Λίγο πριν την έναρξη των εφετινών Game Awards του φιλότιμου Geoff Keighley, οι δύο αρχισυντάκτες του byteme.gr, Στέλιος Μουστάκης και Σπύρος Ασημάκης, βραβεύουν τα καλύτερα παιχνίδια που κυκλοφόρησαν τούτη τη δύσκολη χρονιά, πίσω από την πλάτη του τρίτου αρχισυντάκτη της ιστοσελίδας, Φωκίωνα Χαροκόπου.
Σε αντίθεση με τον συμπαθή Keighley που αδυνατεί να εμβαθύνει στην ουσία των πραγμάτων, οι δύο έμπειροι αρχισυντάκτες φορούν τους αναπνευστήρες τους και βουτούν στο μαγικό κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών, φτάνοντας στον πάτο (του ωκεανού απο βιντεοπαιχνίδια, σαχλοί) ώστε να τιμήσουν τα παιχνίδια και τους ανθρώπους της βιομηχανίας που έκαναν τη ζωή μας λίγο πιο ευχάριστη εν μέσω πανδημίας.
Κυρίες, κύριοι, με υπερηφάνεια σας παρουσιάζουμε τα Byte Awards 2020. Απολαύστε υπεύθυνα.
Καλύτερος τίτλος The Last of Us Part II: The Last of Us Part II
Ο Κόρμακ Μακάρθι εναπόθεσε το dualshock πάνω στο αγαπημένο σεμεδάκι που του είχε φτιάξει η γυναίκα του πριν χρόνια, για να ακουμπάει το χειριστήριο του TurboGrafX και να μην λερώνει το μασίφ τραπεζάκι του σαλονιού. Γύρισε έπειτα στο αγαπημένο του μπόρντερ κόλη και ψιθύρισε «τελειώσαμε, Μόλι». Το κόλη που το λέγαν Μόλι σήκωσε για λίγο βαριεστημένα τα βλέφαρά του, και έπειτα συνέχισε το νωχελικό του απόβραδο. Την ίδια νύχτα, αφού κατέβασε από το ράφι της κουζίνας ένα μπουκάλι Evan Williams και κέρασε τον εαυτό του, βγήκε στο περβάζι του σπιτιού του και έβαλε φωτιά σε ένα αντίτυπο της πρώτης έκδοσης του Ματωμένου Μεσημβρινού, που κρατούσε φυλαγμένο στα συρτάρια του. Ένας γείτονας τον άκουσε να φωνάζει «με ξέκανες Ντράνκμαν, παλιο-μπάσταρδε» και αν αυτό αληθεύει, αυτή ήταν η τελευταία κουβέντα του Μακάρθι πάνω στη Γη. Το The Last of Us Part II είναι ένα συγκλονιστικό έπος που κοιτάζει προς μια άβυσσο τόσο αποπνικτική, που ξέκανε τον ίδιο τον άνθρωπο του οποίου η δουλειά αποτέλεσε η σπίθα για να φωτιστεί η σκοτεινή φλόγα των βιντεοπαιχνιδιών. Ένα δημιούργημα τόσο αιρετικό αφηγηματικά, που το Τάγμα των Σοφών του Gaming, αυτή η κάστα των χαρισματικών εικοσι-φεύγα αρσενικών, που διασκέδασε ανενόχλητα με τα σενάρια των Kingdom Hearts και Call of Duty αλλά σκιάχτηκε με τις ομοφυλοφιλικές προτεραιότητες της Naughty Dog, το αφόρισε πριν καν να κυκλοφορήσει. Σαν ένα σφιχτοδαγκωμένο ζευγάρι χείλη που ψελλίζει «…κδκση..» στάζοντας αίμα – το δικό του αίμα -, το The Last of Us 2 είναι το σπουδαιότερο δραματικό επίτευγμα του 2020, και μακράν του δεύτερου, το καλύτερο The Last of Us Part II της χρονιάς.
Καλύτερο hardware της χρονιάς: Game & Watch
Αυτή η πανδημία, άλλαξε τα πάντα. Γινήκαμε μισάνθρωποι, σκοτεινά προσωπεία πίσω από μάσκες μιας χρήσης, δίχως να αγγιζόμαστε, δίχως να φιλιόμαστε, βλοσυροί και δυστυχισμένοι, έχοντας τη στερνή γνώση πως δεν θα ξανα-τσουγκρίσουμε τις μπόμπες μας στο VIP Σκυλάδικο στη Συγγρού, δεν θα ξανα-τραγουδήσουμε αγκαλιά, τις επιτυχίες του Γιώργου Γιασεμή και του Αντώνη Σιγανού. Πόσοι gamer να σκέφτηκαν σε αυτό το διάστημα να βάλουν οριστικό τέλος; Και τι να σου κάνει ένα Playstation 5; Δεν υπάρχει χάπτικ φίντμπακ που να μπορεί να σου τινάξει τους δείκτες των χεριών σου, πίσω στην προηγούμενη ζωή τους… ή μήπως υπάρχει; Δεν είναι η πρώτη φορά που η Nintendo σώζει αυτή τη βιομηχανία από τον όλεθρο. Αυτή τη φορά όμως το χρέος ήταν διαφορετικό, η αποστολή σπουδαιότερη: να σώσει ολόκληρο τον κόσμο. Πως; Με ένα πλαστικό μπλιμπλίκι με τη δύναμη να σε μεταφέρει μονομιάς σε μια εποχή χωρίς κορωνοϊό, χωρίς ΕΦΚΑ, χωρίς ρευματικά, χωρίς μνημόνια, χωρίς χρέη, χωρίς ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, σχεδόν χωρίς γραφικά και ήχο στα βιντεοπαιχνίδια. Και εκεί, στην πρωτόλεια μορφή του, το Super Mario Bros αναλαμβάνει να σε πιάσει από το τρυφερό, μικροσκοπικό χεράκι σου και να σου θυμίσει πως πίσω από τις ουλές του χρόνου, πίσω από τη λάβα και τις φωτιές του κάστρου του Bowser, η παιδική σου καρδιά χτυπά ακόμη, εύθυμα και θαρραλέα. Τι και αν δεν ζούσες όταν κυκλοφόρησε το Super Mario Bros; Τι και αν έχεις αγοράσει καμιά τριανταριά φορές το ίδιο παιχνίδι στο παρελθόν; Τι και αν το μηχάνημα κοστίζει είκοσι φορές πάνω από την κατασκευαστική του αξία; Και εσύ θα πληρώσεις τη Nintendo, γιατί και εσύ πρέπει να σωθείς, από τη μαμά του gaming.
Αντικαπιταλιστικό παιχνίδι Μέρα25: Part Time UFO
Σαν μια πορεία της ΑΔΕΔΥ στο Σύνταγμα, το Part Time UFO μπορεί να φαίνεται ακίνδυνο και ενοχλητικό, αλλά έχει τη δυναμική να αλλάξει τη ζωή σου. Η ιστορία ενός «εξωγήινου» (στην Αμερική, έηλιενς λέγονται οι Μεξικάνοι μετανάστες που εισέρχονται παράνομα στη χώρα) που βρίσκεται στη Γη χωρίς οικογένεια, σπίτι, χρήματα και αναγκάζεται να κάνει τα πάντα για να επιβιώσει, το Part Time UFO είναι μια αλληγορία ενάντια στις τανάλιες του καπιταλιστικού συστήματος, που με έναν απάνθρωπο, σχεδόν ρομποτικό αυτοματισμό, ξεζουμίζουν το – αδύναμο να αντιδράσει – εργατικό δυναμικό. Κάπως ειρωνικά, ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας διαθέτει ο ίδιος τανάλιες, με τις οποίες μαγκώνει την πραμάτεια που καλείται κάθε φορά να κουβαλήσει. Σύντομα, το Σύστημα τον παίρνει από τους πορτοκαλεώνες και τα γεμάτα καφάσια της πρώτης πίστας και τον εγκαθιστά παντού: στα καράβια, στις οικοδομές, στα μουσεία, στα σχολεία. Πάντα χαμογελαστός, πάντα ανήμπορος να αντιδράσει, πάντα μερικής απασχόλησης, ο εξωγήινος του Part Time UFO γυρίζει κουρασμένος το βράδυ από τη δουλειά, αλλά όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη, δεν είναι ένας ήρωας βιντεοπαιχνιδιού, αλλά εγώ και εσύ.
Καλύτερο CGI: Toshihiro Nagoshi
Εντάξει, η ανάδειξή του Toshihiro Nagoshi ως το καλύτερο CGI για το 2020 μπορεί να θεωρηθεί και cheat, καθώς ο επικεφαλής όλων των στούντιο της SEGA, παίζει σχεδόν χωρίς αντίπαλο στη συγκεκριμένη κατηγορία. Με εξαίρεση τον Masahiro Sakurai τον Παντοτινό, ο Nagoshi είναι ο μοναδικός εκ των κορυφαίων δημιουργών, που δεν τον αγγίζει το πέρασμα του χρόνου. Τα μαλλιά του Neil Druckmann, γκρίζαραν. Το πρόσωπο του Shigeru Miyamoto, έσπασε. Η λάμψη της Jade Raymond, ξεθώριασε. Αντιθέτως, ο Toshihiro Nagoshi αναβαθμίζεται και μεταμορφώνεται. Για την ακρίβεια, ο Τιτάνας του Σολάριουμ ακολουθεί πιστά την εξελικτική πορεία των παιχνιδομηχανών και των προσωπικών κομπιούτερ, στον τομέα των γραφικών. Κάθε χρονιά, ο Toshihiro Nagoshi εμφανίζεται όλο και πιο ανανεωμένος, με περισσότερα πολύγωνα και υφές προηγμένης τεχνολογίας, οι οποίες του χαρίζουν το αλαβάστρινο παρουσιαστικό που αρμόζει σε έναν ΑΑS (σ.σ. Ανώτατο Άρχοντα της SEGA). Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι στο πρόσωπο του μεγάλου άνδρα της SEGA, μπορεί να δει κανείς την εξέλιξη των γραφικών, από τα ταπεινά τετράμπιτα (;) συστήματα, μέχρι τα τεχνολογικά κτήνη που είναι τα PS5 και Xbox Series X/S. Η τεχνολογική πρόοδος, η εξέλιξη των computer graphics ανά τις δεκαετίες, η ιστορία του ίδιου του gaming, οι καταγάλανοι ουρανοί της SEGA, όλα συγκεντρωμένα στο ζεστό, γαλάζιο του χαμόγελο. Ψεύτικος σαν οπτασία, ζεστός σαν παιδική ζωγραφιά, όμορφος όσο η ανατολή του ήλιου, αυτός είναι ο Toshihiro Nagoshi, το πιο όμορφο CGI της χρονιάς.
Καλύτερη κίνηση Drift σε παιχνίδι: Joy-Con Drift
Όχι, πείτε την αλήθεια. Μιλήστε ειλικρινά. Υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που δεν γουστάρει να ντριφτάρει στα αγαπημένα του ραλάκια; Αφήστε, ρητορική ήταν η ερώτηση. Με την πάροδο των ετών και την εξέλιξη της τεχνολογίας, το ντρίφτινγκ, από λύση της τελευταίας στιγμής πριν από μία απότομη στροφή, μετατράπηκε σχεδόν τέχνη στα σύγχρονα arcade ραλάκια. Μία εντυπωσιακή κίνηση που ξεσηκώνει τα πλήθη και ευφραίνει την καρδία του παίκτη/ραλίστα που καταφέρνει μα την εκτελέσει με τόση μαεστρία. Ωστόσο, επειδή κανείς δεν είναι τέλειος, το ντρίφτινγκ έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα. Είναι μία καθ’ όλα εντυπωσιακή κίνηση που δεν απαντά στα υπόλοιπα είδη παιχνιδιών. Πώς θα μπορούσε κανείς να ντριφτάρει με την ψυχή του, παίζοντας Bioshock; Είναι δυνατό να συμβεί κάτι τέτοιο, όσο παίζει κανείς το FIFA 21; Ακόμη και όταν σκαρφαλώνει με τον Link τα ψηλά βουνά στο Breath of the Wild; Κυρίες, κύριοι, η Nintendo ήρθε να δώσει λύση ΚΑΙ σε αυτό το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος gamer. Οι μηχανικοί της εταιρείας από το Κιότο, φρόντισαν ώστε τα Joy-Con του Switch να επιτρέπουν στον παίκτη να ντριφτάρει σε όποιο παιχνίδι και αν παίζει, ανεξάρτητα από το αν το επιθυμεί ή όχι. Χάρη στον πρωτοποριακό τους σχεδιασμό, οι μοχλοί από τα μίνι χειριστήρια του Switch, ενεργοποιούν την αγαπημένη κίνηση σε όλα τα παιχνίδια, ανεξαιρέτως. Προσπαθείτε να πιάσετε την τριχωτή ταραντούλα που κυνηγούσατε για ώρες στο Animal Crossing: New Horizons; Το ντρίφτινγκ σάς εύχεται καλή τύχη, διότι την κρίσιμη στιγμή που το ανθρωπάκι θα κατεβάσει την απόχη, το χειριστήριο ενεργοποιεί αυτόματα το ντριφτ με αποτέλεσμα το ανθρωπάκι ν’ αστοχήσει οικτρά, δίνοντας το δικαίωμα στη μαλλιαρή ταραντούλα να του δαγκάσει τον πισινό. Έχετε βγει στον αιφνιδιασμό και θέλετε να τελειώσετε τη φάση με ένα εντυπωσιακό κάρφωμα, στο NBA 2K20; Καλή τύχη και πάλι, καθώς το ντρίφτινγκ στέλνει, χωρίς προειδοποίηση, τον μπασκετμπολίστα σας εκτός αγωνιστικού χώρου, προκαλώντας το γέλωτα στους οπαδούς της αντίπαλης ομάδος. Θέλετε να εκτελέσετε ένα άλμα ακριβείας με τον Mario στο Super Mario Odyssey; Ντριφτ και αντίο ζωή. Γιατί σαν το Κιότο Ντριφτ, δεν έχει.
Βραβείο Ζωντάνιας «Γιου Σουζούκι»: Τα παιδιά από το Assassin’s Creed Valhalla
Ένα από τα εκατοντάδες πράγματα για τα οποία θα έχουμε να θυμόμαστε τα Shenmue του Yu Suzuki, είναι οι NPCs που συναντά ο Ryo Hazuki κατά τη διάρκεια του μακρινού του ταξιδιού, από τις γειτονιές της Ντομπουίτα, στο φαραωνικό Σινικό Τείχος. Καμωμένοι με μπόλικη φαντασία και αγάπη, λες και τους έφτιαξε ανθρώπινο χέρι και όχι η μηχανή γραφικών του παιχνιδιού, με ζωηρά και δυσανάλογα χαρακτηριστικά, οι περαστικοί των Shenmue, συνέχιζαν να προκαλούν τον θαυμασμό των παικτών, με τους περίεργες μουτσούνες τους και τους ασυνήθιστους μορφασμούς τους. Μέχρι τη στιγμή που έκανε την εμφάνισή του το πληθωρικό Assassin’s Creed Valhalla, το οποίο κατάφερε να κλέψει την πρωτιά από την εποποιία του Yu Suzuki. O Βασιλιάς απέθανε, ζήτω ο Βασιλιάς! Σε μία Αγγλία που μαστίζεται από τις επιδρομές των Σκανδιναβών Ασασίνων, τα παιδάκια τύπου NPC του Assassin’s Creed Valhalla, εκπλήσσουν και σοκάρουν με την όψη τους, ακόμα και τους πιο έμπειρους παίκτες. Τα Παιδάκια του Valhalla μοιάζουν να ξεπήδησαν από τους πιο τρομακτικούς εφιάλτες. Το κενό τους βλέμμα, ομοιάζει με αυτό του λευκού καρχαρία λίγο πριν αυτός χιμήξει στο ανυποψίαστο θήραμα. Το παγωμένο τους χαμόγελο προκαλεί ρίγος στους ελάχιστους θαρραλέους που θα τολμήσουν να παίξουν το νέο επεισόδιο της σειράς Assassin’s Creed, με σβηστά τα φώτα, δίχως να έχουν κάποιον δίπλα τους για να τους κρατά το χέρι. Σε κοιτούν και νιώθεις ότι σε κατακρίνουν, ανοίγουν το στόμα τους και νομίζεις ότι θα ρουφήξουν την ψυχή σου, σε πλησιάζουν και νιώθεις το παγερό χέρι του θανάτου να αγγίζει τον ώμο σου. Σε κάνουν να απορείς γιατί δεν έχουν γυρίσει πίσω στην πατρίδα τους αυτοί οι άμυαλοι ασασίνοι που τα έχουν όλη μέρα στα πόδια τους. Ας μην κρυβόμαστε. Η Ubisoft δεν δημιούργησε ένα απλό AC, αλλά τα Παιδάκια του Σατανά: η Επιστροφή του Τσάκι.
Καλύτερη Ανακοίνωση Που Έγινε Στις 25 Σεπτεμβρίου του 2020: Virtua Fighter X eSports
Αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και δίκαιοι, η μοναδική ανακοίνωση που πληρούσε όλες τις προδιαγραφές για να αναδειχθεί ως η Καλύτερη που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 25ης Σεπτεμβρίου του 2020, είναι δίχως αμφιβολία αυτής του νέου Virtua Fighter. Ο ηγέτης Χαρούκι (ο νεαρός πρόεδρος της γιαπωνέζικης SEGA) ανέλαβε προσωπικώς να ενημερώσει τους θιασώτες των καλών τρισδιάστατων παιχνιδιών ξύλου για την επικείμενη αναβίωση της θρυλικής σειράς. Τέλος λοιπόν η ναφθαλίνη για το Virtua Fighter, τέλος και η αναμονή για τους φίλους της σειράς, έπειτα από δέκα ολόκληρα χρόνια. Ωστόσο, το σημαντικότερο όλων είναι ότι ξεκινά μία νέα περίοδος μπερδέματος για τους επαγγελματίες του ειδικού Τύπου, καθώς θα αρχίσουν και πάλι να αναρωτιούνται για το αν το σωστό είναι Virtua ή Virtual. Τα δάχτυλα των χεριών θα βρίσκονται κοκαλωμένα πάνω από το πληκτρολόγιο, οι σφυγμοί της καρδιάς θα αυξάνονται και ο ιδρώτας θα λούζει το πρόσωπο του έμπειρου δημοσιογράφου, ο οποίος έχει ξεχάσει ποιά είναι η σωστή ονομασία της σειράς. Και αν είναι Virtua και όχι Virtual, τί κάνω, θα αναρωτιέται ο ένας. Δηλαδή, αποκλείεται να ξέχασαν το l στο τέλος του Virtua; Θα αναρωτιέται ο άλλος. Φίλες και φίλοι, μαζί με το Virtua Fighter, επιστρέφει και ο εφιάλτης του L του τελικού.
Καλύτερo Λανσάρισμα: Xbox Series X
Στις αρχές του Νοέμβρη, οι στρατιές των φανμπόι ήταν πλέον πλήρως παραταγμένες στις διαδικτυακές επάλξεις, έτοιμες να ξεκινήσουν τις εκστρατείες τους ενάντια στους αντιπάλους τους, στο πρώτο πραγματικό πεδίο μάχης της επόμενης γενιάς: το λανσάρισμα των νέων κονσολών. Άλλωστε, τα βιντεοπαιχνίδια δεν είναι για διασκέδαση, και ένας Πολεμιστής της Κονσόλας δεν μπορεί να απολαύσει την ευμάρειά της δικής του πλευράς, όταν κινδυνεύει να βρεθεί ακάλυπτος στις επιθέσεις του αντίπαλου στρατοπέδου. Με τις πρώτες αναλυτικές παρουσιάσεις να μυρίζουν ήδη μπαρούτι, οι δύο πλευρές στάθηκαν προς τα μέσα του μήνα σε απόσταση αναπνοής η μία από την άλλη, και ξεκίνησαν τις λυσσαλέες κραυγές τους. «ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΡΑΧΝΗ ΠΟΥ ΠΑΙΞΑΜΕ ΠΕΡΥΣΙ, ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΚΟΝΤΟ ΡΟΜΠΟΤ ΠΟΥ ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ, ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΑΝΔΥΣΚΟΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΠΑΙΞΕ ΤΟΤΕ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΟΛΥ», ξεστόμισαν θριαμβευτικά οι μπλε-άσπροι πολεμιστές, στους ρυθμούς τυμπάνων που χτυπούσαν με μεταχειρισμένα χειριστήρια Move. «…ΕΧΟΥΜΕ», ακούστηκαν σύσσωμα, χιλιάδες στόματα από την άλλη πλευρά. «ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΝΕΟΝ ΟΡΟ, ΤΟ ΤΖΕΝ ΝΤΙΦΕΡΕΝΣΙΕΗΤΟΡ, ΚΑΙ ΧΑΠΤΙΚ ΦΙΝΤΜΠΑΚ, ΚΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΠΕΤΑΝΕ ΠΙΣΩ, ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΧΕΙΡΙΣΤΗΡΙΑ ΠΛΕΟΝ», ούρλιαξαν ξανά οι πολεμιστές της SONY. «…ΕΧΟΥΜΕ», απάντησαν πάλι τα πρασινωπά Ορκ. Για μερικά δευτερόλεπτα, το μπλε στρατόπεδο παρέμεινε βουβό, ώσπου κάποιοι ψέλλισαν διστακτικά, με φόβο στην καρδιά: «…τι έχετε;…». Σαν τα καύσιμα που εκρήγνυνται ενώ ένα διαστημόπλοιο ξεκινά την πορεία του προς τον ουρανό, ένα εκκωφαντικό ΕΕΕ-ΧΧΧΧ-ΟΟΟΟΟ-ΥΥΥΥ-ΜΜΜΜ-ΕΕΕΕ απλώθηκε στη Γη και μετά εξαϋλώθηκε στα αστέρια, μαζί με το στρατό της Microsoft. Οι οπαδοί της SONY απέμειναν να κοιτούν αποσβολωμένοι, αλλά η μάχη είχε κριθεί. Γιατί, όπως το άλλο περιβόητο φετινό λανσάρισμα hardware του Bill Gates, το Τσιπάκι Κορονωιού 5G, το Xbox είναι πάνω από όλα, μια ιδέα. Και οι ιδέες δεν χρειάζονται καινούρια παιχνίδια, ούτε εντυπωσιακά χειριστήρια. Ανοιχτά μυαλά για να φωλιάσουν θέλουν μόνο, και μια καλή συνδρομή στο Gamepass. Τσεκ Μεητ, SONY φανς.
Καλύτερη Προσομοίωση Κινούμενης Άμμου: Ghost of Tsushima
Αν υπάρχει ένα παιχνίδι που μπορεί να αποτυπώσει με ακρίβεια τον τρόπο συμπεριφοράς της κινούμενης άμμου, αυτό είναι το Ghost of Tsushima από την Sucker Punch. Η μεσαιωνική Ιαπωνία αποδεικνύεται επικίνδυνη όχι μόνο για τους Μογγόλους επιδρομείς, αλλά και για τον ίδιο τον παίκτη που θέλει να βιώσει στο έπακρο την περιπέτεια του ηρωικού σαμουράι Jin Sakai. Από πολύ νωρίς, το παιχνίδι δείχνει τις κακές του προθέσεις: για κάθε αποστολή που ολοκληρώνουμε, ξεπετάγονται άλλες τρεις, ενώ οι παμπόνηρες αλεπούδες συνεργάζονται με τα ενοχλητικά χρυσαφένια πτηνά, για να μάς φορτώσουν ένα κάρο από επαναλαμβανόμενες ανθυποαποστολές, ανεβάζοντας μέσα σε λίγη ώρα τον δείκτη των ενεργών αποστολών σε τριψήφιο αριθμό. Αντί να σβήνουν τα φωτεινά σηματάκια στον χάρτη της νήσου Tshushima όσο προχωράμε το παιχνίδι, αυτά συνεχίζουν να αυξάνονται και να πληθαίνουν, προκαλώντας ταραχή στους ψυχαναγκαστικούς παίκτες που θέλουν να τελειώσουν τα πάντα πριν πέσουν οι τέλους. Το Ghost of Tsushima είναι ένα πολύ σκληρό παιχνίδι, που όσο περισσότερο παλεύεις για να το τερματίσεις, τόσο πιο εύκολα βουλιάζεις κάτω από τον όγκο των διαθέσιμων αποστολών που προκύπτουν έπειτα από την ολοκλήρωση μίας και μόνο αποστολής. Και αυτές οι άτιμες οι αλεπούδες θα συνεχίσουν να χαχανίζουν κρυμμένες πίσω από δέντρα, κάτω από πέτρες, μέσα στα ποτάμια, έτοιμες να αιφνιδιάσουν τον ανυποψίαστο παίκτη, ο οποίος είχε την εντύπωση ότι θα προχωρούσε στην επόμενη αποστολή, χωρίς να τον διακόψει κανένας και τίποτα.
Βραβείο Δυσκοιλιότητας εν μέσω Covid-19: Animal Crossing New Horizons
Ένα λόκνταουν πανδημίας, μοιάζει λιγάκι σαν να κάθεσαι για πολύ ώρα στην τουαλέτα: μετά από λίγο οι τέσσερις τοίχοι γύρω σου αρχίζουν να στενεύουν, ξεμένεις από επιλογές, ξεκινάς να σκέφτεσαι πότε τελικά θα δεις το φως του ήλιου, μουδιάζεις και αναπολείς τον έξω κόσμο και την ανθρώπινη επαφή. Επίσης ο παρατεταμένος εγκλεισμός, και στις δύο περιπτώσεις, εγκυμονεί κινδύνους για την πνευματική και τη σωματική σου υγεία. Προς έκπληξη κανενός η Nintendο, σαν έτοιμη από καιρό, πρόσφερε άμεσα μια λύση και για τα δύο προβλήματα. Το Animal Crossing: New Horizons δεν ήρθε μόνο για να προσφέρει μια πύλη απόδρασης από τον άχρωμο, άοσμο, αφιλόξενο κόσμο του Covid-19, αλλά να αποτελέσει και τον τέλειο σύμμαχο για εκείνες τις στιγμές που δεν ξέρεις πότε θα τελειώσεις από τη δουλειά σου, στο στενότερο δωμάτιο του σπιτιού. Και σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια, το New Horizons είναι τόσο χαλαρωτικό που υπόσχεται να βοηθήσει, και όχι να δυσχεράνει τις εσωτερικές σου διεργασίες. Αλλά ακόμη και αν αυτό συμβεί βρε διάβολε, με πόσα παιχνίδια έχεις τη δυνατότητα τελικά, να συνάψεις κυριολεκτικούς δεσμούς αίματος;
