The Walking Vegetables: Radical Edition (@Switch, PS4, Xbox One, PC)

Μεταλλαγμένα φρούτα και λαχανικά, έχουν καταλάβει πόλεις, σπίτια, πάρκινγκ και πολυκατοικίες. Κανένας δεν είναι πλέον ασφαλής από την επίθεση των πεινασμένων ζαρζαβατικών. Και επειδή δεν βρισκόμαστε στη μακρινή Φρουτοπία, εκεί όπου όλα τα προβλήματα λύνονται με το διάλογο και την αλληλοκατανόηση (άντε και με ένα μαυριδερό, χνουδωτο σκουλήκι-ασασίνο), αναλαμβάνει δράση η επίλεκτη ομάδα ειδικών αποστολών Radical, με μπροστάρη τον φαλακρό αστυνόμο με το κομψό γυαλί και το πουκάμισο ανοιχτό μέχρι τον αφαλό. Στόχος του, να αφανίσει όλες τις κινούμενες σαλάτες, από προσώπου γης.

Όσον αφορά τον οπικό τομέα, το The Walking Vegetables: Radical Edition μοιάζει με σημείο συνάντησης των Rogue Legacy, Earthbound και Hotline Miami. Χαριτωμένοι, κοντοστούπηδες χαρακτήρες (καλοί και κακοί), σχεδιασμένοι με υπέροχα 16-μπιτα πιξελωτα γραφικά με άρωμα Nintendo, και κάμερα που είναι τοποθετημένη πάνω από το έδαφος, ώστε να βλέπουμε με κάθε λεπτομέρεια τις κατόψεις των κτηρίων και τις ορδές των πεινασμένων λαχανικών που έρχονται. Η απεικόνηση της βίας, παραπέμπει στο Hotline Miami, μόνο που αντί για ατελείωτα λίτρα αίματος, η οθόνη γεμίζει με τους χυμούς των φρούτων και των λαχανικών που στέλνουμε στον άλλο κόσμο, όπως και από τους δεκάδες κάλυκες που ξεπηδούν από τα καπνισμένα μας όπλα. Αν και είναι δύσκολο να εντυπωσιαστεί κανείς από γραφικά εποχής SNES, τα οποία βλέπουμε όλο και πιο συχνά σε παιχνίδια που προέρχονται από ανεξάρτητους δημιουργούς, ωστόσο, καταφέρνουν να αποδώσουν με χιουμοριστικό τρόπο, τα όσα ακραία συμβαίνουν στον κόσμο του The Walking Vegetables.

Κάτω από αυτό το πάπλωμα των 16-μπιτων γραφικών, κρύβεται ένα καθαρόαιμο twin-stick shooter, στο οποίο πυροβολούμε ακατάπαυστα και εξολοθρεύουμε οτιδήποτε κινείται επί της οθόνης. Κάθε περιοχή χωρίζεται σε ένα συγκεκριμένο αριθμό από οθόνες στις οποίες απεικονίζονται ερειπωμένα σπίτια, κατεστραμμένες αυλές, άδεια βενζινάδικα, μπαράκια και κλαμπάκια χωρίς θαμώνες. Στόχος μας, να καθαρίσουμε όλες τις οθόνες από τα αγριεμένα φρούτα και λαχανικά, ώστε να ξεκλειδώσουμε την πίστα μέσα στην οποία κρύβεται ο αρχηγός της εκάστοτε περιοχής. Μετά τις πρώτες οθόνες, οι μάχες με τα προϊόντα μαναβικής αποκτούν μια άγρια ομορφιά, καθώς ο αριθμός των εχθρών που βρίσκονται ταυτόχρονα στην οθόνη, αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, ενώ κάθε φρούτο και λαχανικό κινείται και επιτίθεται με το δικό του ξεχωριστό τρόπο, γεγονός που δημιουργεί επιπλέον προβλήματα στον σκληροτράχηλο αστυνόμο. Το έδαφος κάτω από τα πόδια του φαλάκρα γίνεται ολισθηρό από τα δάκρυα των γιγάντιων κρεμμυδιών, οι καυτερές πιπεριές ξερνούν φωτιές από το στόμα τους, ο χυμός των πονηρών λεμονιών προκαλεί μεγάλη ζημιά, ενώ τα μικρά μπιζέλια κινούνται ύπουλα και εκτοξεύουν μπάλες καθαρής ενέργειας. Το πιστολίδι παραμένει διασκεδαστικό καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, χωρίς να καταντά βαρετό.

Για να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του παίκτη, η Still Running φροντίζει από την αρχή να βάλει τον παίκτη στο τριπάκι του “πάλευε ορδές τεράτων για να μαζεύεις καλύτερα όπλα”, καθώς, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ο παίκτης επιβραβεύεται με δυνατά όπλα που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Το κίνητρο της αναβάθμισης του οπλοστασίου του μικρού φαλακρού αστυνόμου, ανεβάζει κατακόρυφα το αντοχή του παιχνιδιού στο χρόνο. Βέβαια, στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσω ότι υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που επηρεάζει τον τρόπο προσέγγισης του παιχνιδιού, από την πλευρά του παίκτη. Κάθε φορά που μηδενίζονται οι καρδούλες του ήρωα, χάνεται η πρόοδος που σημειώσαμε, παρέα με τα χρήματα και τα όπλα που καταφέραμε να συγκεντρώσουμε, μέχρι εκείνη τη στιγμή. Βλέπετε, το The Walking Vegetables είναι ένα κανονικό παιχνίδι roguelike, ντυμένο με τα ρούχα ενός twin-stick shooter. Αυτό σημαίνει ότι έπειτα από κάθε ήττα, το παιχνίδι προκαλεί μία γενικευμένη επανεκκίνηση, δημιουργώντας καινούργιες πίστες και αλλάζοντας τις θέσεις αντικειμένων και εχθρών, με εντελώς τυχαίο τρόπο. Εξαιτίας αυτής της ιδιαιτερότητας, χρειάζεται να είμαστε δυο φορές πιο προσεκτικοί, αν θέλουμε να φτάσουμε στο τέλος, δίχως να κινδυνέψουμε να χάσουμε τα πάντα στην πορεία. Και αυτό είναι που δίνει μία άγρια ομορφιά στο παιχνίδι, όπως και σε όλα τα αξιόλογα παιχνίδια της συγκεκριμένης κατηγορίας.

Συνοψίζοντας, χωρίς να ξεχωρίζει για την πρωτοτυπία και τους μηχισμούς του, το The Walking Vegetables μπορεί να προσφέρει ώρες διασκέδασης σε όσους αναζητούν ένα παιχνίδι που δεν απαιτεί σκέψη, παρά μόνο καλά αντανακλαστικά, υπομονή και λίγη τύχη. Και, για να είμαι ειλικρινής απέναντί σας, το The Walking Vegetables το απόλαυσα περισσότερο στο Switch, στη φορητή του μορφή, παρά όταν έπαιζα στην τηλεόραση. Μπορεί να μην είναι το παιχνίδι που θα με “αναγκάσει” να σταματήσω κάποιο άλλο για χάρη του όταν παίζω στην τηλεόραση, ωστόσο, το βρίσκω ιδανικό για τις διακοπές και τα ταξίδια, καθώς και για τις μετακινήσεις με τρένα, λεωφορεία, ιπτάμενο πατίνια, αερόστατα και ό,τι άλλο μεταφορικό μέσο θέτε. Διασκεδαστικό και όσο χρειάζεται ανάλαφρο, γι’ αυτές τις περιπτώσεις, χωρίς να είναι το καλύτερο της κατηγορίας.