Οι αναμετρήσεις ανάμεσα στους Γίγαντες του Κατς είναι ένα θέμα πολύ πιασιάρικο για βιντεοπαιχνίδι. Οι ανταλλαγή κλωτσιών και μπουνιών ανάμεσα στους θηριώδεις παλαιστές, που με μαεστρία εκτελούν σουπλέκια και λοιπές λαβές, είναι ένα θέαμα εντυπωσιακό, αν μη τι άλλο. Άσχετα από το πόσο σκηνοθετημένες και φτιαχτές είναι αυτές οι επικές αναμετρήσεις, τα παλαβά καμώματα των παλαιστών δεν παύουν να ενθουσιάζουν και εξιτάρουν το φιλοθέαμον κοινό που αναζητά λίγη μαγεία και λίγη παιδικότητα στο παραδοσιακό ξυλίκι. Ο μάχες που δίνουν οι Γίγαντες του Κατς προσφέρουν υλικό ποιότητας ΑΑΑ για τη δημιουργία βιντεοπαιχνιδιών. Τα υλικά βρίσκονται στα χέρια των σχεδιαστών, σχεδόν έτοιμα, μαγειρεμένα: υπάρχουν οι εκκεντρικοί χαρακτήρες και οι μεγάλοι σταρ, οι θεαματικές κινήσεις, οι επικές κόντρες. Και ενώ το μόνο που έχουν να κάνουν οι δημιουργοί βιντεοπαιχνιδιών, είναι απλά να τοποθετήσουν σωστά τα υλικά της συνταγής στο πιάτο μας, στις περισσότερες των περιπτώσεων, δείχνουν αδυναμία ως προς τη διαχείριση των συστατικών που έχουν στα χέρια τους.
Σε μία τέτοια φάση βρέθηκε και η 2K Games, με το WWE 2K20 που κυκλοφόρησε τέτοιον καιρό, πριν από ένα ημερολογιακό έτος. Το παλαιστήρι της 2Κ κυκλοφόρησε στην αγορά με ένα κάρο από σοβαρά προβλήματα, αποτυγχάνοντας να αποτυπώσει τη μαγεία του «σπορ» και τη λάμψη που προσδίδουν σ’ αυτό οι Γίγαντες του Κατς. Ο πτωχός οπτικοακουστικός τομέας και ο άκρως προβληματικός χειρισμός που έπαιρνε διάφορες πρωτοβουλίες για λογαριασμό του παίκτη (περισσότερα για αυτό, στη σχετική παρουσίαση), κράτησαν τον τίτλο της 2K στα χαμηλά πατώματα, με αποτέλεσμα, η αμερικάνικη εταιρεία να «παγώσει» την ανάπτυξη του επόμενου παιχνιδιού της σειράς WWE 2K, αυτό που ήταν να κυκλοφορήσει φέτος, μέχρι να βρει τον τρόπο με τον οποίο θα προσεγγίσει τους επαγγελματικούς αγώνες εξωπραγματικής πάλης. Παρά την τοποθέτηση της σειράς στον «πάγο», η 2Κ δεν είχε σκοπό να στερήσει από τους φίλους του κατς, τη δυνατότητα να απολαύσουν ένα παιχνίδι που καταπιάνεται με το ίδιο θέμα. Για τη σεζόν 2020-2021, η 2K αποφάσισε να προσεγγίσει τους Γίγαντες του Κατς και τους απίθανους αγώνες τους, με λίγο διαφορετικά, ακολουθώντας μία σαφώς πιο arcade φιλοσοφία, και με χειρισμό πιο φιλικό προς τον παίκτη.
Για τις ανάγκες του WWE 2K Battlegrounds οι Γίγαντες του Κατς παρουσιάζονται ως πλαστικές φιγούρες, σαν και αυτές που κυκλοφορούν στα καταστήματα παιχνιδιών, με παραφουσκωμένα μούσκουλα, ευρύ στέρνο, λεπτά ποδαράκια και σχεδόν ανέκφραστα πρόσωπα. Οι σχεδιαστές του παιχνιδιού απλοποίησαν το χειρισμό, στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Τα πράγματα που έχουν να κάνουν οι Γίγαντες κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, είναι τα απολύτως βασικά. Μία γροθιά, μία κλωτσιά, μία λαβή, το «κλείδωμα» του αντιπάλου, άμυνα και μία σούπερ κίνηση, ξεχωριστή για κάθε παλαιστή, είναι τα βασικά εργαλεία. Από το παιχνίδι απουσιάζουν οι συνδυαστικές κινήσεις, πράγμα που σημαίνει ότι τα εργαλεία που έχει στα χέρια του ο παίκτης για να καθηλώσει τον αντίπαλό του, είναι τα έξι παραπάνω πραγματάκια. Η απουσία συνδυαστικών κινήσεων μετριάζει τη δράση που λαμβάνει χώρα εντός του αγωνιστικού χώρου, μια και όλοι είναι αναγκασμένοι να εκτελούν τις ίδιες λιγοστές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις, χωρίς τη δυνατότητα να διαμορφώσουν ένα πιο προσωπικό στυλ μάχης. Παρά το γεγονός ότι οι διαθέσιμες κινήσεις καταλαμβάνουν όλα τα πλήκτρα του χειριστηρίου, οι επιλογές είναι απελπιστικά ελάχιστες. Ο περιορισμός αριθμός κινήσεων έχει άμεσο αντίκτυπο στις μάχες, καθώς τις μετατρέπει σε μονότονη και επαναλαμβανόμενη διαδικασία, δίχως εκπλήξεις και θεαματικές ανατροπές. Πρόκειται για ένα επαναλαμβανόμενο τσίκι-τσίκι (καμία σχέση με το Chiki Chiki Boys της Capcom), από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα. Και φαινόμενο του τσίκι-τσίκι τονίζεται ακόμα περισσότερο εξαιτίας της αργής απόκρισης των παλαιστών, στις εντολές του παίκτη. Η αργή απόκριση είναι συνειδητή σχεδιαστική επιλογή και δεν προέρχεται από λάθος υπολογισμό κατά την ανάπτυξη του παιχνιδιού. Για να προχωρήσουμε στην επόμενη επίθεση, πρέπει πρώτα να ολοκληρωθεί το animation της προηγούμενης και πάει λέγοντας. Αυτό δημιουργεί ένα χρονικό χάσμα ανάμεσα στις επιθετικές κινήσεις του Γίγαντα που ελέγχει ο παίκτης, το οποίο ρίχνει σημαντικά το ρυθμό με τον οποίο εξελίσσονται τα πράγματα εντός του ρινγκ.
Στα καλά νέα της ημέρας, το WWE 2K Battlegrounds είναι πληρέστατο όσον αφορά τις επιλογές παιχνιδιού. Καμπάνια με ιστορία, αγώνες προπόνησης, αγώνες ένας εναντίον ενός, δύο εναντίον δύο, ένας εναντίον όλων, μάχες μέσα σε κλουβιά, πρωταθλήματα, διαδικτυακό κατς, ψηφιακό κατάστημα. Το ίδιο ισχύει και για τους διαθέσιμους Γίγαντες, με μεγάλους αστέρες του χθες και του σήμερα να κοσμούν το ρόστερ του παιχνιδιού. Στα κακά νέα της ημέρας, απαιτείται τρομακτική προσπάθεια από τη μεριά του παίκτη για να ξεκλειδώσει όλους τους Γίγαντες, καθώς τα ψηφιακά δολάρια που κερδίζει κάθε φορά που παίζει ένα από τα πολλά mode του παιχνιδιού, είναι ελάχιστα. Αναπόφευκτα, η δυσκολία με την οποία συγκεντρώνονται τα χρήματα, οδηγεί τον παίκτη σε τρεις επιλογές: είτε θα πρέπει να επιδοθεί σε ένα ατελείωτο grinding, είτε να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη και να αγοράσει τα ψηφιακά δολάρια με πραγματικά χρήματα, είτε να τα παρατήσει όλα και συμβιβαστεί με τους παλαιστές που περιλαμβάνονται στο αρχικό ρόστερ. Το μήνυμα των σχεδιαστών είναι ξεκάθαρο. Εντελώς άκομψα και καθόλου διακριτικά, το παιχνίδι δεν χάνει την ευκαιρία να διαφημίσει τον τρόπο απόκτησης των ψηφιακών δολαρίων με πραγματικά χρήματα, σχεδόν σε κάθε mode. Οκ, οι μικροσυναλλαγές έχουν γίνει μέρος του παιχνιδιού – γενικώς, όχι μόνο στο WWE 2K Battlegrounds, αλλά, όπως και να το κάνουμε, χτυπάει άσχημα να βλέπεις το ίδιο το παιχνίδι κατευθύνει τον παίκτη στο δρόμο των μικροσυναλλαγών.
Σαφέστατα το WWE 2K Battlegrounds είναι πολύ καλύτερο παιχνίδι από το περσινό WWE 2K20 με τα χίλια δυο προβλήματα. Είναι ειλικρινές ως προς τους σκοπούς του, με ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα. Πιο arcade, πιο απλό και σίγουρα πιο διασκεδαστικό από τον πιο σοβαρό αδερφάκι του. Ωστόσο, οι ελάχιστες επιλογές σε άμυνα και επίθεση, σε συνδυασμό με το lag που συνοδεύει κάθε κίνηση, ρίχνουν αισθητά το ρυθμό της μάχης και περιορίζουν τον παίκτη στο να κάνει τα απολύτως απαραίτητα, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα στυλ μάχης που θα έχει την προσωπική του σφραγίδα του παίκτη. Παρά τον arcade σχεδιασμό του, το WWE 2K Battlegrounds δεν πλησιάζει τα παλαιστικά παιχνίδια που εμφανίστηκαν κατά καιρούς στα ουφάδικα και σίγουρα δεν είναι το NBA Jam των παιχνιδιών με θέμα το κατς, που θα ήθελαν οι σχεδιαστές του.
