Έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσεις την πορεία του Professor Layton σε βάθος χρόνου. Η σειρά ξεκίνησε σε μια εποχή που μεσουρανούσε το Nintendo DS, με πολλά Ιαπωνικά στούντιο να εστιάζουν τις προσπάθειές τους στο να εκμεταλλευτούν το (πρωτοποριακό τότε) interface του φορητού με τιςδύο οθόνες και την οθόνη αφής με τη γραφίδα. Η Level 5 ωστόσο είχε από τότε θέσει και έναν επιπλέον στόχο με τα παιχνίδια της: να καταφέρει κάποια στιγμή να δημιουργήσει ένα mega-franchise, μια σειρά με τη δυναμική και την υστεροφημία που θα της επέτρεπε να αναπτυχθεί εμπορικά και σε εναλλακτικά μονοπάτια, από την τηλεόραση και τα (πιο παραδοσιακά) παιχνίδια, μέχρι τα θεματικά πάρκα. Το Professor Layton εμφανίστηκε διαθέτοντας τα φόντα για να πετύχει και τους δύο στόχους. Ο καθηγητής Layton ήταν μια φρέσκια και χαρισματική καρτουνίστικη φιγούρα – κάτι σαν σύζευξη του διάσημου ντετέκτιβ του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ με παραδοσιακούς ήρωες Γαλλικού animation, η ιστορία έμοιαζε να είναι φτιαγμένη για να μεταπηδήσει σε κάποια σειρά ή ταινία Ιαπωνικού animation και το gameplay ήταν κομμένο και ραμμένοστα μέτρα του Nintendo DS, μεταμορφώνοντας το φορητό σε ένα ψηφιακό βιβλίο γρίφων και σπαζοκεφαλιών.
Δώδεκα και βάλε χρόνια μετά, η Level 5 πέτυχε, ως ένα βαθμό, το σκοπό της. Η σειρά δεν έφτασε μεν ποτέ σε μέγεθος επιτυχίας να ανταγωνίζεται άλλα διάσημα franchise βιντεοπαιχνιδιών, κατάφερε δε ωστόσο και δημιούργησε το δικό της κοινό, άντεξε σε βάθος χρόνου και εξαπλώθηκε παράλληλα σε διαφορετικά μέσα. Οι παραγωγοί της Level 5 μπορεί να είναι περήφανοι βλέποντας τον καθηγητή Layton να κάνει το πέρασμά του από τη μεγάλη οθόνη και να έχει τη δική του τηλεοπτική σειρά και το δικό του manga. Και όπως συμβαίνει και με όλα τα μεγάλα franchise που σέβονται τον εαυτό τους, αργά ή γρήγορα ήρθε η ώρα να δούμε και το πρώτο spin-off του παιχνιδιού. Όπως λέει και το μακρόσυρτο όνομά του, το Layton’s Mystery Journey: Katrielle and the Millionaires’ Conspiracy δεν περιέχει μέσα τον διάσημο καθηγητή. Αντίθετα, πρωταγωνίστρια είναι η κόρη του η Katrielle. Η Katrielle είναι φυσικά και εκείνη ερευνήτρια, έχει το δικό της γραφείο ερευνών (στο Λονδίνο), τους δικούς της βοηθούς (έναν ατσούμπαλο πιτσιρικά και ένα λαγωνικό που για κάποιο λόγο μπορεί μιλάει, αλλά γίνεται αντιληπτό μόνο από εκείνη και τον βοηθό της) και φυσικά, το δικό της μυστήριο να λύσει.
Όντας το πρώτο παιχνίδι με αυτή την πρωταγωνίστρια, το Layton’s Mystery περιέχει αναμενόμενα όλα εκείνα τα σεναριακά μοτίβα που συνοδεύουν την εισαγωγή ενός νέου χαρακτήρα σε ένα franchise: το ξεκίνημα της περιπέτειας (με το άνοιγμα του νέου γραφείου ερευνών), τη γνωριμία με τους βασικούς χαρακτήρες και την πρώτη μεγάλη υπόθεση που καλείται να λύσει. Αν και το εισαγωγικό κεφάλαιο του παιχνιδιού έχει να κάνει με την εξαφάνιση ενός από τους δείκτες του ρολογιού Big Ben, η κεντρική ιστορία αφορά τους «Επτά Δράκους», διάσημους ή/και πλούσιους χαρακτήρες της υψηλής κοινωνίας του Λονδίνου, και την πλεκτάνη που τους συνδέει. Η ιστορία εξελίσσεται κάπως αποσπασματικά, με την Katrielle να αναλαμβάνει υποθέσεις που αφορούν κάθε ένα από τους προαναφερόμενους χαρακτήρες ξεχωριστά, και με ένα τελικό κεφάλαιο να συνδέει – ελαφρώς άγαρμπα – όλους τους χαρακτήρες του παιχνιδιού σε ένα κοινό σεναριακό ιστό. Απομονωμένο το σενάριο δεν έχει να πει κάτι το ιδιαίτερο και είναι ίσως η μεγάλη αδυναμία του παιχνιδιού, ιδιαίτερα αν το συγκρίνεις με τις συνήθως συναρπαστικές υποθέσεις των περασμένων παιχνιδιών της σειράς. Η ομάδα παραγωγής του Layton έχει ωστόσο ταλέντο στο να δημιουργεί ξεχωριστές φιγούρες και να τους πλουτίζει με απολαυστικούς διαλόγους, και το Layton’s Mystery Journey δεν αποτελεί εξαίρεση. Είτε μέσα από τις κινηματογραφικές, ή τις στατικές συνομιλίες, οι χαρακτήρες του παιχνιδιού αναλώνονται σε σπαρταριστές συζητήσεις, βουτηγμένες σε χιουμοριστικά λογοπαίγνια και αναφορές σε σύγχρονα πρόσωπα και γεγονότα.
Όπως και όλοι οι προκάτοχοι του επίσης, το Layton’s Mystery Journey βασίζει το gameplay του στα παζλ και τους γρίφους. Η διαδικασία μέσα στην οποία προσφέρονται αυτά στον χρήστηέχει απλοποιηθεί σε σχέση με τους προηγούμενους τίτλους, μάλλον λόγω και του κοινού στο οποίο απευθύνθηκε αρχικά το παιχνίδι, με την κυκλοφορία του σε iOS και Android. Κάθε κεφάλαιο ξεκινά με μια κινηματογραφική σκηνή, και έπειτα αποκτάς πρόσβαση στο χάρτη και τις διάφορες περιοχές που διαθέτει το κάθε κεφάλαιο. Κάθε περιοχή έχει τα δικά της σημεία ενδιαφέροντος, μερικά κρυμμένα, μερικά φανερά. Στα φανερά συγκαταλέγονται πάντα οι χαρακτήρες που βρίσκονται σε κάθε τοποθεσία, μερικοί από τους οποίους «ξεκλειδώνουν» τα παζλ που πρέπει να λύσεις. Η «έρευνα» είναι μια εντελώς τυπική διαδικασία: πατάς πάνω στην οθόνη, όπου πιστεύεις πως μπορεί να κρύβεται κάτι. Ένα σημείο ενδιαφέροντος μπορεί να σου προσφέρει από μερικά νομίσματα για να εξαργυρώσεις σε πληροφορίες σε παζλ που σε δυσκολεύουν, σε διαλόγους μεταξύ των χαρακτήρων, ή σε κάποιο συμπληρωματικό παζλ. Έτσι, το gameplay λειτουργεί στα πρότυπα ενός «point and click» adventure, χωρίς όμως να έχουμε πραγματικούς γρίφους ενσωματωμένους στην ιστορία. Μέχρι και το που πρέπει να πας σου δίνεται σαν πληροφορία από το ίδιο το παιχνίδι, έτσι ώστε η ροή να είναι συνεχής και το μόνο σημείο στο οποίο να μπορείς να «κολλήσεις», να είναι οι γρίφοι.
To Α και το Ω του παιχνιδιού παραμένουν φυσικά τα ίδια τα παζλ, με την Level 5 να ανεβάζει τον αριθμό στα 500 για την έκδοση του Switch. Τα παζλ χωρίζονται σε δύο κατηγορίες – τα κύρια και τα συμπληρωματικά. Τα κύρια είναι απαραίτητα για να προχωρήσει η ιστορία, ενώ τα συμπληρωματικά προσφέρουν κάποιο μπόνους ή/και επιπλέον πληροφορίες για την πλοκή κάθε κεφαλαίου. Όταν ένα από τα κύρια παζλ λύνεται, σου προσφέρει και ένα στοιχείο, και μόλις συμπληρώσεις τον απαιτούμενο αριθμό στοιχείων, ολοκληρώνεις και το κεφάλαιο της ιστορίας στο οποίο βρίσκεσαι. Θα ήταν ίσως πιο ενδιαφέρον να έκανες κάτι με αυτά τα στοιχεία – κάποιο τελικό παζλ, κάποια εξέλιξη που να κλιμακώνει τη δράση, ωστόσο καταλήγουν να είναι εντελώς διακοσμητικά, και είναι απλά ένα εύρημα για να σου δίνουν ένα μέτρο στην εξέλιξη του κάθε κεφαλαίου. Πάντως, η σχεδιαστική νοοτροπία πίσω από τα παζλ παραμένει η ίδια – έχεις να λύσεις σπαζοκεφαλιές που θα μπορούσες να συναντήσεις σε οποιοδήποτε βιβλίο γρίφων ή κάποια στήλη Κυριακάτικης εφημερίδας. Η ποιότητά τους είναι ικανοποιητική, αν και συνάντησα αρκετά παζλ που είτε είχα ξαναδεί εκτός παιχνιδιού, είτε δεν ήταν και πολύ καλά σχεδιασμένα, τουλάχιστον για το επίπεδο που περιμένεις από ένα βιντεοπαιχνίδι που στηρίζει μεγάλο μέρος της διασκέδασής του εκεί. Πάντως, είναι σημαντικό το γεγονός πως η ομάδα σχεδιασμού έχει προσέξει πολύ το πως να τα προσφέρει στους παίκτες, τόσο σε ότι αφορά το βαθμό δυσκολίας όσο και στο interface τους. Τα παζλ των πρώτων κεφαλαίων είναι πιο εύκολα, και το παιχνίδι διαθέτει και ένα υποστηρικτικό σύστημα με επιπλέον πληροφορίες, που «αγοράζεις» με τα νομίσματα που συλλέγεις καθώς εξερευνάς. Η οθόνη του Nintendo Switch διευκολύνει στην παρουσίαση των παζλ προβάλλοντας ουσιαστικά τις δύο οθόνες του παιχνιδιού του 3DS ταυτόχρονα, ενώ είναι γενικά πιο εύχρηστο να ασχοληθείς με τα παζλ κρατώντας το σύστημα στα χέρια σου, καθώς ο τίτλος σχεδιάστηκε εξαρχής με τις οθόνες αφής σαν κύριο interface.
Γενικά η Level 5 έχει προσέξει προκειμένου το Layton’s Mystery Journey να περάσει από τα κινητά τηλέφωνα στο Switch χωρίς να φαίνεται ότι έχει γίνει πρόχειρη δουλειά. Ο τίτλος παραμένει ωστόσο ξεκάθαρα, ένα spin-off της κεντρικής σειράς. Τα παζλ, αν και περισσότερα, μοιάζουν να είναι – συνολικά – ελαφρώς κατώτερα από προηγούμενους τίτλους, η υπόθεση πιο ασύνδετη και λιγότερο σοβαρή από τις επικές ιστορίες του καθηγητή Layton. Το Layton’s Mystery Journey παραμένει έτσι μια αξιόλογη πρόταση για την κατηγορία του, αρκεί να θυμηθείς πως μπορείς να πάρεις σχεδόν την ίδια εμπειρία χωρίς να χρειαστεί να δώσεις τα 40 ευρώ που απαιτεί η έκδοση του Nintendo Switch. Στο κινητό σου τηλέφωνο σε περιμένει πρακτικά το ίδιο παιχνίδι με λιγότερα από τα μισά χρήματα, και αυτό είναι ένα γεγονός που δεν μπορεί να παραβλεφθεί.
