To Clubhouse Games: 51 Worldwide Classics είναι μια συλλογή πενήντα και ένα κλασικών (με την κυριολεκτική σημασία της λέξης) παιχνιδιών, τα περισσότερα από τα οποία υπάρχουν εδώ και εκατοντάδες χρόνια και κυκλοφορούν διαθέσιμα σε πάρα πολλές διαφορετικές μορφές, τόσο με φυσική όσο και ψηφιακή υπόσταση. Στη λίστα περιλαμβάνονται διάφορα είδη από επιτραπέζια, παιχνίδια με κάρτες, mini games βασισμένα σε σπορ ή διάφορα χόμπι και διάφορα άλλα αξιοπερίεργα. Κάποια από τα παιχνίδια είναι λίγο πιο συγκεκριμένα σε ότι αφορά τη γεωγραφική προέλευσή τους, καθώς είναι περισσότερο γνωστά στην Ασία – ή έχουν κάποια σχέση με το ιστορικό παρελθόν της Nintendo – παρά στο δυτικό κόσμο. Η πλειοψηφία τους επίσης απευθύνεται σε παραπάνω από έναν παίκτες (με όριο τους τέσσερις), ενώ υπάρχει η δυνατότητα για τοπικό multiplayer σε ένα σύστημα, μεταξύ πολλών Switch, και φυσικά και online multiplayer. Ο τίτλος προέρχεται από την ίδια τη Nintendo, οπότε μπορείς από τώρα να υποθέσεις πως είναι καλοφτιαγμένος, καλαίσθητος, προσιτός, ενώ αν είχες να ποντάρεις σε μειονεκτήματα, θα πόνταρες σε κάτι που αφορά το διαδικτυακό παιχνίδι (και θα έπεφτες μέσα, εννοείται). Ο τίτλος προσφέρεται επίσης σε χαμηλότερη τιμή από μια συνηθισμένη νέα κυκλοφορία – λογικό από τη στιγμή έχουμε να κάνουμε με μια συλλογή από παιχνίδια που στην πλειοψηφία μπορείς να βρεις σε κάποια μορφή, εντελώς δωρεάν.
Η παραπάνω παράγραφος είναι αρκετή για να συνοψίσει κανείς τι μπορεί να περιμένεις από έναν τίτλο σαν το 51 Worldwide Games. Σπάνια βρίσκεσαι στη θέση να έχεις να γράψεις μια αξιολόγηση για κάτι που σχεδόν όλοι έχουν ήδη ακούσει/δει/παίξει ξανά στο παρελθόν, αλλά η αλήθεια είναι πως ο τίτλος έχει να προσφέρει κάτι πάρα πολύ συγκεκριμένο: όλα αυτά τα «τραπουλοπαίχνιδα», επιτραπέζια, φλιπεράκια και λοιπά παιχνίδια με τα οποία θα μπορούσε να ασχοληθεί μια οικογένεια ή μια παρέα, σε ένα σχετικά προσιτό, πρακτικό πακέτο για το Nintendo Switch. Σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να μοιάζει με μια σχετικά αδιάφορη πρόταση αγοράς. Πρέπει όμως να αναφερθούμε σε κάποια βασικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού. Αρχικά, η συλλογή παρουσιάζεται και προσφέρεται με φανταστικό τρόπο στο χρήστη. Η πλειοψηφία των διαφορετικών παιχνιδιών είναι δοσμένη μέσα από μια καλαίσθητη, μινιμαλιστική αισθητική βουτηγμένη σε παλ χρώματα, η τεχνοτροπία των γραφικών κάνει τα πάντα να μοιάζουν με μινιατούρες, ενώ τα παιχνίδια δίνονται στον χρήστη με πολλούς εύχρηστους τρόπους, από μια απλή λίστα σε μια υδρόγειο σφαίρα με γεωγραφικά σημεία ενδιαφέροντος που κατηγοριοποιούν τα παιχνίδια ανάλογα με την προέλευσή τους, τον σκοπό που εξυπηρετούν, τη χρονολογία τους, κ.α. Το να ξεκινήσεις ένα παιχνίδι είναι υπόθεση μερικών δευτερολέπτων, αν και κάθε τίτλος πλαισιώνεται από μια αναλυτική εισαγωγή, όπου κάθε φορά, τα μέλη μιας οικογένειας ή/και παρέας εμφανίζονται και μιλούν για το τι πρόκειται να παίξουν, προσφέροντας και κάποιες βασικές οδηγίες για το πως μπορείς να παίξεις. Πρόκειται για «σκετσάκια» που προσδίδουν χαρακτήρα στο παιχνίδι, και παράλληλα προσφέρουν και κατάλληλες οδηγίες για τους αρχάριους.
Τα παιχνίδια καθαυτά είναι δοσμένα με μια ευθύτητα και ευχρηστία που τα κάνει ελκυστικά μέσα στην απλότητά τους. Όπου υπάρχουν τίτλοι που εστιάζουν στη δράση, η ομάδα σχεδιασμού έχει φροντίσει να προσφέρει εναλλακτικά μοντέλα χειρισμού για όλα τα γούστα (π.χ. μπορείς να παίξεις μπόουλιγκ α λα Wii Sports ή χρησιμοποιώντας την οθόνη αφής). Όπου υπάρχουν τίτλοι που μπορεί να είναι δυσνόητοι ή μπορεί να μην είναι πολύ γνωστοί στο ευρύ κοινό (π.χ. το Χαναφούντα, το παραδοσιακό Ιαπωνικό παιχνίδι καρτών για το οποίο ήταν διάσημη η Nintendo πριν ασχοληθεί με τα βιντεοπαιχνίδια), προσφέρονται αναλυτικές οδηγίες καθώς και επιπλέον πληροφορίες που μπορείς να ενεργοποιήσεις την ώρα που παίζεις, για να κάνεις τη ζωή σου πιο εύκολη. Τα πάντα λειτουργούν σωστά, δίνονται στα κατάλληλα πλαίσια και προσφέρονται με τον πιο ευχάριστο τρόπο. Προσωπικά, αν και στην αρχή κατευθύνθηκα στα παιχνίδια που είναι λίγο πιο… πρακτικά και προσφέρουν πιο άμεση δράση (βουρ στο επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι), έπιασα γρήγορα τον εαυτό μου να ασχολείται με επιτραπέζια που αγνοούσα – είναι τόσο όμορφα και πρακτικά δοσμένη η πληροφορία που τα κάνει ελκυστικά ακόμη και αν δεν έχεις καμία προηγούμενη επαφή μαζί τους. Επίσης, ακόμη και αν δεν έχεις άλλους παίκτες, το μονό παιχνίδι προσφέρει επίπεδα δυσκολίας που ξεκινούν από το αρχάριο και φτάνουν στο… υπερβολικά δύσκολο, ενώ υπάρχει ένα σύστημα επιβράβευσης που δίνει ένα επιπλέον «τυράκι» για να προχωρήσεις το μονό παιχνίδι και γενικά να ασχοληθείς με τη συλλογή. Σε παιχνίδια στα οποία δεν έχεις μεγάλη εμπειρία έχει μεγάλο ενδιαφέρον να εξελίσσεις την ικανότητά σου, ξεπερνώντας σταδιακά την CPU σε ολοένα και πιο δύσκολες παρτίδες. Αυτό δε σημαίνει πως όλα τα παιχνίδια έχουν σωστά ανεπτυγμένο μονό – κάποια θα μπορούσαν να προσφέρουν πολύ περισσότερες επιλογές για να σταθούν καλύτερα αυτόνομα – αλλά από την άλλη είναι δύσκολο να παραπονεθείς, όταν έχεις πενήντα διαφορετικές επιλογές για να ασχοληθείς.
Το μεγάλο και μη αμελητέο πρόβλημα του Worldwide Games είναι το διαδικτυακό παιχνίδι. Αδυνατώ να καταλάβω τι συμβαίνει με τη Nintendo και το online multiplayer, αλλά δοκιμάζοντας να παίξω με άλλους τις πρώτες ημέρες της κυκλοφορίας του παιχνιδιού, τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Σε παιχνίδια που είχαν δράση (π.χ. βελάκια, μπιλιάρδο κ.α.), η καθυστέρηση μεταξύ των κινήσεων μου και της απόκρισης του παιχνιδιού ήταν τόσο μεγάλη, που ήταν αδύνατο να παίξω κανονικά, τα σκορ μου έβγαιναν κυριολεκτικά στην τύχη. Ακόμη πιο τραγικά, ακόμη και παιχνίδια καρτών ή απλά επιτραπέζια είχαν τέτοιες καθυστερήσεις που καθιστούσαν την εμπειρία, σχεδόν επώδυνη. Είναι τόσο περίεργο να βλέπεις το παιχνίδι να σου προσφέρει ένα modeόπου μπορείς να ενώσεις τις οθόνες από πολλά Switch και να «επεκτείνεις» τη δράση των παιχνιδιών και ταυτόχρονα να μη μπορεί να προσφέρει βασικά πράγματα, όπως ένα ομαλό διαδικτυακό παιχνίδι. Και μη ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με παιχνίδια που δεν βασίζονται στη δράση ή στην ταχύτητά τους και δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικά σε τεχνικό επίπεδο. Είναι επίσης κρίμα να πρέπει να τελειώσεις μια παρουσίασή σου με ένα τόσο αρνητικό στοιχείο. Η αλήθεια είναι πως το Worldwide Games είναι – μετά το Animal Crossing – πάλι η κατάλληλη κυκλοφορία για το Nintendo Switch, την κατάλληλη στιγμή. Ο περισσότερος κόσμος θα χρησιμοποιήσει το Nintendo Switch του μέσα στη θερινή ραστώνη (ούτως ή άλλως ο Ιούνιος είναι ήδη «κλεισμένος» από το The Last of Us 2) και το Worldwide Games είναι η ιδανική συντροφιά, μια συλλογή που σου υπόσχεται πως δεν χρειάζεσαι καμία τράπουλα και κανένα τάβλι μαζί σου, μόνο το μικρό αλλά θαυματουργό φορητό της Nintendo. Αν μπορέσουν να φτιάξουν και αυτό τον αναθεματισμένο κώδικα του διαδικτυακού παιχνιδιού, θα έχουμε ένα τίτλο που κάνει ακριβώς αυτό που υπόσχεται, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
