Έχω αναφερθεί πολλές φορές στο «φαινόμενο» των ΑΑ και την εκρηκτική τους άνοδο τον τελευταίο καιρό. Είναι τίτλοι που στερούνται της φιλοδοξίας και των αξιών παραγωγής των μεγάλων blockbuster, αλλά ταυτόχρονα είναι σαφώς πιο απαιτητικοί σε πόρους από το συνηθισμένο επίπεδο των ανεξάρτητων παραγωγών και αντίστοιχα κυμαίνονται και σε μέτρια επίπεδα κόστους/τιμής. Μερικές φορές είναι απομιμήσεις μεγάλων επιτυχιών που απευθύνονται σε όσους έχουν τερματίσει τα παιχνίδια που μιμούνται και θέλουν κάτι παραπλήσιο (Technomancer, Surge, π.χ.). Άλλα βασίζονται σε μια αρκετά συγκεκριμένη ιδέα που χρειάζεται μεν μια άλφα χρηματοδότηση για να υλοποιηθεί, αλλά δεν έχει την πιθανή απήχηση ενός mainstream τίτλου ΑΑΑ. Σε αυτήν την κατηγορία θα έβαζα τα Hellblade και Cuphead, για παράδειγμα.
Μια τρίτη κατηγορία που κατά τη γνώμη μου ταιριάζει ιδιαίτερα στον χώρο των ΑΑ παραγωγών είναι τα εξειδικευμένα παιχνίδια για πολλούς παίκτες, τα οποία προσπαθούν να ξεφύγουν από τη σκιά των Battlefield και Call of Duty. Σε περιβάλλον διαδικτυακού ανταγωνισμού, τα γραφικά και οι αξίες παραγωγής χάνουν τη σημασία τους, καθώς υπερισχύουν η απόδοση, οι μηχανισμοί και το «ρεύμα» της εποχής. Δεν είναι τυχαίο ότι παιχνίδια-φαινόμενα, όπως το PUBG, αλλά και το Fortnite (σε επίπεδο παραγωγής, όχι τιμής, φυσικά), ανήκουν σε αυτόν τον χώρο. Το Strange Brigade δεν ανήκει στην ίδια συνομοταξία με αυτά τα παιχνίδια, αλλά εκμεταλλεύεται τις συνθήκες που αυτοί οι τίτλοι έχουν δημιουργήσει για να πάρει την ώθηση που χρειάζεται σε μια αγορά που είναι ούτως ή άλλως πιο ανοικτή και γεμάτη ευκαιρίες από ποτέ.
Το Strange Brigade δεν βασίζεται σε κάποια ιδιαίτερα πρωτοποριακή ιδέα, ούτε φιλοδοξεί να γίνει το επόμενο «φαινόμενο». Κάνει όμως μια αρκετά καθαρή πρόταση στον παίκτη: είναι ένα shooter σχεδιασμένο από τη βάση του για παιχνίδι συνεργασίας, το οποίο στήνει μια ατμόσφαιρα B-movie ή, ακόμα καλύτερα, αυτών των τηλεοπτικών σήριαλ που έδειχνε κάποτε η τηλεόραση με τα απανωτά cliffhanger τύπου Ζορό ή Φλας Γκόρντον… λέω να σταματήσω εδώ γιατί κανείς από όσους διαβάζουν αυτό το review δεν θα τα έζησε αυτά και μάλλον εκτίθεμαι ως απολίθωμα (εντάξει, κι εγώ σε επανάληψη τα είδα στην ΕΡΤ των αρχών του ’80, μην τρομάζετε).
Η λεγόμενη Strange Brigade, λοιπόν, υποτίθεται ότι είναι μια βρετανική μυστική υπηρεσία που δρα τη δεκαετία του 1930 και καλείται να αντιμετωπίσει υπερφυσικές απειλές σε κάθε σκοτεινή γωνιά του πλανήτη. Οι παίκτες μπορούν να επιλέξουν από τέσσερις πράκτορες, καθένας από τους οποίους ειδικεύεται σε συγκεκριμένους τομείς και έχει διαφορετικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Υπάρχει ο κλασικός τύπος του μάτσο στρατιώτη (συγγενής/πρόγονος του πρωταγωνιστή των Sniper Elite της Rebellion), ο οποίος είναι εξαιρετικός χειριστής οπλισμού, μια πρώην εργάτρια που ειδικεύεται στη μάχη σώμα με σώμα, μια Αφρικανή σαμάνος που κινείται γρήγορα και θεραπεύεται και ένας αρχαιολόγος με ειδίκευση στον αποκρυφισμό, ο οποίος βρίσκει περισσότερους θησαυρούς και χρησιμοποιεί πιο συχνά τη μαγεία του. Πέρα από αυτήν τη γενική περιγραφή, κάθε χαρακτήρας έχει το δικό του αντικείμενο και το δικό του μενταγιόν, το οποίο επιτρέπει τη χρήση μιας πολύ ισχυρής μαγικής επίθεσης μόλις φορτιστεί με τις ψυχές των εχθρών.
Οι τέσσερις αυτοί ήρωες καλούνται να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν τη σατανική Seteki, μια αθάνατη Μάγισσα-Βασίλισσα της αρχαίας Αιγύπτου που απειλεί να επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών. Κάτι που δεν είναι καθόλου καλό για τον κόσμο των ζωντανών, όπως καταλαβαίνετε, καθώς η κυρία Seteki φέρνει μαζί της τις απέθαντες ορδές της και διάφορα άλλα πλάσματα που ΔΙΨΟΥΝ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΑΙΜΑ, όπως μας προειδοποιούν οι χαριτωμένες ασπρόμαυρες βινιέτες που παρουσιάζουν κάθε νέο τέρας καθώς κάνει την εμφάνισή του.
Η δράση εξελίσσεται σε τρία διαφορετικά modes, με πιο σημαντικό και εκτενές από όλα το campaign (τα άλλα δύο είναι ένα κλασικό Horde mode και ένα Score attack που πολλαπλασιάζει τους πόντους που συγκεντρώνουν οι παίκτες ανάλογα με το πόσο συχνά πεθαίνουν οι εχθροί). Μην περιμένετε, βέβαια, κάτι ιδιαίτερο από πλευράς αφήγησης, στην ουσία πρόκειται για μια σειρά από περιπέτειες οι οποίες αποτελούνται από διαδοχικά setpieces με ατελείωτες μάχες, πολλά μυστικά, πολλές παγίδες και αρκετούς γρίφους. Οι μάχες είναι το «ψητό» της όλης εμπειρίας, όπου ορδές από εχθρούς διαφόρων ειδών και με αρκετά διαφορετικές συμπεριφορές ο καθένας ξεχύνονται από κάθε γωνιά της πίστας μόλις ο παίκτης φτάσει σε κάποιο νευραλγικό σημείο. Το όλο σύστημα μάχης έχει αρκετό βάθος, καθώς τα βίντατζ όπλα δεν έχουν την ισχύ πυρός που απαιτείται για να καλύψουν κάθε πιθανή περίσταση, πράγμα που σημαίνει ότι ο παίκτης πρέπει να αλλάζει την προσέγγισή του για κάθε εχθρό ανάλογα με το όπλο που θα επιλέξει. Τα όπλα έχουν μεν χαρακτήρα, αλλά δεν έχουν τεράστια ποικιλία, καθώς ανήκουν όλα σε 4-5 κατηγορίες.
Όμως τα όπλα από μόνα τους δεν αρκούν για να επιβιώσετε ενάντια στις ορδές της Seketi. Όπως αναφέραμε νωρίτερα, κάθε χαρακτήρας έχει το δικό του μενταγιόν, το οποίο του επιτρέπει να χρησιμοποιεί μια μαγική δύναμη μόλις συγκεντρώσει αρκετές ψυχές, εχθρών, ανεξάρτητα από το αν τους έχει σκοτώσει ο ίδιος ή κάποιος συμπαίκτης. Υπάρχουν συνολικά 16 μαγικές δυνάμεις, από εφορμήσεις που σκορπίζουν τους εχθρούς μέχρι μαγικά ξόρκια που τους μεταμορφώνουν σε… ΚΟΤΕΣ (ξέρετε εσείς ποιοι είστε) και κάθε ένας από τους τέσσερις ήρωες έχει πρόσβαση σε τέσσερις από αυτές, αρκεί να τις ξεκλειδώσει αποκτώντας skill points. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, βέβαια, καθώς πρέπει να συγκεντρώσει σετ από Relics που συνήθως βρίσκονται σε μυστικές γωνιές κάθε πίστας και πολύ συχνά απαιτούν πρώτα να λυθεί κάποιος γρίφος. Οι γρίφοι είναι μια ενδιαφέρουσα πτυχή του Strange Brigade, καθώς συνήθως είναι ατμοσφαιρικοί και ενσωματωμένοι έξυπνα στον χώρο. Όμως, παρόλο που η λύση τους αλλάζει όταν ο παίκτης επιστρέφει στην ίδια πίστα, η διαδικασία μένει η ίδια, με αποτέλεσμα να υπάρχει αρκετή επανάληψη.
Αν τα Relics είναι το υπέρτατο απόκτημα, τα gems είναι το βασικό εργαλείο για να προσαρμόσουν οι παίκτες την τακτική, αλλά και την τεχνική τους σε κάποιον βαθμό. Τα περισσότερα όπλα έχουν μία θέση για gem και κάθε gem προσθέτει κάποια ιδιότητα στο όπλο που θα τοποθετηθεί. Υπάρχουν gems που προσθέτουν φωτιά, πάγο και άλλα εφέ, ενώ, αν συγκεντρώσετε αρκετά χρήματα, μπορείτε να αποκτήσετε σπάνια όπλα με περισσότερες από μία θέσεις για gems. Το οπλοστάσιο που έχουν στη διάθεσή τους οι παίκτες ολοκληρώνεται με διάφορα είδη χειροβομβίδων και με τα πανίσχυρα ειδικά όπλα που βρίσκονται διάσπαρτα στις πίστες μέσα σε κουτιά που απαιτούν χρυσό για να ανοίξουν. Τα όπλα αυτά έχουν πολύ ενδιαφέρουσες ιδιότητες, από σφαίρες που αναπηδούν εδώ κι εκεί μέχρι βολές που ηλεκτρίζουν, αλλά χάνονται μόλις τελειώσουν τα πυρομαχικά τους, επομένως χρειάζεται μια κάποια διαχείριση.
Τα επιμέρους στοιχεία βρίσκονται στη θέση τους, λοιπόν, για μια εντυπωσιακή co-op εμπειρία. Ο τεχνικός τομέας είναι πολύ καλός για ΑΑ, το σκηνικό είναι ενδιαφέρον, έστω και αν υπάρχει η αίσθηση ότι θα μπορούσε η Rebellion να αξιοποιήσει καλύτερα την κεντρική της ιδέα, οι χάρτες είναι περίπλοκοι και ατμοσφαιρικοί, τα όπλα έχουν ενδιαφέρον (αν και τα βασικά όπλα θα μπορούσαν να είναι κάπως πιο ποικίλα). Αλλά και σαν σύνολο, το Strange Brigade στέκεται αξιοπρεπέστατα, καθώς καταφέρνει να βρίσκει στο μεγαλύτερο μέρος της διάρκειάς του τον κατάλληλο ρυθμό στη δράση, αλλά και την ιδανική ισορροπία μεταξύ συνεργασίας και ανταγωνισμού, μια ισορροπία που είναι πολύ σημαντική για να παραμείνει ενδιαφέρον το gameplay. Ο βαθμός δυσκολίας είναι τόσο σωστά ρυθμισμένος, ώστε οι παίκτες να πρέπει να συνεργάζονται άψογα μεταξύ τους, αλλά και να διεκδικούν διαρκώς τους πόρους που χρειάζονται για να επιβιώσουν και να αναβαθμίσουν τον εξοπλισμό τους. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει πάντοτε μια ένταση μεταξύ των παικτών που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον, ενώ η σωστή συνεννόηση αποδίδει μεν καρπούς, αλλά δεν αποτελεί πανάκεια, καθώς η αυτοθυσία δεν επιβραβεύεται πάντα. Ταυτόχρονα, υπάρχει πάντοτε ένα κίνητρο για την εξερεύνηση του σκηνικού και την αναζήτηση των μυστικών.
Υπάρχουν όμως ένα-δυο προβλήματα που αμαυρώνουν κάπως την τελική εικόνα. Το πιο σημαντικό είναι η αίσθηση που προσφέρουν στον παίκτη τα όπλα και οι δυνάμεις που χρησιμοποιεί. Δεν υπάρχει η ανάδραση που θα περίμενε κανείς από τον οπτικό χαμό που βλέπει μπροστά του, αιωρείται διαρκώς η εντύπωση ότι μεσολαβεί μια μικρή καθυστέρηση μεταξύ της δράσης και του αντίκτυπού της. Αυτό δεν έχει να κάνει με τον χειρισμό, ο οποίος είναι άμεσος, αλλά με τον τρόπο που υπολογίζεται το αποτέλεσμα κάθε ενέργειας. Σε συνδυασμό με ένα κάπως αφηρημένο σύστημα στόχευσης, το οποίο κάνει τη δουλειά του, αλλά δυσχεραίνει την ακρίβεια, τουλάχιστον για όσους παίζουν με χειριστήριο, υπάρχει γενικά η αίσθηση ότι το Strange Brigade θα λειτουργούσε καλύτερα ως τίτλος arcade με απομακρυσμένη κάμερα, παρά ως third person shooter.
Βέβαια, όλα αυτά μπορούν να ξεπεραστούν με συνήθεια και ικανότητα, επομένως δεν μπορείς να τα χρεώσεις τόσο εύκολα ως λάθη. Αλλά και στα περιφερειακά στοιχεία της εμπειρίας, όπως το περιεχόμενο και η εξέλιξη των χαρακτήρων, αισθάνεσαι ότι δεν υπάρχουν αρκετές επιλογές για έναν σύγχρονο τίτλο. Από την άλλη πλευρά, όπως και οι περισσότεροι τίτλοι που βασίζονται στο online multiplayer, υποτίθεται ότι θα συνεχίσει να εξελίσσεται και είναι αλήθεια ότι η βασική εμπειρία μπορεί να γίνει τόσο διασκεδαστική που δεν μπορείς να του κρατήσεις «κακία». Δοκιμάστε το, αν είναι ακριβώς αυτό που θέλετε να παίξετε αυτόν τον καιρό. Διαφορετικά, καλύτερα να περιμένετε λίγο μέχρι να είμαστε σε θέση να κρίνουμε το πρόσθετο περιεχόμενο.
