Το Alex Kidd in Miracle World κατέχει μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά των παικτών ηλικίας τριανταφεύγα με σαραντακάτι, οι οποίοι εμπιστεύτηκαν τη SEGA και ψήφισαν Master System ΙΙ για τη ψηφιακή τους διασκέδασή, πριν από καμιά τριανταριά χρόνια. Βλέπετε, ο χαριτωμένος Alex Kidd ήταν το πρώτο πράγμα που αντίκριζε κανείς όταν έθετε σε λειτουργία την οκτάμπιτη κονσόλα, αφού η ιαπωνική εταιρεία είχε φροντίσει να ενσωματώσει το πρώτο παιχνίδι της σειράς Alex Kidd, στο Master System II. Ο τίτλος κυκλοφόρησε το 1986 και ήταν πολύ εντυπωσιακός για τα δεδομένα της εποχής. Ο ήρωας της SEGA διέθετε φανταχτερά γραφικά, μεγάλα και επιβλητικά sprite, μουσικούλες που δύσκολα να τις βγάλει κανείς από το μυαλό του, και πρωτότυπο σχεδιασμό επιπέδων. Ο Alex Kidd ήταν αποτέλεσμα των καλών προθέσεων των ανθρώπων της SEGA που ονειρεύονταν ότι ο χαριτωμένος πρίγκιπας με τα πεταχτά αυτιά, θα έβλεπε στα μάτια τον Super Mario της μαμάς Nintendo. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελαν οι δημιουργοί του παιχνιδιού, καθώς ο Alex Kidd δεν κατάφερε ποτέ να ανταγωνιστεί τον κοντόχοντρο υδραυλικό της εταιρείας από το Κιότο. Η στασιμότητας της σειράς, αλλά και η αδυναμίας της να ακολουθήσει τον Mario, είχε ως αποτέλεσμα ο κακόμοιρος ο Alex Kidd να χάσει τη δουλειά του από ένα πονηρό και υπερηχητικό σκαντζόχοιρο, ο οποίος πέτυχε το αδιανόητο.
Ας αφήσουμε στην άκρη όσα έγιναν στο παρελθόν, και ας ρίξουμε μια ματιά στο παρόν και στην προσπάθεια της Jankenteam να επαναφέρει στην ενεργό δράση την τέως μασκότ της SEGA. Περασμένα-ξεχασμένα λοιπόν, με τον Alex Kidd να επιστρέφει, κουβαλώντας διάφορα πράγματα από τα χρόνια της νιότης του. Η Jankenteam φέρνει τον Alex Kidd στο σήμερα, ντύνοντάς τον με τα καλύτερα πιξελωτά γραφικά. Το Alex Kidd in Miracle World DX είναι δίχως αμφιβολία μία πανέμορφο ριμέικ του οκτάμπιτου παιχνιδιού που κυκλοφόρησε πριν από τριανταπέντε χρόνια για το Master System. Η οπτικοακουστική ανανέωση του τίτλου έχει πραγματοποιηθεί με ευλάβεια και σεβασμό προς το πρωτότυπο υλικό, και το αποτέλεσμα αγγίζει με χαρακτηριστική άνεση όλες τις νοσταλγικές χορδές που διαθέτει η καρδιά ενός μεσήλικα gamer. Από τα επίπεδα και τους εχθρούς, μέχρι τα οχήματα και τον ίδιο τον πρωταγωνιστή, όλα τα στοιχεία που αγαπήσαμε από το αρχικό Alex Kidd, έχουν σχεδιαστεί ξανά από την αρχή, με αγάπη και λεπτομέρεια, έτσι ώστε το παιχνίδι να δείχνει μοντέρνο οπτικά, χωρίς όμως να απομακρύνεται από το ύφος του παλιού τίτλου. Λόγω της ομολογουμένως πολύ καλής δουλειάς που έγινε στον τομέα αυτό, θα μπορούσε κάλλιστα να το περάσει κανείς για τίτλο του Saturn.
Κι ενώ η ομάδα ανάπτυξης φρόντισε να εκμοντερνίσει τον οπτικοακουστικό τομέα του παλιού-καλού Alex Kidd, δεν πείραξε κανένα από τα υπόλοιπα στοιχεία του οκτάμπιτου τίτλου, προτιμώντας να τα ενσωματώσει τα αυτούσια στο νέο παιχνίδι. Έτσι, ο παίκτης έρχεται αντιμέτωπος με τα ίδια ακριβώς προβλήματα που ταλαιπωρούσαν το αρχικό Miracle World, τα οποία δεν άφησαν τη σειρά να εξελιχθεί σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που είναι σήμερα. Για αρχή, ο Alex Kidd παραμένει ένας απείθαρχος νεαρός, καθώς ο χειρισμός στερείται ακρίβειας. Όπως και στο πρωτότυπο, έτσι κι εδώ, ο πρίγκιπας με τα μεγάλα αυτά επιταχύνει απότομα και δίχως προειδοποίηση, ενώ με το άγγιγμα του joypad μπορεί να αλλάξει πάρα πολύ εύκολα κατεύθυνση όσο βρίσκεται στον αέρα, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να μαντέψει ο παίκτης το πού ακριβώς θα προσγειωθεί ο Alex Kidd.
Η έλλειψη ακρίβειας που γεννά ο προβληματικός χειρισμός, υπήρξε ένα από τα μεγάλα «αγκάθια» του πρωτότυπου Miracle World, η οποία συνεχίζει να ταλαιπωρεί και να δυσκολεύει τη ζωή των νέων παικτών, όπως ακριβώς έκανε πριν από τριανταπέντε χρόνια, στους κατόχους του Master System II. Η οποία, σε συνδυασμό με τον σχεδιασμό των επιπέδων, ο οποίος έχει μείνει ίδιος και απαράλλαχτος (και χαρακτηρίζεται για από τις δεκάδες παγίδες που είναι ύπουλα τοποθετημένες στα πιο απίθανα σημεία, δρόμους που οδηγούν σε βέβαιο θάνατο, μονοπάτια που δυσχεραίνουν τα άλματα που μπορεί να κάνει ο Alex Kidd), υποβάλλουν τον παίκτη σε μία διαδικασία που δύσκολα θα τη χαρακτηρίζαμε διασκεδαστική και ευχάριστη.
Ένα ακόμη πρόβλημα που εντόπισα στη νέα εκδοχή του Miracle World, είναι το εύρος των hitbox, δηλαδή το πόσο κοντά πρέπει να πλησιάσει έναν εχθρό ο Alex Kidd, ώστε να τον χτυπήσει, χωρίς να κινδυνεύσει. Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, η μία και μοναδική επίθεση που διαθέτει ο ήρωας με τα μεγάλα αυτά, είναι η τεράστια γροθιά του. Στην έκδοση για το Master System, η μπουνιά του Alex Kidd μεγάλωνε επαρκώς, κρατώντας τον σε απόσταση ασφαλείας από τους αντιπάλους του. Στο ριμέικ, η γροθιά του AK δεν μεγαλώνει το ίδιο, αναγκάζοντας τον παίκτη να πλησιάσει περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε τους κακούς, με ανεπιθύμητες συνέπειες, στις περισσότερες των περιπτώσεων. Δεν είναι κάτι που δεν συνηθίζεται μετά από μερικές ώρες παιχνιδιού, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις, όπως οι αναμετρήσεις με τα αφεντικά που δεν παίζουν Πέτρα-Ψαλίδι-Χαρτί, όπου η εκτίμηση της σωστής απόστασης από τους εχθρούς, είναι πολυτέλεια. Μία λύση στο πρόβλημα αυτό, είναι να επιστρέψει κανείς στα παλιά γραφικά (μία διαδικασία που γίνεται στο άψε-σβήσε, με το πάτημα ενός πλήκτρου), ώστε να έχει στη διάθεσή του τη γροθιά του AK στο σωστό της μέγεθος, όπως πρέπει.
Το Alex Kidd in Miracle World DX σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα κακό παιχνίδι. Ωστόσο, δεν είναι η ιδανική αναβίωση της πρώτης περιπέτειας του μικρού πρίγκιπα. Θα έλεγα ότι οι σχεδιαστικές επιλογές της προγραμματιστικής ομάδας θυμίζουν έντονα τις αντίστοιχες της ομάδας ανάπτυξης του ριμέικ του MediEvil. Οι άνθρωποι της Jankenteam έριξαν όλο το βάρος στον οπτικοακουστικό τομέα και τη δημιουργία ενός πανέμορφου κόσμου, αφήνοντας στην άκρη τα υπόλοιπα τμήματα του παιχνιδιού, τα οποία έχουν «σκουριάσει» με την πάροδο των ετών. Έτσι, το Miracle World DX είναι ένα παιχνίδι σύγχρονο μόνο στην όψη αλλά όχι στην ουσία, καθώς δεν έγινε η παραμικρή προσπάθεια για να βελτιωθούν όλα εκείνα τα προβληματάκια που παίδευαν από τότε τους κατόχους του πρωτότυπου Alex Kidd. Οι πιστοί φίλοι της σειράς ενδέχεται να συμβιβαστούν γρηγορότερα με τις ιδιαιτερότητες και τα κουσούρια του νέου Miracle World. Οι υπόλοιποι, θα διαπιστώσουν ότι ο Κόσμος των Θαυμάτων δεν είναι και τόσο φιλόξενος όσο δείχνει, καθώς θα πρέπει να τιθασεύσουν έναν αδάμαστο Alex Kidd, να προσαρμοστούν στις ιδιοτροπίες που προκύπτουν από τον αρχαϊκό σχεδιασμό των επιπέδων και να είναι έτοιμοι να τα βάλουν με μία χούφτα από κακούς που δεν γνωρίζουν από αποστάσεις ασφαλείας, δημιουργώντας αρκετές άβολες στιγμές trial and error, και διάφορα μικροπροβλήματα που δεν λύνονται με μία παρτίδα Πέτρα-Ψαλίδι-Χαρτί.