Φαντάζομαι ότι όσοι παρακολουθείτε την πορεία της Square Enix, θα έχετε προσέξει ότι τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια η ιαπωνική εταιρεία έχει απομακρύνει τη σειρά Final Fantasy από το κομμάτι της Φαντασίας, το οποίο και παραχώρησε άνευ όρων στη σειρά Dragon Quest. Από το Final Fantasy XIII και έπειτα, η σειρά έχει αφήσει τον χώρο του Φανταστικού, προσφέροντάς μάς περιπέτειες εξεζητημένες μεν, προσγειωμένες δε. Στα σύγχρονα Final Fantasy δεν ζουν πλέον μάγοι με μυτερά καπέλα, ούτε πονηροί νεαροί με μακριά ουρά και ιππότες , ούτε καν πριγκίπισσες που θέλουν να πέσουν θύματα απαγωγής, μήτε δράκοι φοβεροί και δαίμονες μοχθηροί που απειλούν να καταστρέψουν τον κόσμο. Όλοι αυτοί οι ντεμοντέ τύποι μετακόμισαν όχι μόνο στα Dragon Quest αλλά και στα παρακλάδια του Final Fantasy, όπως τα παιχνίδια της σειράς Mana (FF Adventure: Mystic Quest, Secret of Mana και Trials of Mana), τα οποία απολαύσαμε πρόσφατα στο Collection of Mana. Ε, αφού τα αριθμημένα Final Fantasy έχουν κατακλυστεί από ήρωες που φορούν δερμάτινα ρούχα και περούκες με μυτερά τσουλούφια, όλοι αυτοί οι φανταστικοί και χαριτωμένοι χαρακτήρες έπρεπε να μετακομίσουν σε ένα μέρος όπου δεν θα φαίνονταν παράταιροι και εκτός κλίματος. Στο ριμέικ του Trials of Mana, όλοι αυτοί οι φανταστικοί και ξεχωριστοί τύποι, βρήκαν το ιδανικό σπίτι.
Το Trials of Mana αποτελεί τη δεύτερη απόπειρα της ιαπωνικής εταιρείας να αναβιώσει ένα από τα κλασικά της παιχνίδια ρόλων που κυκλοφόρησε τη δεκαετία του ενενήντα, μέσα στο ίδιο έτος, με την πρώτη να είναι το ριμέικ του Final Fantasy VII. Το νέο Trials of Mana αποτελεί τη σύγχρονη εκδοχή του κλασικού RPG που κυκλοφόρησε για το Super Nintendo το μακρινό 1995, μεταφέροντας ένα προς ένα τα πίξελ του αρχικού Trials of Mana, στην πολυγωνική πραγματικότητα του σήμερα. Με τη διαφορά ότι η ομάδα ανάπτυξης του τρίτου Mana δεν είχε ούτε τις ευκολίες, ούτε την πρόσβαση που είχε η ομάδα των Γιοσινόρι Κιτάσε και Τετσούγια Νομούρα στο θησαυροφυλάκιο α λα θείου Σκρουτζ της Square Enix προκειμένου να υλοποιήσουν το πολυπόθητο ριμέικ του Final Fantasy VII. Παρά τη διαφορά των μπάτζετ που χωρίζει τα δύο παιχνίδια της Square Enix, η μετάβαση του αρχικού Trials of Mana στις τρεις διαστάσεις έχει πραγματοποιηθεί με απόλυτη επιτυχία. Ο κόσμος πλημμυρίζει από χρώμα και τα μπαρμπαδελάκια που κατοικούν μέσα σ’ αυτόν, ακολουθούν πιστά τη σχεδιαστική γραμμή του πρωτότυπου παιχνιδιού. Οπτικά δεν συγκρίνεται και ούτε δείχνει το ίδιο φρέσκο με το Final Fantasy VII Remake. Άλλωστε, η Square Enix δεν είχε ποτέ τέτοιες προθέσεις για τo νέο Mana. Αντιθέτως, το τρισδιάστατο Trials of Mana θυμίζει οπτικά παραγωγές επιπέδου ΑΑ, όπως για παράδειγμα το Ys VIII της Falcom. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε στα χέρια μας ένα παιχνίδι που είναι όμορφο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν εντυπωσιάζει με τα γραφικά του. Βέβαια, η στιλιστική επιλογή που ακολούθησαν οι σχεδιαστές του νέο Trials of Mana εξαιτίας του περιορισμένου μπάτζετ, έχει ως αποτέλεσμα το παιχνίδι να δείχνει σχετικά παλιό – παρά τη δεδομένη ομορφιά του, και ο κόσμος του, είτε μιλάμε για τις πόλεις, είτε για τους χώρους στους οποίους λαμβάνουν χώρα οι μάχες, δείχνει αρκετά άδειος και σίγουρα όχι το ίδιο ζωντανός με JRPG που ακολουθούν παρόμοιο τρόπο απεικόνισης. Ωστόσο, επαναλαμβάνω ότι το παιχνίδι είναι όμορφο και ευχάριστο στο μάτι.
Το σύστημα μάχης παραμένει απλό και κατανοητό, δίχως να περιπλέκει τον παίκτη με περιττές ενέργειες και κινήσεις. Κάθε χαρακτήρας διαθέτει δύο βασικές επιθετικές κινήσεις στη φαρέτρα του, καθώς και μία σειρά από μαγικές κινήσεις που ξεκλειδώνουν κατά τη διάρκεια της περιπέτειας και όσο οι μαχητές μας ανεβαίνουν επίπεδο. Το Trials of Mana είναι ένα καθαρόαιμο RPG δράσης, το σύστημα μάχης του οποίου διέπεται από απλούς και κατανοητούς κανόνες. Επίσης, πέρα από τις αναμετρήσεις με τα αφεντικά του παιχνιδιού οι οποίες είναι σχετικά απαιτητικές, το Trials of Mana δεν ανήκει στην κατηγορία των παιχνιδιών εκείνων που θα σας κάνουν τη ζωή δύσκολη. Είναι στημένο με τέτοιον τρόπο ώστε να διευκολύνει τον παίκτη, χωρίς να απαιτεί από αυτόν να συγκεντρώνει τους πόντους εμπειρίας με το τσουβάλι και να περνάει δέκα δέκα τα επίπεδα μπας και καταφέρει να προχωρήσει στην επόμενη περιοχή. Το Trials of Mana είναι φιλικό προς τους παίκτες που δεν έχουν εμπειρία από παιχνίδια ρόλων, χωρίς όμως να αφαιρεί τη χαρά της στρατηγικής προσέγγισης από τους παίκτες που έχουν «γράψει» αρκετά χιλιόμετρα στη συγκεκριμένη κατηγορία. Οι κινήσεις που διαθέτουν οι ήρωες που ελέγχουμε φτάνουν και περισσεύουν για να νικήσουμε ακόμα και το πιο ζόρικο αφεντικό, ενώ το Μενού του Δαχτυλιδιού, μας επιτρέπει να παγώσουμε το χρόνο (παρά το γεγονός ότι οι μάχες πραγματοποιούνται σε πραγματικό χρόνο), ώστε να οργανώσουμε σωστά την επόμενή μας κίνηση, διαλέγοντας την κατάλληλη μαγική κίνηση ή το κατάλληλο αντικείμενο που θα μας βοηθήσει να βγούμε νικητές από την αναμέτρηση με τους δυνάμεις του κακού.
Και ενώ οι δημιουργοί του νέου Trials of Mana φρόντισαν να ανανεώσουν τον οπτικοακουστικό τομέα – πάντα στο πλαίσιο μίας παραγωγής ΑΑ, παρουσίασαν ένα αξιόπιστο και φιλικό σύστημα μάχης και περιόρισαν το grinding στον ελάχιστο βαθμό ώστε να μην καταντά επαναλαμβανόμενο, παρ’ όλα αυτά δεν έδωσαν την ίδια φροντίδα και προσοχή στην αφήγηση. Οι διάλογοι μεταξύ των χαρακτήρων είναι τυπικοί, χωρίς να αναδεικνύουν την προσωπικότητα του κάθε ήρωα και δίχως να προάγουν την κεντρική υπόθεση. Χαρακτήρες εντελώς άψυχοι, διάλογοι όχι και τόσο καλογραμμένοι, δίνουν την εντύπωση ότι το παιχνίδι κυκλοφόρησε πριν από σαράντα χρόνια και όχι φέτος. Την ίδια απογοητευτική εικόνα παρουσιάζουν και οι χαρακτήρες που πλαισιώνουν τους πρωταγωνιστές μας, σε δεύτερους ρόλους. Είτε πρόκειται γι’ αυτούς που ανήκουν στο πλευρό των καλών, είτε σε αυτό τον ανταγωνιστών, δεν δίνουν την απαιτούμενη ένταση στην ιστορία του παιχνιδιού. Πέραν των πρωταγωνιστών, δεν υπάρχουν χαρακτήρες που να ξεχωρίζουν, γεγονός που πλήττει την πλοκή και την αφήγηση, γενικότερα.
Παρά το γεγονός ότι το νέο Trials of Mana δεν εντυπωσιάζει με την εμφάνισή του, ούτε πείθει με τον τρόπο που αφηγείται την κεντρική ιστορία, σε κερδίζει με την αμεσότητα του συστήματος μάχης, τον απλό του σχεδιασμό και τον παλιομοδίτικο χαρακτήρα του. Θεωρώ σημαντικό το γεγονός ότι φιλικό προς τους παίκτες όλων των κατηγοριών, καθώς μ’ αυτόν τον τρόπο καταφέρνει να γίνει ένα εξαίσιο εισαγωγικό παιχνίδι στο μαγικό κόσμο των ιαπωνικών παιχνιδιών ρόλων. Και ας μην διαθέτει το βάθος των μηχανισμών του Final Fantasy VII Remake και ας μην έχει τους αξιομνημόνευτους ήρωες του Ys VIII. Αν ζυγίσουμε τα θετικά και τα αρνητικά του ανανεωμένου και σύγχρονου Trials of Mana, η μέτρηση της ζυγαριάς ευνοεί το ριμέικ των χαμηλών τόνων.
