Τελικά είναι όμορφο πράγμα να μπορεί μια εταιρεία να δημιουργεί και να κυκλοφορεί βιντεοπαιχνίδια που δεν προορίζονται για το ευρύ κοινό. Να έχει την πολυτέλεια να ρισκάρει δημιουργικά, δίχως να ρισκάρει από οικονομικής άποψης. Κατά μία έννοια, η Sony συνεχίζει αυτό που έκανε η SEGA κατά την περίοδο του Dreamcast – με όρους πολύ πιο ευνοϊκούς: επενδύει σε τίτλους μικρού εμπορικού βεληνεκούς, χωρίς όμως να στηρίζει την οικονομική της επιβίωση στα έσοδα και στην πορεία των μικρών αυτών παραγωγών στις αγορές της Ανατολής και της Δύσης. Απαλλαγμένη από την επίτευξη απίθανων στόχων, απόλυτα προσγειωμένη και έχοντας ρεαλιστικές προσδοκίες για κάθε ένα της παιχνίδι ξεχωριστά, η μαμά του Playstation δίνει ευκαιρία στις προγραμματιστικές της ομάδες να «ξεσαλώνουν» δημιουργικά, προσφέροντάς μας παιχνίδια εναλλακτικά, περίεργα, αλλόκοτα και έξω από τα συνηθισμένα. Ένα από αυτά τα παιχνίδια είναι και το Patapon 2, ένα από τα πολλά παράξενα παιχνίδια που δημιούργησε το Japan Studio για την επίσημη αγαπημένη παιχνιδομηχανή του Έλληνα φαντάρου (σ.σ. βλέπε PSP) , το οποίο επιστρέφει ρετουσαρισμένο και ανανεωμένο στο PS4, έντεκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του στη φορητή κονσόλα της Sony.
To Patapon 2 Remastered είναι ένα περίεργο υβρίδιο που συνδυάζει στοιχεία από παιχνίδια στρατηγικής – με ολίγη από παιχνίδια ρόλων, με στοιχεία από ρυθμικά βιντεοπαιχνίδια τύπου PaRappa the Rapper και Space Channel 5. Αναλαμβάνοντας το ρόλο της μέγιστης ρυθμικής θεότητας, καλούμαστε να καθοδηγήσουμε τα κακόμοιρα παταπόνια στη γη των προγόνων τους, την ξακουστή Πατάπολη, να τα οργανώσουμε σε ομάδες, να τους δώσουμε τα εφόδια που είναι απαραίτητα για την αύξηση του πληθυσμού τους και να τα προετοιμάσουμε για να αντιμετωπίσουμε τη φυλή των κακιασμένων κάρμεν που φαίνεται ότι δεν τα συμπαθούν και τόσο πολύ τα καημένα τα παταπόνια. Μπορεί για τον απλό άνθρωπο όλες οι παραπάνω δουλειές να φαίνονται δύσκολες και περίπλοκες, όμως για τη μέγιστη ρυθμική θεότητα όλα αυτά είναι παιχνιδάκι, χάρη στο μαγικό ταμπούρλο που κρατά στα χέρια της. Χτυπώντας ρυθμικά τα πλήκτρα του μαγικού ταμπούρλου που ακούει στο όνομα DualShock 4, τα χαριτωμένα παταπόνια εκτελούν πιστά τις προσταγές της μέγιστης ρυθμικής θεότητας, τραγουδώντας με χαρά τους σκοπούς που παίζει κάθε φορά το μαγικό μουσικό όργανο. Και η χαρά με την οποία το πράττουν είναι τόσο μεγάλη, που τα παταπόνια δείχνουν να μην επηρεάζονται ούτε από την αρνητική ενέργεια των κακών κάρμεν, ούτε από τις δυσκολίες που συναντούν στο πεδίο της μάχης.
Ο ρυθμός που έχουμε μέσα μας είναι το κλειδί της επιτυχίας στο Patapon 2 Remastered. Όχι, δεν είναι κάποιο είδος Just Dance που απαιτεί από εμάς μία πραγματική θεότητα του Ρυθμού, να λιώνουμε λικνίζοντας το κορμί μας στους ξέφρενούς ρυθμούς του τραγουδιού. Όχι, ευτυχώς. Το μόνο που απαιτεί το παιχνίδι από εμάς είναι να χτυπάμε τα πλήκτρα του χειριστηρίου μας με έναν σταθερό ρυθμό, ούτε πολύ γρήγορα, ούτε πολύ αργά. Σε διαφορετική περίπτωση τα χαριτωμένα παταπόνια στέκονται αμήχανα και άπραγα, περιμένοντας από εμάς να επαναλάβουμε σωστά την εντολή που τους δώσαμε μέσω του μαγικού ταμπούρλου. Μέχρι να πετύχουμε τα ρυθμικά χτυπήματα στο ταμπούρλο στο τέμπο που θέλουν τα παταπόνια, χρειαζόμαστε έναν άλφα χρόνο προσαρμογής, διότι το Patapon 2 είναι ένα παιχνίδι που παίζεται ευκολότερα με τα αυτιά, παρά με τα μάτια. Βλέπετε, ο ρυθμός με τον οποίο πρέπει να χτυπήσουμε το ταμπούρλο των παταπονίων, δεν συμβαδίζει με τα όσα συμβαίνουν επί της οθόνης. Παταπόνια και κάρμεν ανταλλάζουν γρήγορα χτυπήματα, μπορεί να τρέχει μία αντίστροφη μέτρηση, μπορεί να αρπάζουν φωτιά τα παταπόνια και να τρέχουν σαν τρελά δεξιά και αριστερά, και γενικώς να συμβαίνουν πράγματα πολύ γρήγορα, ενώ μέσα σ’ όλα τ’ άλλα, θα πρέπει να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας ώστε να μείνουμε προσηλωμένοι στο χτύπημα του ταμπούρλου. Όλα αυτά δημιουργούν μία χαοτική και ελαφρώς εκνευριστική κατάσταση, που απαιτεί χρόνο και εξάσκηση ώστε να τη θέσουμε υπό τον έλεγχό μας. Σε γενικές γραμμές δεν είναι εύκολη υπόθεση του διαχωρισμού της δράσης που λαμβάνει χώρα επί της οθόνης με τον σταθερό ρυθμό με τον οποίο πρέπει να δίνουμε τις εντολές στα παταπόνια. Αν επικεντρωθούμε σ’ αυτά που βλέπουν τα ματάκια μας, αγνοώντας τα όσα ακούνε τα αυτάκια μας, το παιχνίδι έχει χαθεί για τα πιστά και υπάκουα παταπόνια.
Κατά τ’ άλλα, το Patapon 2 είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής που εξελίσσεται σε μία ευθεία γραμμή και σε πραγματικό χρόνο. Εντάξει, όταν λέμε στρατηγικής μην πάει ο νους σας σε παιχνίδια όπως τα Age of Empires, Fire Emblem, Total War και δεν συμμαζεύεται. Το Patapon 2 προσφέρει μία σαφώς πιο ανάλαφρη εμπειρία από τα καθαρόαιμα RTS, τόσο όσο δηλαδή. Το κομμάτι της τακτικής περιορίζεται στην ανάπτυξη τους στρατεύματος, όσο και στην προετοιμασία πριν τη μάχη. Κυρίως έχει να κάνει με την επιλογή των μονάδων που θα φέρουμε στο πεδίο της μάχης, παρά με τη διαχείριση των μονάδων κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών. Χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, οι αναμετρήσεις φέρνουν το χαμόγελο ευχαρίστησης στη ρυθμική θεότητα, καθώς οι πολεμικές ιαχές των παταπονίων προκαλούν γέλιο, ενώ εξίσου αστείο είναι να τα βλέπεις να προσπαθούν να χτυπήσουν τους αντιπάλους τους με τα ρόπαλα ανά χείρας. Με τα λάφυρα που φέρνουν τα παταπόνια πίσω στον καταυλισμό, μπορούμε να παράγουμε καινούργιες μονάδες αλλά και να αναβαθμίσουμε τις ήδη υπάρχουσες, ούτως ώστε να αυξήσουμε τις πιθανότητες νίκης στις επόμενες αναμετρήσεις με τις δυνάμεις των κάρμεν. Η διαδικασία βελτίωσης του στρατού μας είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του παιχνιδιού. Μία διαδικασία που απαιτεί αρκετό grinding, καθώς οι ποσότητες πρώτων υλών που χρειαζόμαστε για τη βελτίωση των παταπονίων είναι μεγάλες. Αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα καθώς οι μάχες είναι διασκεδαστικές – αρκεί να συνηθίσει κανείς το ιδιαίτερο σύστημα χειρισμού του παιχνιδιού.
Η ανανεωμένη έκδοση του Patapon 2 είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να απολαύσετε ένα παιχνίδι στρατηγικής που διαφέρει από τα υπόλοιπα. Παρά τον άπειρο αριθμό επαναλήψεων συγκεκριμένων εντολών, τα τραγουδάκια των παταπονίων, οι αναμετρήσεις με τα ζόρικα αφεντικά και όλη η διαδικασία αναβάθμισης των μονάδων μας είναι στοιχεία που διατηρούν φρέσκο το παιχνίδι του Japan Studio της Sony, έντεκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του στο PSP. Παρά τα χρονάκια του, το Patapon 2 στέκεται γερά στα πόδια του, έτοιμο να σφηνώσει στο μυαλό και στα χείλη τα κολλητικά τραγουδάκια των παταπονίων για άλλα τόσα χρόνια.
