Πριν από πολλά-πολλά χρόνια, τα μπασκετικά παιχνίδια της Electronic Arts ήταν ό,τι πιο «καυτό» κυκλοφορούσε στην αγορά, τα οποία καταλάμβαναν με σχετική άνεση τις πρώτες θέσεις στους πίνακες των πωλήσεων. Η ΕΑ ξεκίνησε μία πραγματική δυναστεία με τo επικό Lakers vs. Celtics και εν συνεχεία με τα Bulls vs. Lakers, Bulls vs. Blazers (παρεμπιπτόντως, ωραία ξενύχτια κάναμε εκείνα τα χρόνια για να δούμε στην τιβί τον Τζόρνταν, τον Πίπεν, τον Ντρέξλερ), Team USA Basketball και NBA Showdown. Στο απόγειο των δεκαεξάμπιτων συστημάτων – λίγο πριν τα μέσα του ενενήντα, η μπασκετική εποποιία της EA Sports (-ιτς ιν δε γκέιμ), άλλαξε όνομα και εμφάνιση (καλώς όρισες ισομετρική απεικόνιση) και έγινε η σειρά NBA Live που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Για να μην σας κουράζω, η μπασκετική σειρά της EA είχε όσα ονειρευόταν ένας πραγματικός φίλος του μαγικού κόσμου του αμερικάνικου μπάσκετ. Εντυπωσιακό οπτικοακουστικό τομέα, επίσημη άδεια από το NBA, όπως και όλους τους μεγάλους αστέρες του πρωταθλήματος.
Λίγο πριν το τέλος του Εικοστού Αιώνα, εμφανίστηκε στο παρκέ ένας δυνατός αντίπαλος από εκεί που δεν τον περιμέναμε. Η μικρή και άσημη Visual Concepts, ένα δυτικό στούντιο που δούλευε για λογαριασμό της SEGA εκείνη την περίοδο, έφερε στο προσκήνιο το NBA 2K, ένα μπασκετάκι που άλλαξε τα δεδομένα της κατηγορίας. Ο εξωπραγματικός τεχνικός τομέας, ο απολαυστικός χειρισμός, το απίστευτο animation των ψηφιακών παικτών, η πλειάδα των κινήσεων, τα εντυπωσιακά καρφώματα, το επίπεδο ρεαλισμού και η φανταστική αναμετάδοση των αγώνων, καθιέρωσαν τη σειρά NBA 2K στη συνείδηση του καταναλωτικού κοινού, ως το καλύτερο μπασκετάκι όλων των εποχών και έγινε η μία και μοναδική επιλογή για όλους τους μπασκετόφιλους. Η έλευση του NBA 2K δημιούργησε ασφυκτική πίεση στη σειρά Live, με αποτέλεσμα να «καταρρεύσει» μετά από λίγα χρόνια. Έπειτα από ένα άκυρο reboot (ΝΒΑ Elite 11) και δύο επεισόδια που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ (NBA Live 12 και 13), η σειρά της ΕΑ – αφού πήρε τις ανάσες της – επέστρεψε στις ετήσιες κυκλοφορίες με το NBA Live 14. Φέτος, είναι η σειρά του NBA Live 19 να πείσει τους φίλους τους μπάσκετ για τις καλές προθέσεις της EA Sports.
Τα καλά νέα είναι ότι το NBA Live 19 «την ιδρώνει τη φανέλα» και προσπαθεί πραγματικά να προσφέρει μία ολοκληρωμένη μπασκετική πρόταση. Απαλλαγμένο από τα τεχνικά προβλήματα που ταλαιπωρούσαν τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, το Live 19 εστιάζει σε εκείνα τα στοιχεία που κάνουν ένα ψηφιακό αγώνα μπάσκετ, απολαυστικό για τον παίκτη. Σ’ αυτό το επεισόδιο, δίνεται μεγάλη έμφαση στην κίνηση του παίκτη στο γήπεδο, με ή χωρίς τη μπάλα. Με τη μπάλα στα χέρια, ο παίκτης έχει στη διάθεσή του έναν ικανοποιητικό αριθμό κινήσεων που του επιτρέπουν να αποκτήσει απόσταση ασφαλείας από τον αντίπαλο αμυντικό. Απλές ντρίπλες, διπλές ντρίπλες, ανάποδες ντρίπλες, απότομα σταματήματα, «σπασίματα» αστραγάλου, βηματάκι προς τα πίσω για να μπορέσουμε να σουτέρουμε, προσποίησείς και οτιδήποτε χρειάζεται να κάνουμε προκειμένου να βρεθούμε σε πλεονεκτική θέση, είτε για να σουτάρουμε, είτε για να διευκολύνουμε το passing game της ομάδας. Ακόμα και χωρίς τη μπάλα, οι επιλογές είναι αρκετές. Πλέον έχουμε σπρωξιματάκια που μας επιτρέπουν να ξεφεύγουμε από τους αντιπάλους, αλλά και εφορμήσεις μέσα στη ρακέτα ώστε να δημιουργήσουμε τους απαραίτητους χώρους. Όλα αυτά εκτελούνται πολύ εύκολα, με τη βοήθεια του δεξιού αναλογικού μοχλού. Τα εργαλεία υπάρχουν και δουλεύουν επαρκώς για να γίνει κανείς ανταγωνιστικός.
Το NBA Live 19 είναι εξίσου γενναιόδωρο στο κομμάτι των διαθέσιμων επιλογών παιχνιδιού. Πιστό στην παράδοση των αθλητικών τίτλων της ΕΑ, το νέο Live προσφέρει πλούσιο υλικό για όλα τα γούστα. Οι γυναίκες έχουν την τιμητική τους, καθώς το Live 19 περιλαμβάνει όλες τις παίκτριες και τις ομάδες από το πρωτάθλημα του WNBA. Επίσης, μπορούμε να παίξουμε ολόκληρη αγωνιστική περίοδο μαζί με τα πλέι-οφ του ΝΒΑ, να δημιουργήσουμε την ιδανική ομάδα παιχταράδων μέσα από το Ultimate Team (παρόμοιο με το UT από τη σειρά FIFA), να παίξουμε μπασκετάκι αλάνας, διαδικτυακούς αγώνες κλπ..
Το The One είναι η πολυδιαφημισμένη καμπάνια του φετινού Live, μέσω της οποίας καλούμαστε να οδηγήσουμε τον Παιχταρά μας από τα χαμηλά στα ψηλά, και να τον φτάσουμε στην κορυφή του κόσμου. Ο Παιχταράς ξεκινάει την καριέρα του παίζοντας μπασκετάκι στις αλάνες, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και σιγά-σιγά, όσο παίρνει μέρος σε διάφορους αγώνες ανά τον κόσμο, «χτίζει» τη φήμη και φτιάχνει το όνομά του. Το παιχνίδι αξιολογεί διαρκώς τις επιδόσεις μας εν ώρα αγώνα, επιβραβεύοντας, με πόντους, κάθε θετική ενέργεια όπως είναι η επίτευξη ενός δύσκολου καλαθιού, η σωστή τοποθέτηση στο χώρο, ο αριθμός των πασών που οδηγούν σε καλάθι. Από την άλλη, το σύστημα αξιολόγησης κόβει αρκετούς πόντους από την τελική βαθμολογία του Παιχταρά, όταν ο παίκτης που μαρκάρουμε πετυχαίνει καλάθι ανενόχλητος, όταν χάνουμε εύκολα καλάθια, σε περίπτωση που φάμε ταπίδι και πάει λέγοντας. Αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία είναι ότι α) το The One είναι διασκεδαστικό και εθιστικό και β) ανταμείβει την προσπάθεια του παίκτη, χωρίς να κλειδώνει αντικείμενα, επιπλέον παίκτες, νέες κινήσεις και βελτιώσεις πίσω από μικροσυναλλαγές. Η πρόοδος του Παιχταρά μας έρχεται με φυσικό τρόπο, δηλαδή παίζοντας, και εξαρτάται από τον χρόνο που αφιερώνουμε στο grinding, το οποίο – ούτως ή άλλως – δεν είναι απαιτητικό. Ξέρω, ξέρω, έχουμε φτάσει να πανηγυρίζουμε για τα αυτονόητα, αλλά στην εποχή που ζούμε, μία κατά τα άλλα φυσιολογική διαδικασία, είναι πάντα ευπρόσδεκτη και προσθέτει πόντους στο τελικό προϊόν.
Τα κακά νέα – για να μη λέμε μόνο τα καλά – είναι ότι το NBA Live 19 δεν κάνει τίποτα καλύτερα από το NBA 2K. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσει να κρίνω ένα παιχνίδι με βάση τον ανταγωνισμό, ωστόσο, στην περίπτωση των αθλητικών παιχνιδιών, από τι στιγμή που τα παιχνίδια προσεγγίζουν με παρόμοιο τρόπο το άθλημα, η σύγκριση είναι αναπόφευκτη. Δεν έχουμε να κάνουμε με έναν εξομοιωτή μπάσκετ, από τη μία, και το NBA Jam, από την άλλη. Έχουμε δύο προϊόντα που προσπαθούν να καλύψουν την ανάγκη του μπασκετόφιλου που ζητά ένα ρεαλιστικό και σοβαρό παιχνίδι μπάσκετ. Σε σχέση με τον παιχνίδι της Visual Concepts, ο τίτλος της ΕΑ υστερεί στον τομέα του animation, της παρουσίασης, ενώ και ο χειρισμός τα έχει τα θεματάκια του. Ενώ το animation είναι προσεγμένο, εν τούτοις δεν φτάνει το ποιοτικό αποτέλεσμα ενός NBA 2K, εκεί όπου οι παίκτες κινούνται με εντελώς φυσικό τρόπο, όπως τους απολαμβάνουμε στην τηλεόραση και τα πρόσωπά τους παίρνουν αμέτρητες εκφράσεις, οι φανέλες και τα σορτσάκια ακολουθούν την κίνηση του παίκτη. Και στο Live 19 υπάρχουν όλα αυτά, απλά όχι στον ίδιο βαθμό και σίγουρα χωρίς την ίδια έμφαση στη λεπτομέρεια. Επίσης, η περιγραφή του αγώνα από τους δύο σχολιαστές είναι άνευρη και οι δύο τους επαναλαμβάνουν πολλές φορές τις ίδιες ατάκες. Σε αντίθεση με το NBA 2K, όπου νομίζεις ότι παρακολουθείς ζωντανή μετάδοση και όχι ηχογραφημένες ατάκες. Οι σχολιαστές ούτε σε ξεσηκώνουν, ούτε σε βάζουν στο κλίμα του αγώνα. Στον τομέα του χειρισμού, πρόσεξα ότι ο παίκτης μου εκτελούσε με μία απειροελάχιστη διαφοράς φάσης της εντολές που το έδινα. Λόγω αυτής της υστέρησης, ο παίκτης μου αργούσε – έστω και για κλάσματα του δευτερολέπτου – να σηκωθεί για να ταπώσει τον αντίπαλο ή για να του κλέψει την μπάλα, με αποτέλεσμα να εκθέτει την άμυνα της ομάδας. Τέλος, υπάρχει και αυτή η εκνευριστική μπάρα που εμφανίζεται κάθε φορά που επιχειρούμε σουτ, η οποία έρχεται και κάθεται σχεδόν μπροστά από τον παίκτη μου, με αποτέλεσμα να μη μπορώ να εκτιμήσω σωστά το πότε πρέπει να αφήσω τη μπάλα από τα χέρια του, χάνοντας, έτσι, εύκολα καλάθια. Οι μικρές λεπτομέρειες είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά και οι οποίες απουσιάζουν από το παιχνίδι της ΕΑ.
Αν δεν υπήρχε το NBA 2K, θα έλεγα ότι το NBA Live 19 είναι ιδανικό για όσους ψάχνουν ένα ρεαλιστικό μπασκετάκι. Διότι το νέο Live και καλό παιχνίδι είναι, και πλούσιο υλικό προσφέρει, και πολλές επιλογές δίνει, και multiplayer διαθέτει. Παρά τα όποια στραβοπατήματα, η σειρά δείχνει να έχει βρει τη χαμένη της αυτοπεποίθηση, και, το μόνο που χρειάζεται, είναι να προσέξει τις λεπτομέρειες και να προσεγγίσει με διαφορετικό τρόπο το άθλημα, όπως ακριβώς έκανε το FIFA πριν από μερικά χρόνια.
