Όπως και με το FIFA 19, η EA ξεκινάει το FIFA 20 με την ξεκάθαρη πρόθεση να σου δείξει ότι διαθέτει κάτι, που ο ανταγωνισμός δεν έχει να προσφέρει. Φέτος, η παράσταση ξεκινά ξανά με έναν αγώνα Champions League («θυμάστε πως το πήραμε πέρυσι από το PES;») μεταξύ του Ajax και της Real, λίγο μετά όμως μεταφέρει τον Βινίσιους Τζιούνορ της δεύτερης ομάδας στους δρόμους, για να θριαμβολογήσει για τoν ερχομό του πνευματικού διαδόχου του FIFA Street, το ολοκαίνουριο mode με την ονομασία VOLTA. Το VOLTA είναι περίπου αυτό που περιμένεις αν είχες ποτέ ασχοληθεί με οποιοδήποτε FIFA Street, αλλά για να είμαι ειλικρινής, με εντυπωσίασε το πόσο έχει επενδύσει η EA στο συγκεκριμένο mode. Το VOLTA στέκεται σχεδόν αυτόνομο σαν παιχνίδι. Προσφέρει άπειρες παραμετροποιήσεις, έχει τα δικά του γήπεδα, παίκτες, γραφικά, επιτρέπει ποδόσφαιρο δρόμου ή σάλας με πολλούς διαφορετικούς κανόνες, με προσαρμοσμένο gameplay για να πάει ο υπάρχων τρόπος παιχνιδιού προς το παιχνίδι σε κλειστούς χώρους, στις εντυπωσιακές ενέργειες και στις επαφές σώμα με σώμα που συναντάς συνήθως στο επονομαζόμενο Futsal. Δεν την πετυχαίνει αυτή την προσαρμογή 100%, γιατί το FIFA είναι λιγάκι προβληματικό σε αυτό το κομμάτι του gameplay. Η ενσωμάτωση της ιστορίας (το The Journey που είχαμε δει στα δύο προηγούμενα FIFA) στο VOLTA μπορεί να προσθέτει αίγλη στο mode αλλά αποδυναμώνει την ιστορία σημαντικά, καθώς άλλο το να βλέπεις το νεαρό σου παίκτη να τα βάζει με τους μεγαλύτερους αστέρες του ποδοσφαίρου στο Champions League και άλλο να αναδεικνύεται σαν φυσιογνωμία του ποδοσφαίρου σάλας (επίσης οι σεναριογράφοι της EA κατάφεραν με κάποιο τρόπο να γράψουν ακόμη χειρότερους διαλόγους από τα δύο προηγούμενα The Journey). Ακόμη και έτσι όμως, το VOLTA επαναφέρει το FIFA Street, είναι πλήρες και κυρίως, στέκεται μόνο του στην αγορά από τη στιγμή που δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση από την Konami.
Πέρα από το VOLTA, έχουμε τον τυπικό κατάλογο από μικρο-αλλαγές και στοχευμένες επεμβάσεις από την ομάδα ανάπτυξης, που εξυπηρετούν διαφόρων ειδών στόχους. Το Career Mode για παράδειγμα επιστρέφει αρκετά ανανεωμένο, με νέες επιλογές παραμετροποιήσεων και το ηθικό των παικτών να επηρεάζεται από την απόδοσή τους στο γήπεδο αλλά και από τις δηλώσεις του προπονητή πριν και μετά από κάθε αγώνα. Το FUT, η «παχιά αγελάδα» του FIFA, παρουσιάζει βελτιωμένο interface και τα λεγόμενα Season Objectives, μια σειρά από προκλήσεις που πρέπει να ολοκληρώσεις στο παιχνίδι σε βάθος χρόνου. Η ολοκλήρωση των στόχων σε επιβραβεύουν με μια σειρά από «καλούδια», μεταξύ αυτών και την προσθήκη παικτών στο ρόστερ σου, που θα προσδοκούσες να συναντήσεις σε ένα καλό (αγορασμένο) pack. Τα Season Objective έχουν προφανή λόγο ύπαρξης: είναι η απάντηση για όσους κατηγορούν την EA πως έχει οδηγήσει τους οπαδούς του FIFA, πολλοί από τους οποίους είναι ανήλικοι, σε ένα είδος τζόγου με το Ultimate Team. Είναι επίσης προφανές πως αυτό το κομμάτι του FIFA, που πλέον έχει γίνει τόσο μεγάλη υπόθεση τόσο για την EA όσο και για τους παίκτες,εξακολουθεί να ακολουθεί το μοντέλο «pay to win» και θα συνεχίσει όσο τα κέρδη είναι τόσο μεγάλα (και όσο επιτρέπεται φυσικά στην εταιρεία να το κάνει). Το πόσο ηθική είναι σαν επιχειρηματική πρακτική, και πόσο ελεγχόμενη θα πρέπει να είναι, ανήκει σε μια άλλη συζήτηση – που κάποια στιγμή θα πρέπει πάντως να γίνει.
Φυσικά, όπως και στην περίπτωση του PES, το FIFA 20 κρίνεται κυρίως για το gameplay του, και περίπου όπως κάθε χρόνο, μπορείς να φανταστείς τους προγραμματιστές να πέφτουν πάνω σε κάποιον editor που τους επιτρέπει να «πειράξουν» όλες τις παραμέτρους της αγωνιστικής δράσης και να δοκιμάζουν πράγματα μήπως και προλάβουν να βελτιώσουν το παιχνίδι. Το έχω αναφέρει και στο παρελθόν σε παρουσίαση προηγούμενου τίτλου, αλλά οι πέντε – έξι μήνες που έχουν αυτοί οι άνθρωποι στη διάθεσή τους για να σχεδιάσουν, να τεστάρουν και να οριστικοποιήσουν το gameplay ενός τέτοιου παιχνιδιού δεν είναι δυνατόν να επαρκέσουν για σημαντικές αλλαγές, όταν δεν υπάρχει καν χρόνος για «καλιμπράρισμα» αφού πριν την κυκλοφορία ενός FIFA, έχει ξεκινήσει ήδη ο σχεδιασμός του επόμενου. Τα τελευταία χρόνια δε, τα FIFA μοιάζουν σαν να βρίσκονται σε μια διαρκή δοκιμαστική έκδοση, αφού γίνονται σημαντικές αλλαγές στο gameplay ακόμη και μήνες μετά την κυκλοφορία του κάθε τίτλου.
Το FIFA 20 προς το παρόν φαίνεται να ακροβατεί μεταξύ θεάματος και ρεαλισμού, στοχεύοντας τόσο σε στοιχεία ρεαλιστικού παιχνιδιού που συναντάμε εδώ και χρόνια στον ανταγωνισμό όσο και σε νέες κινήσεις που απευθύνονται στους οπαδούς που έχουν συνηθίσει στα «τσαλιμάκια» και στις θεαματικές ενέργειες των προηγούμενων παιχνιδιών. Η προσπάθεια να γίνει πιο ρεαλιστικό το παιχνίδι έχει επηρεάσει την ακρίβεια των μεταβιβάσεων της μπάλας – απαιτείται όπως και στο PES, σωστή τοποθέτηση μεταξύ των παικτών – οπότε αυτόματα έχει πέσει και ο ρυθμός στην εξέλιξη ενός αγώνα. Υπάρχει πάλι εστίαση στα ατομικά χαρακτηριστικά των παικτών, με αποτέλεσμα οι γρήγοροι εξτρέμ και επιθετικοί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι, και οι άμυνες πιο δύσκολες από ποτέ, ειδικά σε σχήματα με αργούς αμυντικούς. Σε ότι αφορά τις νέες κινήσεις, οι πιο σημαντικές είναι οι Setup Touch και Strafe Dribble. Στην πρώτη, πατώντας το R1 (στο Playstation 4) και τον δεξί αναλογικό μοχλό, ο παίκτης κάνει ένα μικρό στρώσιμο της μπάλας προς την κατεύθυνση που έχεις υποδείξει. Η συγκεκριμένη κίνηση έχει δύο χρήσεις: στρώνοντας τη μπάλα μπορείς να πετύχεις καλύτερο σουτ ή πάσα, ενώ μπορείς να χρησιμοποιήσεις την κίνηση και για να ντριμπλάρεις. Το animation όταν εκτελείς την κίνηση είναι ένα – δυο κλικ πιο αργό από άλλες κινήσεις, αλλά η αίσθηση που απολαμβάνεις όταν καταφέρεις να αδειάσεις έναν αντίπαλο που τρέχει να σε μαρκάρει, είναι άκρως ικανοποιητική. Η δεύτερη κίνηση εκτελείται με το L1 και τον αριστερό αναλογικό μοχλό και είναι ότι ακριβώς λέει το όνομά της: κάνεις πλάγια κίνηση (ή κάθετη, αν κουνήσεις το μοχλό προς τα πίσω) κρατώντας τη μπάλα στο πόδι σου. Το κακό – για την ώρα – με τη συγκεκριμένη ντρίμπλα είναι ότι είναι υπερβολικά αποτελεσματική, με αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα εκνευριστικό όταν αμύνεσαι (στα διπλά που έπαιξα, το strafe dribbling αντιμετωπιζόταν πολλές φορές μεπολύ ικανοποιητικό, από τη μεριά του αμυνόμενου, γκρέμισμα του αντιπάλου).
Κατά τα άλλα, το gameplay του FIFA 20 είναι αναλλοίωτο. Κάθε χρόνο ερχόμαστε για να παρατηρήσουμε αυτούς τους πειραματισμούς, αλλά η αλήθεια είναι πως το παιχνίδι εξακολουθεί και παραμένει διασκεδαστικό σε σημεία, κάπως εκνευριστικό σε άλλα, και πάντα διαφορετικό από το PES, παρά τις συντονισμένες ενέργειες για σύγκλιση. Το παιχνίδι της Konami συνεχίζει κατά την άποψή μου να κερδίζει μέσα στο γήπεδο με το πόσο ρεαλιστικά καταφέρνει να αποδώσει το ρυθμό ενός αγώνα και τις κινήσεις των ποδοσφαιριστών μέσα στο γήπεδο, ενώ αντίστοιχα, το FIFA συνεχίζει να υπερτερεί σε… όλα τα υπόλοιπα. Για να αλλάξει κάτι στο συγκεκριμένο τομέα θα πρέπει σίγουρα να περιμένουμε τα νέα συστήματα, όταν και θα τεθεί στο τραπέζι το πως η αυξημένη υπολογιστική ισχύς μπορεί να επιδράσει πάνω στις μηχανές γραφικών αλλά και τα σχεδιαστικά μοντέλα των παιχνιδιών. Προς το παρόν, όπως και με τα περισσότερα franchise που ανανεώνονται σε ετήσια βάση, τα PES και FIFA βιώνουν τις τελευταίες στιγμές αυτής της γενιάς με επανάληψη και συντήρηση δυνάμεων. Αν για την Konami αυτό σημαίνει υπενθύμιση πως στον αγωνιστικό χώρο δεν έχει αντίπαλο, η EA τα φέρνει… VOLTA (κρατήθηκα να μην το γράψω σε όλο το άρθρο) με αυτό που ξέρει να κάνει καλά, να προσφέρει ένα λαμπερό, γεμάτο περιεχόμενο ποδοσφαιράκι για το μεγάλο και φανατικό κοινό της.
