Ρωμαλέος βάρβαρος με παραφουσκωμένα μούσκουλα, βρίσκει το θρυλικό Σπαθί των Αιώνων, το φέρνει στο χέρι του, το σηκώνει ψηλά στον ουρανό και πριν προλάβει να αρθρώσει τις μαγικές λέξεις που θα τον μεταμορφώσουν σε ξανθομάλλη ηλιοκαμένο υπερασπιστή των αδυνάτων, το μυθικό σπαθί τον μεταφέρει στο μέλλον, σε μία διαφορετική – από τη δική του – εποχή. Παγιδευμένος σε έναν κόσμο-κυβερνοπάνκ, ο ατρόμητος βάρβαρος τινάζει υπερήφανα την καστανή του χαίτη, σφίγγει το μαγικό σπαθί στα χέρια του και θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο επιστροφής στα χρόνια τα αρχαία. Μα, τον Κρομ και τον Βασιλιά Γκρέισκαλ, ο θυμωμένος βάρβαρος από μία άλλη εποχή, είναι αποφασισμένος να στείλει στον αγύριστο όποιον τον εμποδίζει να να γίνει ο νούμερο ένα κυβερνοβάρβαρος που ταξίδεψε στο χρόνο.
Το Cybarian: The Time Travelling Warrior ανήκει στο ρεύμα των αμέτρητων βιντεοπαιχνιδιών της pixel art που αντλούν τη θεματολογία τους από τις μεγάλες επιτυχίες του παρελθόντος, οι οποίες κυκλοφορούσαν κατά τη χρυσή εποχή της παντοκρατορίας των οκτάμπιτων συστημάτων. Πηγή έμπνευσης για τη Ritual Games, δημιουργό του Κυβερνοβάρβαρου, αποτέλεσαν, κατά κύριο λόγο, τα Mega Man της Capcom και, κατά δεύτερο, το Rastan της Taito. Το παρελθόν (Rastan) συναντά το μέλλον (Mega Man) σε ένα παιχνίδι που ακολουθεί τη σχεδιαστική λογική των τίτλων που συναντούσαμε στα ουφάδικα, τη δεκαετία του ογδόντα. Αυτό σημαίνει ότι ο Κυβερνοβάρβαρος προσφέρει μία σύντομη περιπέτεια, με άπειρες δυσκολίες και αμέτρητα game over, θυμίζοντας τα εξωπραγματικής δυσκολίας παιχνίδια που καταβρόχθιζαν τα κέρματα από το εβδομαδιαίο χαρτζιλίκι.
Στο δια ταύτα, ο σχεδιασμός των επιπέδων θυμίζει αρκετά τις πίστες από τα οκτάμπιτα Mega Man. Επίπεδα χωρισμένα σε οθόνες γεμάτες από παγίδες, τεράστια καρφιά που πετιούνται απότομα από το έδαφος, ραουλόδρομους που δυσχεραίνουν την κίνηση του Κυβερνοβάρβαρου, κινούμενες πλατφόρμες και ό,τι άλλο περιμένει να δει κανείς από ένα παραδοσιακό side-scrolling platform/hack ‘n slash. Αυτό που οφείλω να παρατηρήσω είναι ότι οι άνθρωποι της Ritual Games έμειναν μόνο στην αναβίωση αυτών των επιπέδων, χωρίς να επιφυλάσσουν κάποια έκπληξη στους παίκτες που έχουν «φάει με το κουτάλι» παιχνίδια αυτής της κατηγορίας. Ναι, όλα λειτουργούν σωστά, ναι, πρόκειται για διασκεδαστικά επίπεδα, ναι είναι όσο δύσκολα θα περίμενε κανείς από ένα παιχνίδι της κατηγορίας, ωστόσο, απουσιάζει η πρωτοτυπία – ή αν προτιμάτε – η διάθεση πρωτοβουλίας από τη μεριά των σχεδιαστών, για μία διαφορετική, ίσως εναλλακτική πρόταση της γνωστής συνταγής, η οποία έχει επαναληφθεί άπειρες φορές, από αμέτρητους δημιουργούς την τελευταία δεκαετία και βάλε.
Αντιθέτως, η Ritual Games κάνει τη δική της πρόταση στον τομέα του χειρισμού, ξεφεύγοντας ελαφρώς από τα καθιερωμένα. Το πρώτο πράγμα που κάνει ένας παίκτης όταν συναντά έναν εχθρό, είναι να μασάρει ανελέητα τα πλήκτρα του χειριστηρίου, ώστε να ξεμπερδέψει όσο πιο γρήγορα γίνεται από τον ενοχλητικό κακό που του φράζει το δρόμο. Αυτή η κίνηση γίνεται ασυναίσθητα και αυτόματα, με το που αντιληφθούμε ότι ένα ξένο μπαρμπαδέλι απειλεί το δικό μας μπαρμπαδέλι. Το Cybarian μας απομακρύνει από τη λογική του «βαράω τα κουμπιά μέχρι να πέσει ο αντίπαλος», καθώς το μασάρισμα οδηγεί σε απώλεια ισορροπίας για το μικρό μας βάρβαρο. Ο κυβερνοβάρβαρος εκτελεί ένα απλοϊκό combo τριών χτυπημάτων που υπακούουν σε έναν συγκεκριμένο ρυθμό. Αν η επόμενη εντολή έρθει πιο αργά ή πιο γρήγορα, ο βάρβαρος ακινητοποιείται για ελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου, χρόνος που είναι αρκετός για του στερήσουν μία καρδούλα, οι άκαρδοι εχθροί. Χωρίς να έχει τις απαιτήσεις ενός μουσικοχορευτικού παιχνιδιού, το απλοϊκό αυτό combo σε κάνει να παίζεις πιο ψύχραιμα, άσχετα από το μέγεθος του εχθρού που έχεις μπροστά σου. Είναι μεγάλο πράγμα να περνάς από τον απόλυτο πανικό του μασαρίσματος, στο ζεν του ήρεμου και απαλού αγγίγματος των πλήκτρων που σε βάζει o τίτλος της Ritual Games. Οι μάχες στο Cybarian θέλουν τρόπο και όχι κόπο.
Ολοκληρώνοντας σιγά-σιγά – και για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, ο βαθμός διασκέδασης που προσφέρει το Cybarian εξαρτάται από το βαθμό έκθεσης του παίκτη στα σύγχρονα side-scrollers της pixel art. Κοινώς, αν έχετε κορεστεί από αυτού του είδους τα βιντεοπαιχνίδια, το Cybarian δεν έχει να σας προσφέρει και πολλά πράγματα. Από την άλλη, αν για κάποιο λόγο σας έχουν λείψει αυτά τα παιχνίδια, αν αναπολείτε τα εφηβικά σας χρόνια (συγγνώμη, μόλις μας είπα γέρους; Α, πα πα!), αν θέλετε κάτι απλό και ευχάριστο για το καλοκαίρι, το παράξενο ταξίδι του βάρβαρου στο χρόνο, είναι ακριβώς ό,τι πρέπει.
