Θα πρέπει να το έχετε διαπιστώσει και μόνοι/ες σας, αλλά το Animal Crossing: New Horizons ακούγεται πολύ τις τελευταίες ημέρες. Απίθανες πωλήσεις σε όλη την υφήλιο, διασημότητες – κάποιες σχετικά αναμενόμενες, μερικές πάλι όχι και τόσο – που ασχολούνται με τον τίτλο, γάμοι, γενέθλια και λοιπές τελετές που ακυρώνονται στην πραγματική ζωή και μεταφέρονται μέσα στο παιχνίδι, μέχρι και…εικονική ξενάγηση από τους υπεύθυνους ενός πραγματικού ενυδρείου έχουμε δει να γίνεται αυτό το διάστημα. Η συγκυρία βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαία (και κάποια στιγμή θα πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε για το ποια συμφωνία με το διάβολο έχει κάνει η Nintendo και τις «κάθονται» τέτοιες κέντες), αφού την εποχή που ολόκληρος ο πλανήτης βιώνει ένα εξαιρετικά επώδυνο πανδημικό στρες, εγκλωβισμένος στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του, κυκλοφορεί εκεί έξω ένα παιχνίδι που μπορεί να του προσφέρει μια ψηφιακή διέξοδο από αυτό το απρόβλεπτο καθεστώς ιδρυματοποίησης με αβέβαιη ημερομηνία λήξης. Γιατί το Animal Crossing σου υπόσχεται τη δυνατότητα να μετακομίσεις σε ένα ερημικό νησί, να ξεκινήσεις τη ζωή σου από την αρχή, να κανονίσεις όπως θες εσύ το πρόγραμμά σου, να ντυθείς όπως θες, να φτιάξεις το σπίτι σου όπως θες, να διαλέξεις τι γείτονες θες, να δεις ξανά τους φίλους σου και να γνωρίσεις και καινούριο κόσμο, όλα κάτω από τους ήχους των κυμάτων της θάλασσας, το θρόισμα των φύλλων των δέντρων και το κελάρυσμα των ποταμιών που βρίσκονται ολόγυρά σου. Μα τι ωραία που ακούγονται όλα αυτά, ε;
Μολαταύτα, αν και οι «Νέοι Ορίζοντες» του Animal Crossing μοιάζουν να ξεπροβάλλουν σαν ένας ψηφιακός παράδεισος σε σύγκριση με το δυστοπικό ορίζοντα του κορωνοϊού, η συνταγή του παιχνιδιού δεν είναι καινούρια. Αντίθετα, κυκλοφορεί εκεί έξω χρόνια και μεταλλάσσεται από επεισόδιο σε επεισόδιο, έχοντας ξεκινήσει το 2001, όταν και ο πρώτος τίτλος κυκλοφόρησε διαδοχικά στο Nintendo 64 και το Gamecube, με διαφορά λίγων μηνών. Σε κονσεπτικό επίπεδο, το Animal Crossing εξυπηρέτησε το στόχο του να προσφέρει μια χαλαρωτική εμπειρία με την οποία θα μπορούσε να ασχοληθεί ολόκληρη η οικογένεια χωρίς ιδιαίτερες προκλήσεις. Το βασικό κόνσεπτ είναι πως ο χρήστης μετακομίζει σε μια νέα πόλη για να ξεκινήσει ξανά τη ζωή του, εγκαθίσταται στο καινούριο του σπίτι, αρχίζει να γνωρίζει τους γείτονές του και να δοκιμάζει διάφορες δραστηριότητες και αποφασίζει πώς θέλει να συνεχίσει, χωρίς να υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ή στόχος. Όλα τα παραπάνω συνδυάστηκαν από την πρώτη στιγμή με την ιδιοφυή υλοποίηση της ιδέας, η«δράση» του παιχνιδιού να γίνεται σε πραγματικό χρόνο. Η ιδέα έδωσε τη δυνατότητα στους σχεδιαστές της Nintendo να γεμίσουν το παιχνίδι με περιεχόμενο, – αντικείμενα, συμβάντα και δραστηριότητες που εξελίσσονταν μόνο σε συγκεκριμένες εποχές, μήνες, μέρες και ώρες, αυξάνοντας έτσι εκθετικά και την αντοχή του στο χρόνο. Δημιουργήθηκε επίσης και μια συνθήκη όπου όλη η οικογένεια μπορούσε να συμμετάσχει στο παιχνίδι συνεισφέροντας στην εξέλιξή του σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, ένα είδος ασύγχρονου multiplayer, όπου π.χ. τα παιδιά μπορούσαν να ασχοληθούν με μια δραστηριότητα στο παιχνίδι μετά το σχολείο, και οι γονείς να τη συνεχίσουν το βράδυ, επιστρέφοντας από τη δουλειά τους.
ToAnimal Crossing: New Horizons κληρονόμησε στο ακέραιο όλες τις παραπάνω ιδιαιτερότητες, και μαζί φυσικά και όλο το περιεχόμενο που προστέθηκε ανά τα χρόνια και τους τίτλους, με βασικό εξελικτικό άξονα τις επιλογές παραμετροποίησης του χρήστη, που συνέχισαν να διευρύνονται. Στο New Horizons τα πάντα εξαρτώνται από τον ίδιο τον παίκτη, αφού ξεκινάς εντελώς μόνος στο νησί και σταδιακά, με βάση τις ώρες που επενδύεις, αρχίζει να εγκαθίσταται κόσμος και να δημιουργούνται οι υποδομές στο νησί. Η σημαντική σχεδιαστική προσθήκη όμως που δεν διαθέτουν τα υπόλοιπα επεισόδια, είναι η δυνατότητα παραμετροποίησης της ίδιας της γεωγραφίας του νησιού σου, καθώς μετά από μερικές δεκάδες ώρες παιχνιδιού, σου δίνεται η επιλογή να αναδιαμορφώσεις ριζικά το τοπίο, δημιουργώντας ή γκρεμίζοντας βουνά, φτιάχνοντας νέα ποτάμια ή «μπαζώνοντας» τα ήδη υπάρχοντα, κ.ο.κ. Είναι ίσως το τελευταίο βήμα σε μια σειρά που σου προσφέρει σχεδόν τα πάντα σε επίπεδο παραμετροποιήσεων και διαμόρφωσης του κόσμου σου, αλλά και που καλείται να συμβαδίσει με μια γενιά παικτών που έχει πλέον στη συλλογική συνείδησή του το Minecraft. Κατά τα άλλα, το New Horizons ξεχωρίζει με μια σιγουριά και μια ποιότητα σε όλα τα επίπεδα, που πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να συναντήσεις σε τίτλο αυτή την περίοδο. Η αισθητική του παιχνιδιού εξακολουθεί να είναι μοναδική, χαριτωμένη αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο όχι (εντελώς) γλυκανάλατη, και σε αυτό εδώ τον τίτλο έχει αποτυπωθεί υπέροχα, επωφελούμενη από την αναβάθμιση του τεχνικού τομέα ελέω Switch. Το παιχνίδι σφύζει από λεπτομέρειες που γίνονται αντιληπτές με την πάροδό του χρόνου. Διάλογοι, animation, μενού, αντικείμενα, χαρακτήρες – όλα είναι προσεγμένα στην εντέλεια.
Αξίζει βέβαια να σημειωθεί πως πίσω από όλα αυτά, τα πανέμορφα γραφικά, τη χαλαρή ατμόσφαιρα, το ρόστερ των εκατοντάδων χαρακτήρων που έρχονται και παρέρχονται και συνθέτουν τη ζωή του νησιού με τους σπαρταριστούς διαλόγους τους, τις άπειρες ώρες δοκιμών και πειραμάτων που σε υποβάλλει ο τίτλος, κρύβεται ένας τίτλος που στηρίζει το gameplay του στο grinding. Το παιχνίδι εναποθέτει διάφορες μικρές παγίδες για να βάλει σε μια διαδικασία να συνεχίσεις να παίζεις ακόμη και αν δεν υπάρχουν ξεκάθαροι στόχοι.Υπάρχει πάντα κάτι να συμπληρώσεις ή κάτι να αναβαθμίσεις και ακριβώς επειδή έχουμε να κάνουμε με πιθανότητες και όχι με πρόκληση και με περιεχόμενο που αλλάζει ανάλογα με την εποχή ή/και τη μέρα και ώρα (και αν πετύχεις κάποιο σπάνιο ψάρι νωρίς το πρωί; Και αν βρεθεί κάποιο έπιπλο που δεν είχες πριν; Και αν στις 3 τα ξημερώματα εμφανιστεί ένα έντομο που δεν έχεις καταφέρει να πιάσεις έως τώρα;), είναι πολύ εύκολο να μπεις σε μια ρουτίνα όπου επιστρέφεις ξανά και ξανά, επενδύοντας πειθήνια μερικές ώρες κάθε ημέρα για να ανακαλύψεις κάτι καινούριο, ότι και αν τελικά είναι αυτό. Το ενδιαφέρον όμως της υπόθεσης είναι πως στο New Horizons, η σχεδιαστική ομάδα δεν αρκέστηκε σε αυτό το μοντέλο, αλλά το εμπλούτισε με ένα ακόμη πιο ύπουλο gameplay loop, το πρόγραμμα των Nook Miles. Τα Nook Miles είναι ένα σύστημα επιβράβευσης, όπου μίλια αποδίδονται στον παίκτη σε διαρκή βάση, επιβραβεύοντάς τον απλά για τη συμμετοχή του στο παιχνίδι. Ποτίζεις τα φυτά; Κερδίζεις μίλια. Κόβεις δέντρα; Κερδίζεις μίλια. Μίλησες στο γείτονα; Κερδίζεις μίλια. Υπάρχεις και αναπνέεις; (μάλλον) Κερδίζεις μίλια. Όσα περισσότερα πράγματα κάνεις, τόσα περισσότερα μίλια κερδίζεις, τα οποία κατόπιν και ξοδεύεις σε αντικείμενα που (συνήθως) αναβαθμίζουν το νησί σου και που δεν μπορείς να αγοράσεις με απλά «χρήματα». Δημιουργείται έτσι μια δεύτερη εθιστική λούπα που μπορεί να σε κρατήσει για ώρες στο παιχνίδι. Σε άλλους τίτλους, αυτό το μοντέλο θα είχε προ πολλού «αξιοποιηθεί» για να ξεζουμίσει χρήματα από τους χρήστες (είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η πλειοψηφία των δωρεάν παιχνιδιών σε iOS και Android), δεν θα μπορούσε ποτέ ωστόσο να εφαρμοστεί σε ένα τίτλο με τις αρχές του Animal Crossing.
To τελευταίο κομμάτι του παζλ στο New Horizons είναι το multiplayer. Η σειρά είχε εξαρχής δημιουργηθεί για να υποστηρίξει το ασύγχρονο, τοπικό multiplayer που αναφέραμε και προηγουμένως, τα πράγματα ωστόσο έχουν αλλάξει δραστικά από το 2001, οπότε πλέον το ενδιαφέρον έχει επικεντρωθεί στο διαδικτυακό παιχνίδι. Το New Horizons διαχειρίζεται το συγκεκριμένο κομμάτι, σίγουρα καλύτερα από τους προκατόχους του: είναι σχετικά εύκολο να επισκεφθείς το νησί μιας επαφής σου, η επικοινωνία γίνεται τόσο με μηνύματα όσο και με voice chat (ναι, το mobile app είναι προαπαιτούμενο για τη δεύτερη μορφή επικοινωνίας και εξακολουθεί να είναι μια ανόητη απόφαση εκ μέρους της ιαπωνικής εταιρείας) και υπάρχουν και διαβαθμίσεις στις επιλογές που έχουν οι χρήστες, αναλόγως με το αν είναι «στενοί» φίλοι ή απλές επαφές στο Switch. Με το Animal Crossing να διαχειρίζεται όλες τις διαδικασίες του σαν να ήταν τελετουργίες, δεν αρκεί να πατήσεις ένα κουμπί για να ξεκινήσεις το διαδικτυακό σου ταξίδι. Πρέπει να πας στο αεροδρόμιο, να μιλήσεις στον εκπρόσωπο της Dodo Airlines (χειροκρότημα για την επιλογή του συγκεκριμένου είδους ως μασκότ μιας αεροπορικής εταιρείας), να βρει τους ενεργούς φίλους σου και μετά να δεις τη διαδικασία απογείωσης και προσγείωσης στο νησί που επισκέπτεσαι. Οι τελετουργίες υπήρξαν πάντα μέρος της γοητείας του παιχνιδιού, αλλά ειδικά για το συγκεκριμένο κομμάτι, θα ήθελα να μπορούσα απλά να μπω σε ένα μενού και να επιλέξω που θέλω να πάω από το να πρέπει να ξοδέψω πέντε λεπτά μέχρι να το κάνω.
Εξυπακούεται πως η φύση της σειράς είναι τέτοια που έχει ευνοήσει την ανάπτυξη μιας μεγάλης διαδικτυακής κοινότητας, με τους περισσότερους χρήστες να επιδίδονται καθημερινά σε… island hopping για να αγοράσουν ή να πουλήσουν αντικείμενα, να χαζέψουν νησιά που είναι εντελώς διαφορετικά από τα δικά τους ή να περάσουν την ώρα τους με άλλους παίκτες. Υπάρχει επίσης και η επιλογή για τοπικό multiplayer με έως τέσσερις παίκτες, αλλά η διαδικασία είναι εξαιρετικά περιοριστική: ο βασικός παίκτης χρίζεται από το παιχνίδι ως αρχηγός της ομάδας, με την κάμερα να ακολουθεί αποκλειστικά εκείνον και τους υπόλοιπους να μην έχουν πρόσβαση στις περισσότερες λειτουργίες του παιχνιδιού. Αξίζει να σημειωθεί πως σε κάθε σύστημα μπορεί να υπάρχει μόνο ένα νησί, και όποιος παίκτης ξεκινήσει δεύτερος το παιχνίδι υποχρεώνεται σε βοηθητικό ρόλο. Εξ αρχής το Animal Crossing υπηρετούσε αυτή την αρχή (θυμηθείτε την αρχική αναφορά σε γονείς και παιδιά), με βάση ωστόσο το πόσο δημοφιλές είναι πλέον το franchise, ίσως θα έπρεπε να υπήρχε η επιλογή για ένα χρήστη να ξεκινήσει από την αρχή το παιχνίδι, στο δικό του νησί.
Κλείνοντας, έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να αναλογιστεί κανείς τις συγκυρίες που οδήγησαν εν έτει 2020 το Animal Crossing: New Horizons να λάμψει τόσο, σε μια τόσο ξεχωριστή, ξεχωριστά οδυνηρή περίοδο. Ναι, η Nintendo κυκλοφορεί εξαιρετικά προσεγμένες, ποιοτικές παραγωγές και οι τίτλοι της διακατέχονται από μια αυθεντικότητα που δεν συναντάς εύκολα σε μεγάλα στούντιο. Δεν θα μπορούσα για παράδειγμα να φανταστώ μια παρόμοια σειρά τύπου «The Sims» να αναδεικνύεται παρόμοια, αυτή την περίοδο. Ναι, οι οπαδοί της εταιρείας έχουν διαχρονικά τη δυναμική να ξεσηκώνουν θόρυβο για δημιουργήματα που σε άλλα συστήματα μπορεί να ζορίζονταν να φέρουν τα αντίστοιχα αποτελέσματα (βλέπε το υποφαινόμενο franchise, ή σειρές όπως το Pikmin και το Splatoon). Για να να αποκρυσταλλώσεις την ουσία αυτής της σειράς όμως, πρέπει να βρεθείς στην αρχή της ιστορίας. Εκεί θα συναντήσεις τον Καζούγια Εγκούτσι, το βετεράνο σχεδιαστή που έζησε τη δική του περίοδο κοινωνικής απομόνωσης, όταν χρειάστηκε να μετακομίσει από την πόλη που ζούσε στο Κιότο, για να ξεκινήσει να δουλεύει στη Nintendo τη δεκαετία του ’80. Εκεί, βρέθηκε μόνος του σε μια αφιλόξενη μεγαλούπολη, άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Το Animal Crossing ήταν η δημιουργική απάντηση του Ιάπωνα δημιουργού του σε αυτή την επώδυνη εμπειρία, η προσφορά ενός εναλλακτικού κόσμου όπου η ενσωμάτωση σε μια κοινότητα ήταν μια αβίαστη, ξένοιαστη, γλυκιά διαδικασία, μια διέξοδος και όχι ένας εγκλωβισμός. Αυτή την απάντηση εξακολουθεί τελικά να δίνει το New Horizons, και έτσι όμορφα και απλά, η ανθρώπινη συνθήκη μας οδηγεί σε έναν από τους καλύτερους τίτλους της γενιάς και ένα παιχνίδι-αντίδοτο για την πανδημία.
