απευθύνεται στους φίλους που διαθέτουν ήδη και τα τρία παιχνίδια στις μεγάλες κονσόλες. Ωστόσο, είναι το ιδανικό δώρο για τους φίλους που δεν είχαν τη χαρά να ασχοληθούν με τα τρία πρώτα παιχνίδια της σειράς. Το ίδιο και για τους φίλους που θέλουν να τα έχουν πάντα μαζί τους, όπου και να βρίσκονται. Και εδώ που τα λέμε, ποιός δεν θα ήθελε να απολαμβάνει την τρέλα και το χάος των Borderlands, μακριά από το σπίτι, στις διακοπές, στο τρένο, στο πλοίο και το λεωφορείο;
