Για μία εταιρεία που ειδικεύεται στη μεταφορά παλιών παιχνιδιών στα σύγχρονα συστήματα, όπως είναι η Μ2, η βιβλιοθήκη ρετρότιτλων της SEGA είναι πραγματικό χρυσορυχείο. Δεν είναι μόνο τα εκατοντάδες βιντεοπαιχνίδια που κυκλοφόρησε ο ιαπωνικός κολοσσός των ουφάδικων κατά την περίοδο 1983-1992 και στα οποία μπορεί να έχει πρόσβαση η ομάδα της Μ2. Είναι η ποιότητα και ο βαθμός σημασίας αυτών των τίτλων, καθώς πολλά από τα παιχνίδια που δημιούργησε η SEGA για τις αίθουσες ψυχαγωγίας εκείνων των καιρών, επηρέασαν σε καθοριστικό βαθμό ολόκληρη τη βιομηχανία, όχι μόνο για τα τεχνολογικά τους επιτεύγματα, αλλά και για την εισαγωγή πρωτότυπων και ευφάνταστων μηχανισμών που άλλαξαν τα δεδομένα στο σχεδιασμό των βιντεοπαιχνιδιών.
Τούτη τη φορά, από τη σχεδόν ανεξάντλητη πηγή ρετροπαίχνιδων της SEGA, η ομάδα της Μ2 διάλεξε το Shinobi το Αυθεντικό, (για τους φίλους Σαϊνόμπι) αυτό κυκλοφόρησε στα ουφάδικα το σωτήριο έτος 1987, την ίδια χρονιά που βγήκε στα βιντεοκλάμπ η Κλασική Περίπτωση Βλάβης και στους κινηματογράφους η ταινία The Κόπανοι. Η θρυλική πρώτη περιπέτεια του νίντζα Τζο Μουσάσι ήταν η απάντηση της SEGA στη επιτυχημένη σειρά της Namco, Rolling Thunder. Όπως και το παιχνίδι της Namco, έτσι και το Shinobi ακολουθεί το μονοπάτι ενός κλασικού side-scrolling δράσης και πυροβολισμών, δίχως τα πρακτοριλίκια και τα πυροβόλα όπλα. Εδώ, ο καλός νίντζα Μουσάσι χρησιμοποιεί αστεράκια, κατάνα, γροθιές και κλωτσιές για να νικήσει τους κακούς νίντζα από την εγκληματική οργάνωση Zeed που απήγαγε τους πορτοκαλόμαλλους μαθητές του Τζο Μουσάσι.
Εκτός από την αλλαγή της θεματολογίας, το Shinobi έφερε μία σειρά από καινοτομίες σε επίπεδο μηχανισμών. Ο γκριζοφορεμένος νίντζα της SEGA είχε τη δυνατότητα να κινείται στο background παρακάμπτοντας τους εχθρούς που βρίσκονταν μπροστά στην οθόνη, ενώ με την ίδια ευκολία μεταπηδούσε στο προσκήνιο, αιφνιδιάζοντάς τους, όπως ακριβώς θα έκανε κάθε επαγγελματίας νίντζα. Επίσης, όταν έβρισκε τα δύσκολα, ο Τζο μπορούσε να ψελλίσει μαγικές ευχές για να καθαρίσει την οθόνη από τους κακούς που του κάνουν δύσκολη τη ζωή. Η καλύτερη στιγμή για να χρησιμοποιήσει τις ευχές του ο νίντζα Τζο, ήταν όταν ερχόταν πρόσωπο με πρόσωπο με τα μαχητικά και σκληρόπετσα αφεντικά του παιχνιδιού. Οι μάχες με αυτά απαιτούν άριστα αντανακλαστικά και μπόλικη υπομονη, ενώ το παραμικρό λάθος κόστιζε μία ολόκληρη ζωή. Οι μαγικές ευχές του Τζο ήταν η σανίδα σωτηρίας, σε περίπτωση που τα πράγματα δεν εξελίσσονταν καλά για τον ηρωικό νίντζα.
Από εκεί και πέρα, το Shinobi ήταν από εκείνα τα παιχνίδια που ξεγελούσαν εύκολα τον ανυποψίαστο παίκτη. Στις δύο πρώτες πίστες το παιχνίδι κυλούσε σε φυσιολογικούς ρυθμούς και δεν απαιτούσε πολλά πράγματα από τη μεριά του παίκτη. Όμως, στις επόμενες πίστες τα πράγματα έπαιρναν μία διαφορετική τροπή καθώς το παιχνίδι μεταμορφωνόταν σε ένα «δαιμονισμένο» rhythm game και γινόταν ένας ανελέητος κερματοφάγος. Δεν ήταν φτιαγμένο για να δοκιμάσει ούτε την υπομονή, ούτε τα αντανακλαστικά, ούτε το μνημονικό του παίκτη, όπως έκανε στις πρώτες πίστες. Στα τελικά επίπεδα το παιχνίδι της SEGA έθετε σε δοκιμασία το ένστικτο του παίκτη, ο οποίος έπρεπε να σκέφτεται και να παίζει σαν νίντζα, για να επιβιώσει. Κι αυτό διότι ο Τζο Μουσάσι είχε να αντιμετωπίσει εχθρούς που ξεφύτρωναν από το χώμα, αντίπαλους νίντζα που εμφανίζονταν και εξαφανίζονταν κατά βούληση, κακούς που ορμούσαν κατά κύματα, δίχως προειδοποίηση και χωρίς σταματημό. Μέσα σ’ όλο αυτό το πιξελωτό πανδαιμόνιο, ο παίκτης έπρεπε να επιδείξει ψυχραιμία, πειθαρχία και σοβαρότητα για να πετύχει το σκοπό του. Διαφορετικά δεν θα κατάφερνε να δει ποτέ το τέλος της περιπέτειας του γκρίζου νίντζα. Μέχρι να φτάσει κανείς στο απόλυτο επίπεδο διαλογισμού, το παιχνίδι σου έβγαζε το λάδι. Όταν όμως το μάθαινες, η ικανοποίηση που σου έδινε ήταν απερίγραπτη. Ο καλός παίκτης μπορούσε να μετατρέψει το απόλυτο χάος σε καλοστημένη χορογραφία.
Επιστρέφοντας στο 2020, το ανανεωμένο Shinobi φέρνει μία σειρά από προσθήκες, παρόμοιες με αυτές που συναντούμε σχεδόν σε όλα τα ρετροπαίχνιδα της σειράς SEGA Ages. Φίλτρα για την εξομάλυνση των μυτερών πίξελ, δράση σε κάδρο 4:3 ή σε πλήρη οθόνη, οπτικό αποτέλεσμα ανάλογο των παλιών τηλεοράσεων και οθονών με τη βοήθεια των scanline. Και επειδή to σπιτικό Shinobi δεν είναι υποχρεωμένο να τρώει τα κέρματά μας, η Μ2 έχει προσθέσει επιπλέον βαθμίδες δυσκολίας προς τα κάτω, ενώ μας δίνει τη δυνατότητα να «πειράξουμε» την ταχύτητα των αντίπαλων χτυπημάτων, ώστε να κάνουμε το παιχνίδι λίιιγο πιο εύκολο. Επίσης, το ιαπωνικό στούντιο έχει προσθέσει την επιλογή rewind, η οποία μας επιτρέπει να γυρίσουμε το χρόνο πίσω για μερικά δευτερόλεπτα, δίνοντας μία δεύτερη ευκαιρία στον Τζο να περάσει στην επόμενη πίστα. Τέλος, παίζοντας το Ages Mode, ο Τζο αποκτά έξτρα αντοχή καθώς χρειάζεται να δεχτεί δύο επιτυχημένα χτυπήματα – αντί για ένα, πριν χάσει μία από τις ζωές του. Με την προσθήκη όλων αυτών των διευκολύνσεων, ο Τζο Μουσάσι γίνεται φιλικότερος προς όλους εκείνους τους παίκτες που είτε δεν είναι εξοικειωμένοι με τη σχεδιαστική φιλοσοφία των παιχνιδιών εκείνης της εποχής, είτε είναι βετεράνοι των ουφάδικων που αισθάνονται αρκετά σκουριασμένοι ώστε να τα βάλουν με την οργάνωση Zeed, δίχως κάποια εξωτερική βοήθεια.
Και στην περίπτωση του SEGA Ages: Shinobi, η Μ2 πράττει το απόλυτα αναμενόμενο. Μεταφέρει με μαεστρία ένα κλασικό τίτλο μιας άλλης εποχής, στο Switch της Nintendo, δίχως περιορισμούς και απώλειες. Αλλά δεν είναι μόνο το ταλέντο που έχει η ιαπωνική εταιρεία στη διαχείριση παλιών παιχνιδιών, είναι και η ποιότητα του υλικού που έχει στα χέρια της. Παρά τα χρόνια του, το Shinobi παραμένει ένα απολαυστικό ρετροπαίχνιδο που δεν δείχνει να επηρεάζεται από το πέρασμα του χρόνου. Ακόμη και σήμερα, 33 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το Shinobi είναι ικανό να εκνευρίσει – μέχρι και να βγάλει από τα ρούχα του ακόμα και τον πιο υπομονετικό άνθρωπο του κόσμου, και ταυτόχρονα να τον κάνει να χοροπηδά σαν μικρό παιδί, κάθε φορά που περνάει στην επόμενη πίστα. Ο γερονίντζα το έχει ακόμη και η Μ2 έρχεται να μας το υπενθυμίσει με τούτη εδώ τη θαυμάσια μεταφορά.
