Πριν από το Jedi Fallen Order, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι μέχρι τότε δεν είχα παίξει ένα πραγματικά καλό παιχνίδι Jedi. Κάπου εδώ θα πλακώσουν οι ρετρό ορδές της Lucasarts ψάλλοντας ρυθμικά «KOTOR» και «Jedi Outcast». Ηρεμήστε, ηρεμήστε, καταλαβαίνω. Αλλά πρέπει να με καταλάβετε κι εσείς: Δεν εννοώ παιχνίδι ΜΕ Jedi, ούτε καλό παιχνίδι Star Wars. Εννοώ παιχνίδι που να στρέφεται γύρω από την υπόσταση του Jedi, που να προσπαθεί να αναπαραστήσει την εμπειρία ενός αστρικού ιππότη με υπερδυνάμεις που έχει μαγέψει γενιές και γενιές στη μεγάλη οθόνη. Με λίγα λόγια, ένα παιχνίδι που να σε κάνει να νιώσεις ότι είσαι Jedi με την αλληλεπίδρασή του. Το KOTOR ήταν ένα RPG με πλούσια ιστορία και γνήσια γεύση Star Wars, αλλά ακολουθούσε πιστά τη βασική συνταγή της Bioware με την έμφαση στους συντρόφους ενώ το Academy/Outcast ήταν μια συνέχεια του Dark Forces, δηλαδή ένας κλώνος του Doom/Quake με στοιχεία από Hexen που βάφτηκε με τα πολιτισμικά στοιχεία του Star Wars. Εξαιρετικά παιχνίδια, ιδιαίτερα για την εποχή τους, αλλά ο ρόλος του Jedi δεν ήταν το πραγματικό επίκεντρο της εμπειρίας, αλλά μόνο το επίκεντρο της ιστορίας. Κάπως πιο επιτυχημένη ήταν η προσέγγιση των Force Unleashed, τα οποία και πάλι προσπάθησαν να ντύσουν ένα ήδη έτοιμο πρότυπο παιχνιδιού με τα πολιτισμικά στοιχεία του Star Wars, αλλά τουλάχιστον άλλαξαν λίγο το παραδοσιακό gameplay ενός hack and slash με μηχανισμούς που κατάφεραν κάπως να συνθέσουν μια εμπειρία Jedi. Δυστυχώς, όμως, σε αντίθεση με τους προαναφερθέντες τίτλους, η συγκεκριμένη διλογία είχε ελάχιστες πραγματικά ποιοτικές, πόσο μάλλον δημιουργικές στιγμές.
Το Jedi Fallen Order, και ακόμη περισσότερο το Jedi Survivor, ακολούθησαν την αντίστροφη μέθοδο και ανταμείφθηκαν για αυτό. Αντί να πάρει ένα υπάρχον, καταξιωμένο και ολοκληρωμένο πρότυπο παιχνιδιού και να το μεταμοσχεύσει στον κόσμο του Star Wars, η Respawn Entertainment επέλεξε μια προσέγγιση τύπου… Φράνκενσταϊν, σταχυολογώντας και συλλέγοντας τμήματα από πολλές διαφορετικές εμπειρίες, δημιουργώντας ένα συνονθύλευμα που μπορεί να μην έχει ούτε ένα πρωτότυπο στοιχείο στη σύνθεσή του, αλλά είναι κομμένο και ραμμένο για να δημιουργήσει μια εμπειρία αμιγώς… Jedi.
Ας πάρουμε τη μάχη, για παράδειγμα, ίσως το πιο κεντρικό και κρίσιμο στοιχείο της εμπειρίας: το σύστημα μάχης των Jedi Fallen Order και Survivor είναι μια ανάμιξη μηχανισμών από το Sekiro και το God of War, όπου ο μηχανισμός του parry και της απόκρουσης κυριαρχεί, επιτρέποντας στον παίκτη να αντιμετωπίσει μακρινές και κοντινές επιθέσεις με την ίδια χαρακτηριστική άνεση που το κάνουν και οι Jedi στην οθόνη. Ο πιο ικανός παίκτης μπορεί να αποκρούσει και να αποφύγει σχεδόν τα πάντα, ενώ κάθε καίρια απόκρουση αποδυναμώνει την άμυνα του αντιπάλου του, επιτρέποντας πραγματικούς άθλους με συνεχόμενα ακροβατικά, αποκρούσεις και εξοντωτικά χτυπήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει χώρος και για επιθετικές στρατηγικές, με καταιγισμούς χτυπημάτων και αξιοποίηση της Δύναμης για ιδανική τοποθέτηση των εχθρών ή εκμετάλλευση του περιβάλλοντος, στοιχεία που επιτρέπουν στους σχεδιαστές να στήνουν μάχες με υπεράριθμους αντιπάλους, χωρίς να καταπιέζουν τον παίκτη.
Αντίστοιχα, στον τομέα της εξερεύνησης και της διέλευσης στους χάρτες του παιχνιδιού, η Respawn κλέβει απροκάλυπτα τα ακροβατικά και την αναρρίχηση του Uncharted, τη σάρωση του περιβάλλοντος στο στυλ του Metroid Prime, η οποία ανταμείβει τον παίκτη με εμπειρία και κατ΄ επέκταση skill points, καθώς και το σταδιακό ξεκλείδωμα νέων δυνατοτήτων, όχι μόνο με τη χρήση νέων εργαλείων, αλλά και με βάση την ίδια την ιστορία, όπως είδαμε στο Darksiders. Υπάρχουν στιγμές στην αφήγηση που ο κεντρικός ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με κάποιο απροσπέλαστο εμπόδιο που τον αναγκάζει να ανατρέξει στην εκπαίδευσή του ως Jedi και να «ξυπνήσει» μια νέα ικανότητα μέσα του, ανοίγοντας νέους δρόμους σε κάθε χάρτη. Άλλη μια σχετικά απλή ιδέα, η οποία όμως ενισχύει την αίσθηση ότι ο παίκτης αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει τις προκλήσεις του παιχνιδιού σαν πραγματικός Jedi.
Το Jedi Survivor είναι ο δεύτερος τίτλος Star Wars της Respawn και, όπως ήταν αναμενόμενο, ακολουθεί ακριβώς την ίδια λογική και ακριβώς την ίδια συνταγή, προσθέτοντας νέα στοιχεία και κάνοντας σημαντικές βελτιώσεις κυρίως στον τομέα του σχεδιασμού. Είναι φανερό ότι η ομάδα ανάπτυξης έχει πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση σε αυτό που κάνει, καθώς ο σχεδιασμός υποστηρίζει πολύ καλύτερα την κεντρική εμπειρία, έστω και αν κάνει μερικά βήματα πίσω στους τομείς της ιστορίας και της αφήγησης.
Η πιο σημαντική (και ίσως πιο αισθητή) βελτίωση εντοπίζεται στους χάρτες του παιχνιδιού. Όπως και στο Fallen Order, ο ήρωάς μας (αρνούμαι να γράψω Cal Kestis, εντάξει;) καλείται να επισκεφτεί 4-5 διαφορετικούς πλανήτες ξανά και ξανά καθώς εκτυλίσσεται η ιστορία και καθώς ξεκλειδώνει νέες ικανότητες. Δεν έχουν όλοι οι πλανήτες το ίδιο μέγεθος και σημασία, αλλά ο καθένας τους έχει τον δικό του χαρακτήρα, τις δικές του προκλήσεις και γρίφους και τις δικές του κρυφές γωνίες που αξίζει να ανακαλύψεις και να επισκεφτείς. Αν και στους μεγαλύτερους από αυτούς τους πλανήτες οι χάρτες είναι σαφώς πιο εκτενείς από τους αντίστοιχους του Fallen Order, είναι αρκετά πιο καλοσχεδιασμένοι, με πιο λογικές και οργανικές διαδρομές, ενώ υπάρχει επιτέλους και η δυνατότητα fast travel που θα λύσει τα χέρια σε όσους θέλουν να βυθιστούν στο στοιχείο του Metroidvania, αλλά δεν θέλουν να επαναλαμβάνουν διαρκώς τα ίδια κομμάτια για να φτάσουν εκεί που θέλουν.
Όσο για τη μάχη, υπάρχουν αρκετά νέα στοιχεία, με πιο αξιοσημείωτες προσθήκες μία νέα «υπνωτιστική» χρήση της Δύναμης που λειτουργεί ως crowd control (ναι, ναι, το αναφέρουν μέσα στο παιχνίδι ως Jedi Mind Trick για εσάς που χασκογελάτε) και τρεις νέες στάσεις/παραλλαγές φωτόσπαθου που έρχονται να προστεθούν στην απλή και τη διπλή λεπίδα που υπήρχαν ήδη. Η πιο αναμενόμενη από τις τρεις είναι η στάση με τα δύο σπαθιά, καθώς υπήρχε ήδη στο Fallen Order, αλλά μπορούσες να τη χρησιμοποιήσεις μόνο σε συγκεκριμένες περιστάσεις. Τώρα είναι αυτόνομη στάση με το δικό της skill tree. Επιπλέον, έχει προστεθεί η παραλλαγή Crossguard, μια νέα στάση όπου το φωτόσπαθο γίνεται πιο βαρύ και κάνει περισσότερη ζημιά, κάπως σαν το σπαθί που είχε ο Kylo Ren στο Force Awakens και άλλη μία νέα στάση που επιτρέπει τη συνδυασμένη χρήση σπαθιού και πιστολιού.
Όλες αυτές οι νέες τεχνικές έχουν τις δικές τους αναβαθμίσεις και perks που επιτρέπουν στους παίκτες να δημιουργήσουν ορισμένα builds της προτίμησής τους (μην περιμένετε βέβαια την τεράστια ποικιλία ενός GoW Ragnarök) και όντως αλλάζουν αρκετά την προσέγγιση στη μάχη, χωρίς όμως να αυξάνουν ιδιαίτερα τον βαθμό πολυπλοκότητας, επιδεικνύοντας για άλλη μια φορά τη σχεδιαστική δεινότητα της Respawn. Όλοι αυτοί οι μηχανισμοί, τόσο στην εξερεύνηση όσο και στη μάχη, γίνονται σαφώς πιο ελκυστικοί με τα ανανεωμένα γραφικά και το νέο performance mode στις κονσόλες, αλλά όχι χωρίς κάποια σημαντικά τεχνικά θέματα. Πρώτα από όλα, η επιλογή της Respawn να συμπεριλάβει ray tracing και στο quality και στο performance mode έχει ως αποτέλεσμα σημαντική επιβάρυνση στην απόδοση, η οποία έχει διορθωθεί σε σημαντικό βαθμό από τότε που κυκλοφόρησε το παιχνίδι, αλλά υπάρχουν ακόμα ορισμένα «κουσούρια», όπως ασταθές frame rate σε συγκεκριμένα σημεία (αν και γενικά κρατιέται αρκετά ψηλά, ιδιαίτερα για όσους έχουν τη δυνατότητα να παίξουν με VRR) και σημαντική πτώση της εγγενούς ανάλυσης, ιδιαίτερα στο performance mode, όπου η χρήση της ανασύνθεσης της εικόνας μέσω FSR δημιουργεί μεν ικανοποιητική ποιότητα εικόνας στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, αλλά όταν ανοίγουν πολύ οι χάρτες η εικόνα γεμίζει με θολούρα και μικροπαραμορφώσεις.
Όσο για τον ήχο, ετοιμαστείτε για μια κορυφαία εμπειρία, όχι μόνο λόγω του παραδοσιακά πλούσιου sound mix ενός τίτλου Star Wars, αλλά και χάρη στο εξαιρετικό soundtrack, που γεμίζει τη μουσική με πολλά εξωτικά και πρωτότυπα στοιχεία (ιδιαίτερα τα κομμάτια που παίζουν στην καντίνα/hub του παιχνιδιού θα σας κάνουν να κολλήσετε).
Πάντως, αν υπάρχει κάτι πραγματικά απογοητευτικό στο Jedi Survivor, αυτό δεν είναι τα όποια τεχνικά προβλήματα (τα οποία εν πολλοίς αντισταθμίζονται από τα καλύτερα γραφικά και την πιο ομαλή δράση), αλλά η γενικότερη υποβάθμιση της πλοκής και των χαρακτήρων. Οι τόσο απειλητικοί, όσο και ανθρώπινοι, Inquisitors του Fallen Order δίνουν τη θέση τους σε έναν παραστρατημένο goth ιδεαλιστή που είναι λες και βγήκε από το Εγχειρίδιο του Κουλ Αντι-ήρωα με τον Εφηβικό Χαρακτήρα που έκανε θραύση πριν από δυο δεκαετίες. Το ίδιο το σενάριο δεν είναι άσχημο και έχει όντως νόημα στο canon του Star Wars, αλλά ποτέ δεν πετυχαίνει τη βαρύτητα του προηγούμενου τίτλου. Όσο για την κορύφωση, δεν μπορώ να πω ότι δεν πετυχαίνει τον σκοπό της, αλλά ομολογώ ότι μου ξέφυγε ένα πονεμένο βογκητό με τις «σοκαριστικές» αποκαλύψεις, αλλά και με τα «μεγάλα όπλα» του franchise που επιστρατεύονται για να καλύψουν τα όποια κενά στην ανάπτυξη των αγαπημένων χαρακτήρων που συναντήσαμε στο Fallen Order. Ωστόσο, δυσκολεύομαι να βάλω συνολικά αρνητικό πρόσημο στην αφήγηση, κυρίως λόγω των αρκετά καλογραμμένων διαλόγων, οι οποίοι ξαφνιάζουν μερικές φορές με τη φυσικότητα, το χιούμορ και τη συναισθηματική ισορροπία τους.
Κλείνοντας, το Jedi Survivor είναι από πολλές απόψεις ένα πραγματικά απαιτητικό και γοητευτικό παιχνίδι, το οποίο συνοψίζει γιατί αγαπάμε τόσο πολύ τις παραδοσιακές ΑΑΑ εμπειρίες. Σε διασκεδάζει με πλούσιο θέαμα και κινηματογραφικές τεχνικές, χωρίς όμως να σου στερήσει τη χαρά της ανακάλυψης και της αλληλεπίδρασης, σου προσφέρει μια εθιστική αίσθηση προόδου και παντοδυναμίας, χωρίς να διστάζει να την υπονομεύσει με πραγματικά δύσκολες μάχες (προαιρετικές, κυρίως, αλλά αξιομνημόνευτες μία προς μία) και, πάνω από όλα, σου επιτρέπει να χαθείς σε ένα αγαπημένο σύμπαν, χωρίς να παραλείψει όμως να σε ανταμείψει όσο εξοικειώνεσαι και κατακτάς τους μηχανισμούς του. Περιττό να πω ότι ανυπομονώ για τη συνέχεια, αν και δεν μπορώ να πω κατά πόσο αξίζει να συνεχιστεί η ιστορία του ίδιου πρωταγωνιστή, ιδιαίτερα τώρα που δημιουργήθηκε αφηγηματικός χώρος για μεγάλες παράλληλες εξελίξεις σε σχέση με το κεντρικό canon. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Respawn έχει αποδείξει ότι μπορεί να το πάρει πάνω της.
