Φίλες και φίλοι του νέου, πλέον, byteme, ελέω της ανακαίνισης του site, οι τρεις καλοί Μάγοι με τα δώρα μπορεί να άργησαν να εμφανιστούν (ξέρετε, είχαμε κουβαλήματα, πακεταρίσματα, αμπαλαρίσματα), ωστόσο, λίγες μέρες μετά την έλευση του νέου έτους, επιστρέφουν και πάλι, κουβαλώντας τις αναμνήσεις από τη χρονιά που μας πέρασε!
Αυτοί οι τρεις Μάγοι δεν φτιάχνουν κουραμπιέδες (να τους τρώνε, όμως, ξέρουν), ούτε τραγουδούν τα κάλαντα (αυτό μας έλειπε, κοτζάμ μαντράχαλοι), ενώ για δώρα, ούτε συζήτηση (μα, πόσο τσιφούτηδες, πια). Γράφουν, όμως, ωραία κείμενα και ακόμα καλύτερα Τοπ 5. Απολαύστε, λοιπόν, ολόκληρο το 2018, μέσα από τα παιχνίδια που αναστάτωσαν τον ψυχισμό των συντακτών.
Καλή χρονιά και καλή διασκέδαση!
Φωκίων Χαροκόπος
Το 2018 ήταν ο παράδεισος του ΑΑΑ, δεν υπάρχει αμφιβολία. Όμως είχε και την αρνητική του πλευρά, με την έννοια ότι είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις κάτι όταν το συνολικό επίπεδο των κυκλοφοριών είναι τόσο υψηλό. Φέτος, τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα, επειδή οι μεγάλες κυκλοφορίες της χρονιάς έμοιαζαν τόσο πολύ μεταξύ τους. Ειλικρινά σας λέωγράφω, θα αργήσω να ασχοληθώ ξανά με παιχνίδι open world 100 και βάλε ωρών. Ας περάσουμε στα παιχνίδια, όμως, γιατί σήμερα έγραψα και την εισαγωγή για το νέο site και δεν έχω όρεξη για φλυαρίες και στο τοπ 5.
5. Red Dead Redemption II
Ο μόνος λόγος που αυτό δεν είναι ψηλότερα είναι ότι… δεν το έχω παίξει. Δηλαδή το έχω παίξει αρκετά ώστε να εκτιμήσω τους αργούς, σοβαρούς του ρυθμούς, την εξαιρετική αλληλεπίδραση με τον κόσμο (έστω και αν τα διάφορα συστήματα και προσομοιώσεις μοιάζουν λίγο ασύνδετα μεταξύ τους) και τον εκπληκτικό καλλιτεχνικό τομέα, ο οποίος θυμίζει πίνακα ζωγραφικής. Με άλλα λόγια, ακόμα και με λίγες ώρες παιχνιδιού, διαπίστωσα ότι είχα βυθιστεί στον κόσμο του και, όπως θα ξέρετε ίσως, αυτό είναι το δικό μου ζητούμενο σε κάθε παιχνίδι. Περιμένω να μου περάσει λίγο η κούραση με τα open world για να το ξαναπιάσω.
4. Marvel’s Spider-Man
Ίσως το καλύτερο παιχνίδι με υπερήρωες που κυκλοφόρησε ποτέ. Χάρη στην εξαιρετική ισορροπία μεταξύ ατμόσφαιρας και gameplay, το Spider-Man της Insomniac κάνει για τον αγαπημένο ήρωα ό,τι έκανε και το Arkham Asylum για τον Batman. Όμορφη ιστορία, γλαφυρά σκιαγραφημένοι χαρακτήρες και μηχανισμοί που αφήνουν μπόλικο χώρο για την επιδεξιότητα του παίκτη συνθέτουν μια μοναδική εμπειρία. Μακάρι να ήταν καλύτερα σχεδιασμένο το περιφερειακό κομμάτι του open world (σας είπα ότι έχω κουραστεί φέτος με τα open world);
3. Tetris Effect
Αν σας ενδιαφέρουν τα παιχνίδια ως οπτικοακουστικά δημιουργήματα, δεν γίνεται να μην παίξετε το Tetris Effect. Ακόμα και χωρίς VR, είναι μια εμπειρία που σε συνεπαίρνει. Όμως δεν είναι μόνο ο οπτικοακουστικός τομέας που το κάνει ξεχωριστό. Η συνέργεια μεταξύ καλλιτεχνικού τομέα και gameplay δημιουργεί ενδιαφέρουσες παραλλαγές στον ρυθμό και την αντίληψη του παιχνιδιού και παίζουν με το μυαλό του παίκτη σε απρόσμενα βαθύ επίπεδο. Μην το χάσετε επειδή «είναι μόνο ένα Tetris».
2. Soul Calibur VI
Δυστυχώς, το νέο Soul Calibur κυκλοφόρησε τη χειρότερη δυνατή στιγμή στη φετινή σεζόν, με αποτέλεσμα να μην ακουστεί αρκετά μέσα στον θόρυβο των γιορτινών κυκλοφοριών. Του αξίζει όμως πολύ καλύτερη μοίρα. Είναι φιλικό, βαθύ, ατμοσφαιρικό, λειτουργεί άψογα online και εξακολουθεί να έχει μια υπέροχη ροή. Ίσως να μην είναι τόσο ιδανικό για κόντρες και esports όσο το Tekken, αλλά από πολλές απόψεις είναι το πιο ολοκληρωμένο τρισδιάστατο fighting game που κυκλοφορεί αυτήν τη στιγμή. Και έχει και το καλύτερο character editor που έχετε δει ποτέ.
1. God of War
Μπορεί να μην φαίνεται με την πρώτη ματιά, αλλά το νέο God of War είναι μια κυκλοφορία πραγματικά ανατρεπτική για ένα καταξιωμένο και εμπορικό franchise, η οποία διατηρεί όλα τα στοιχεία που το οδήγησαν στην επιτυχία, ενώ παράλληλα επαναπροσδιορίζει τη συνταγή του. Δεν προσπαθεί να κάνει κάτι διαφορετικό μόνο και μόνο για να σπάσει την παράδοση, είναι μια κυκλοφορίασαφώς ευθυγραμμισμένη με τα δεδομένα ενός τίτλου ΑΑΑ, η οποία παράλληλα εξερευνά τους μηχανισμούς της όσο πιο βαθιά μπορεί. Το αποτέλεσμα είναι σχεδόν αριστουργηματικό, αρκεί να μην διστάσετε να δοκιμάσετε τις ικανότητές σας. Κοινώς, μην το παίξετε στο Normal, η εμπειρία που θα ζήσετε θα είναι σαφώς υποδεέστερη.
Στέλιος Μουστάκης
Ένα χρόνο μετά από «…μια από τις πιο γεμάτες, πιο ποιοτικές χρονιές στην ιστορία του gaming» όπως είχα χαρακτηρίσει το 2017 και λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στο αγαπημένο μας χόμπι. Μια αλλαγή παρατηρήθηκε στις ισορροπίες σε ότι αφορά τους πρωταγωνιστές της χρονιάς, καθώς αν πέρυσι πρωταγωνίστρια ήταν η Nintendoμε το 1-2 των Zelda και Mario, η αδιαφιλονίκητη «νικήτρια» του 2018 είναιη Sony. Αρχικά μέσα από τα θεαματικά αποκλειστικά μπλοκμπάστερ όπως το God of Warκαι το Spider_Man. Έπειτα, μέσα από την εντυπωσιακή αναγέννηση της πλατφόρμας του Playstation VR. Το VR προσφέρει κατά τη γνώμη μου στο Playstation 4 την αύρα της τεχνολογικής καινοτομίας που λείπει από τους ανταγωνιστές της, και ο συνδυασμός αξιόλογου περιεχομένου μαζί με τις εκπτώσεις της Black Friday και των γιορτών ανέβασαν σημαντικά την αξία των μετοχών του, τουλάχιστον για φέτος.
Κατά τα άλλα, μια ματιά στους υπόλοιπους «παίκτες» αρκεί για να διαπιστώσεις το πόσο υγιής δείχνει αυτή τη στιγμή η βιομηχανία. Η Nintendoσυνεχίζει να προσφέρει μια πρόταση αγοράς διαφορετική από τον ανταγωνισμό, ενώ οι προφητείες του Χάρη Κλάδη για… εναγκαλισμό της ιαπωνικής εταιρείας με τους ανεξάρτητους δημιουργούς επαληθεύονται μια γενιά μετά (είχε προβλεφθεί πως θα συμβεί με το Wii U, συμβαίνει με το Switch). Έχει ενδιαφέρον το να βλέπεις πολλές κυκλοφορίες της ανεξάρτητης σκηνής να λανσάρουν αρχικά σε PC (Steam) και Switch και έπειτα στα υπόλοιπα συστήματα, αλλά είναι μια πραγματικότητα που έχει παγιωθεί και φαίνεται να βοηθάει και τις δύο πλευρές. Η Microsoftαπό την άλλη έχει προβεί σε όλες τις απαραίτητες κινήσεις για να προετοιμάσει το έδαφος για την επόμενη γενιά. Η τεχνολογική πυγμή του Xbox One X, η ενσωμάτωση πολλών ανεξάρτητων στούντιο στην οικογένεια της Microsoftκαι η πετυχημένη υλοποίηση του Game Pass ως το πρώτο «Netflix» του gaming, βοήθησαν τον Αμερικάνικο κολοσσό να βελτιώσει την εικόνα του Xbox σε μία άκρως νευραλγική περίοδο για το brand.
Ως έχει λοιπόν, το 2018 ήταν μια ακόμη πλουσιοπάροχη χρονιά για το gaming, και το μομέντουμ του συνεχίζεται ήδη και στο 2019. Ας θυμηθούμε μερικούς από τους τίτλους που άφησαν το σημάδι τους τους προηγούμενους δώδεκα μήνες, και ας ευχηθούμε να περάσουμε μια χρονιά γεμάτη υγεία, χαρές και πολλά παιχνίδια!
Υ.Γ. Ένα ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς, σε όσους συνεχίζουν μαζί μας τη διαδρομή μας στο byteme μετά από τόσα χρόνια. Ελπίζουμε το νέο site να κάνει την περιήγηση σας πιο εύκολη και λειτουργική.
5.Wandersong
Το Wandersong αφηγείται την ιστορία ενός καλοκάγαθου βάρδου που προσπαθεί να συγκεντρώσει όλα τα διασκορπισμένα κομμάτια του “Τραγουδιού του Κόσμου”, προκειμένου να μπορέσει να το τραγουδήσει μπροστά στη Θεότητα της Δημιουργίας, που είναι έτοιμη να καταστρέψει το σύμπαν (γιατί “…όλα κάποια στιγμή τελειώνουν και ξεκινούν από την αρχή”). Είναι επίσης ένα παιχνίδι που σε βάζει – μεταξύ άλλων – να επιχειρήσεις ένα κυνήγι θησαυρού μαζί με μια ομάδα πειρατών που είναι λάτρεις του καφέ, να χαρίσεις σε μια μουσικό λίγη από τη χαμένη της αυτοπεποίθηση, να επιτρέψεις στους κατοίκους μιας πόλης να επικοινωνήσουν με τα φαντάσματα των νεκρών συγγενών τους και να οργανώσεις ένα επαναστατικό κίνημα ενάντια στη λειτουργία ενός εργοστασίου, που μολύνει την πόλη που το φιλοξενεί προκειμένου να παράγει ανεξέλεγκτα ένα ανούσιο παιχνίδι. Εμπνευσμένο από το ταξίδι 5.000 μιλίων πάνω σε ένα ποδήλατο που επιχείρησε ο νεαρός δημιουργός του, Γκρεγκ Λόμπανοφ, το Wandersong επιχειρεί να μετατρέψει μια εμπειρία ζωής σε μια διαδραστική ιστορία, μέσα από ένα πρωτότυπο παιχνίδι που συνδυάζει γρίφους, platforming και πολύ μουσική. Το μεγαλύτερο προτέρημα του Wandersong πάντως δεν είναι το χιούμορ του, που θυμίζει έντονα τίτλους όπως το Earthbound και το Undertale, ούτε το πολύ ξεχωριστό καστ χαρακτήρων του, ούτε η υπέροχή μουσική του. Είναι το μήνυμα που βρίσκεται διάχυτο μέσα στο παιχνίδι, το ότι ενάντια στους σκοτεινούς καιρούς, ο περισσότερος κόσμος εκεί έξω εξακολουθεί να είναι καλός και ανιδιοτελής, και αξίζει να τον γνωρίσεις για να το διαπιστώσεις.
4.Red Dead Redemption II
Ελάχιστα συμβάντα στη βιομηχανία μπορούν αυτή τη στιγμή να συναγωνιστούν την άφιξη ενός νέου τίτλου από τη Rockstar. Το Red Dead Redemption II ήταν μια τέτοια περίπτωση – προσγειώθηκε σαν μονόλιθος στην αγορά, σημειώνοντας ρεκόρ πωλήσεων, τζίρου, απήχησης και προσφάτως και…. βραβείων – αλλά μόλις λίγα λεπτά με το παιχνίδι δικαιολογούν γρήγορα το θόρυβο που έχει δημιουργηθεί γύρω του. Το Red Dead Redemption II συνδυάζει μερικές από τις τις καλύτερες πτυχές ενός παραδοσιακού «ανοιχτόκοσμου» παιχνιδιού με μια κινηματογραφική αφήγηση τόσο φιλόδοξη, τόσο άρτια δοσμένη, που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί από επίδοξους σκηνοθέτες ταινιών ουέστερν. Ναι, έχει τα συνηθισμένα θέματα που έχουν τα περισσότερα παιχνίδια της Rockstar, αλλά παραμένει μια γιγάντια, εκπληκτικής ομορφιάς ψηφιακή παράσταση που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια σου με τη δική σου συμμετοχή, ένα σπάνιο, αντιφατικό και σαγηνευτικό επίτευγμα.
3.Astro Bot: Rescue Mission
Βγάλε το Astro Bot: Rescue Mission από την πλατφόρμα που το φιλοξενεί και δες το να μεταμορφώνεται σε ένα απλοϊκό παιχνίδι platform μικρής διάρκειας με γλυκιά αισθητική, λιγοστή πρόκληση και άπειρα δάνεια από τον αδιαφιλονίκητο «βασιλιά» της κατηγορίας του, τον μυστακοφόρο υδραυλικό της Nintendo. Βάλτο πίσω εκεί που ανήκει, στο Playstation VR, και δες το να μετουσιώνεται σε μια φαντασμαγορική εμπειρία που επαναπροσδιορίζει το είδος του παραδοσιακού παιχνιδιού platform, βάζοντάς σε για μια ακόμη φορά μέσα στο παιχνίδι. Το Astro Bot: Rescue Mission είναι έτσι μια ματιά στο μέλλον, όχι γιατί προτείνει πράγματα που δεν έχουμε δει ξανά, αλλά γιατί αποδεικνύει περίτρανα πως αν της δώσεις την προσοχή που της αξίζει, η τεχνολογία του VR μπορεί να μετατρέψει ακόμη και το πιο συμβατικό, πιο συνηθισμένο είδος βιντεοπαιχνιδιού, σε κάτι μαγικό.
2.Celeste
Το Celeste είναι ένα παιχνίδι που μιλάει για εκείνα τα εμπόδια της ζωής μας που μας φέρνουν σε απελπισία, που μοιάζουν ανυπέρβλητα, που μας φαίνονται «βουνό», και το κάνει με όλους τους τρόπους, μεταφορικούς και κυριολεκτικούς. Μέσα από το υψηλής πρόκλησης platforming, που θυμίζει σε σχεδιαστική λογική – και μερικές φορές και σε βαθμό δυσκολίας -το Super Meat Boy. Μέσα από το σενάριό του, που βάζει την ηρωίδα του να επιχειρεί να σκαρφαλώσει το Celeste, το μαγικό βουνό στο οποίο διαδραματίζεται το παιχνίδι. Και τέλος, μέσα από τη θεματική του, καθώς ασχολείταιμε την κατάθλιψη και όλα όσα τη συνοδεύουν, μεταξύ άλλων και την αίσθηση που σου δίνει η ασθένεια, ενός εμποδίου που ότι και να κάνεις είναι αδύνατο να υπερπηδήσεις. Είναι σπάνιο να βλέπεις ένα παιχνίδινα αναλύει και να απλώνει τη βασική ιδέα του σε τόσες πολλές πτυχές του, αλλά το Celeste το καταφέρνει διατηρώντας μια εκπληκτική ομοιογένεια και ακεραιότητα, σε βαθμό που σε προκαλεί να ψάξεις – μάταια – να βρεις κάποιο ψεγάδι. Το υπέροχο soundtrack του, ίσως το καλύτερο της χρονιάς,συμπληρώνει ένα μαγευτικό σύνολο που υπενθυμίζει ξανά πως οι καλύτερες ιστορίες του gaming προέρχονται αυτή τη στιγμή από τους ανεξάρτητους δημιουργούς.
1.Tetris Effect
Αν το καλοσκεφτείς, ελάχιστα παιχνίδια υπάρχουν που να προκαλούν τις εγκεφαλικές συνάψεις του εγκεφάλου σου σε τόσο αρχέγονο επίπεδο, όσο το Tetris. Εξάλλου, τα πρώτα παιχνίδια που επιχειρούν να ιντριγκάρουν τη λογική σκέψη μας όταν είμαστε ακόμη βρέφη, είναι εκείνες οι κατασκευές όπου πρέπει να ταιριάξεις τουβλάκια διαφόρων γεωμετρικών σχημάτων σε ανάλογες τρύπες και να συμπληρώσεις τα κενά. Αυτή η σχεδόν αρχέγονη ικανοποίηση όταν όλα τα τουβλάκια ταιριάζουν μεταξύ τους και μια γραμμή εξαφανίζεται από μπροστά σου, κατέστησε το Tetris εν δυνάμει τέλειο από την πρώτη εκδοχή του, ωστόσο δεν είχαμε υπολογίσει τον ερχομό του Τετσούγια Μιζουγκούτσι, του βιρτουόζου του συναισθητικού gaming. Συνδυασμένο με το συναισθητικό μοντέλο των ψυχεδελικών εφέ και της εναρμονισμένης στο gameplay μουσικής, δοσμένο μέσα από το βιωματικό πρίσμα του Playstation VR, το Tetris Effect ανάγει πλέον το κλασικό παιχνίδι σε μια ξεχωριστή κατηγορία, εκτός συναγωνισμού. Όταν άλλωστε έχεις να κάνεις με μια ολοκληρωμένη οπτικοακουστική εμπειρία, ο τίτλος του παιχνιδιού της χρονιάς καταντά σχεδόν ανούσιος.
Σπύρος Ασημάκης
Αναμφίβολα, το 2018 ήταν μία γεμάτη χρονιά. Μία πλούσια και χορταστική χρονιά. Ωστόσο, η πληθώρα των μεγάλων και εντυπωσιακών παραγωγών σε συνδυασμό με τον καταιγισμό τίτλων που περιμένουμε μέσα στο 2019, μου δημιούργησε έναν κόμπο στο στομάχι. Γιατί; Μα, φυσικά, διότι αυξήθηκε – σε ανησυχητικό βαθμό – ο αριθμός των παιχνιδιών που πρόσθεσα στη συλλογή μου μέσα στο 2018 και δεν κατάφερα να παίξω. Ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στο πρόγραμμα κυκλοφοριών για το 2019, μετά λύπης διαπιστώνω ότι ο αριθμός των παιχνιδιών που παραμένουν παγιδευμένα μέσα στο σελοφάν και παρατημένα στο πάνω πάνω ράφι (για να μη φαίνεται η σκόνη) που συσσωρεύτηκαν με τα χρόνια, αναμένεται να παρουσιάσει αυξηθεί δραματικά μέσα στο 2019. Αφήνοντας το δάκρυ να κυλήσει αργά στο μάγουλό μου, σας εύχομαι χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το νέο έτος.
5.Soulcalibur VI
Για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους: μία χρονιά είναι καλή, όταν κατά τη διάρκεια της οποίας κυκλοφόρησε καινούργιο SoulCalibur. Πρόκειται για μία αξιωματική αλήθεια, που κανείς δεν μπορεί αν αμφισβητήσει, ούτε και να αρνηθεί. Οι περιορισμένοι οικονομικοί πόροι και η μόνιμη εύνοια της Namco προς το Tekken, δεν πτόησαν, για μία ακόμη φορά, την Project Soul, καθώς το νέο της δημιούργημα, πιστό στην παράδοση της σειράς, αποτελεί μονόδρομο γι’ αυτούς που ψάχνουν το καλύτερο, το πιο ισορροπημένο, το πιο «καλοκουρδισμένο» και θεαματικό τρισδιάστατο fighting game της τωρινής γενιάς συστημάτων. Άψογο και αγέραστο σύστημα μάχης, με εντυπωσιακές προσθήκες και νέους μηχανισμούς που αναβαθμίζουν τη συνολική εμπειρία. Όσο για βάθος, από εδώ μέχρι το κέντρο της γης!
4. Yakuza 6: The Song of Life
Σε μεγάλα κέφια και η ομάδα Ryu Ga Gotoku Studio, καθώς φρόντισε να ολοκληρώσει με τον πιο συγκινητικό τρόπο (μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται για σπόιλερ), την ιστορία ενός από τους πλέον αγαπημένους ήρωες της SEGA. Ο Kazuma Kiryu, ο θείος Kaz, o μαφιόζος με την χρυσή καρδιά και τις ατσαλένιες γροθιές, αποχαιρετά τους φίλους της σειράς Yakuza με μία χορταστική ιστορία, γεμάτη ίντριγκες και συναρπαστικές ανατροπές. Το ξύλο και η περιπλάνηση στους δρόμους του Kamurocho γίνονται ακόμα πιο απολαυστικά χάρη στη μηχανή γραφικών Dragon Engine, η οποία δίνει την πολυπόθητη «next-gen» όψη στην αγαπημένη σειρά της SEGA, οδηγώντας τη σειρά Yakuza στον δρόμο των ΑΑΑ παραγωγών. Ένα υπέροχο beat ‘em up, που πέρα από όλα τα υπόλοιπα, μας μιλά για το πόσο σημαντική είναι η οικογένεια. Ώρες-ώρες, αναρωτιέμαι, τι καλό κάναμε σ’ αυτή τη ζωή και αξίζουμε ένα τόσο γαμάτο beat -em up.
3.God of War
Η περίπτωση του God of War, επιβεβαιώνει άλλη μία αξιωματική αλήθεια: ο μεγάλος, ο δυνατός παίκτης, όταν πιάσει κορυφή, σηκώνει τα μάτια ψηλά, θέτει νέους στόχους και συνεχίζει ακάθεκτος για καινούργιες κορυφές. Αυτό συμβαίνει με το God of War. Η Santa Monica Studios, αφού τελειοποίησε τη συνταγή των προηγούμενων παιχνιδιών και αφού οδήγησε τη σειρά στο υψηλότερο δυνατό σημείο, άφησε τα πάντα στην άκρη, προχώρησε στην εκ βάθρων αλλαγή του God of War, προσθέτοντας νέους μηχανισμούς, κάμερα α λα Resident Evil 4 και ένα μεταμορφωμένο σύστημα μάχης, το οποίο θα ζήλευαν οι πάντες. Χάρισε στον Kratos τρία σημαντικά δώρα: το καλύτερο όπλο που έχει εμφανιστεί σε βιντεοπαιχνίδι, έναν καταπληκτικό γιο και έναν λόγο για να συνεχίσει να αφανίζει θεούς και δαίμονες, με το δικό του, χαρακτηριστικό τρόπο. Και σε εμάς, χάρισε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια δράσης όλων των εποχών, το οποίο θα μνημονεύουμε για πολλά, πολλά χρόνια.
2. Marvel’s Spider-Man
Το Spider-Man της Insonmiac αποδεικνύει ένα πράγμα: όταν γνωρίζεις καλά το υλικό που έχεις στα χέρια σου, μπορείς να δημιουργήσεις μαγικά πράγματα. Και αυτό ακριβώς έκανε η ομάδα που μας έδωσε τα Ratchet & Clank. Το αμερικάνικο στούντιο γνωρίζει ότι δεν είναι μόνο η κόκκινη και μπλε στολή, η απίστευτη αραχνοδύναμη ή οι βόλτες με τον ιστό πάνω από τις λεωφόρους της Νέας Υόρκης που κάνουν τόσο ξεχωριστό τον Άνθρωπο Αράχνη. Είναι ο Πίτερ Πάρκερ, η Μαίρη Τζέην, η θεία Μέι και όλοι αυτοί που συντροφεύουν τον Σπάιντερ-Μαν, στις χάρτινες περιπέτειές του. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που για πρώτη φορά, μια εταιρεία έδωσε χρόνο στον άνθρωπο που φοράει τη μάσκα του σούπερ ήρωα. Κατά τ’ άλλα, το Marvel’s Spider-Man βρίσκεται εκεί ψηλά, μαζί με τα Batman: Arkham της Warner, χάρη στην ποιότητα του τελικού αποτελέσματος και την άψογη μεταφορά του Σπάιντι, από το χαρτί, στον πολυγωνικό κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών. Excelsior, που θα έλεγε και ένας μεγάλος.
1.Red Dead Redemption II
Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η Rockstar Games καθυστερεί αρκετά τα παιχνίδια της, με συνέπεια να κυκλοφορούν προς το τέλος του κύκλου ζωής των συστημάτων για τα οποία προορίζονται. Πόσο λάθος είναι αυτή η αντίληψη. Μα, πόσο λάθος! Ίσα-ίσα, θα έλεγα ότι η Rockstar είναι από τις πλέον «ανυπόμονες» εταιρείες του χώρου, καθώς έχει την τάση να παρουσιάζει παιχνίδια που προορίζονται για προηγμένα συστήματα, πριν αυτά κυκλοφορήσουν στην αγορά. Αυτό ακριβώς είναι και το Red Dead Redemption II. Είναι το επόμενο βήμα στα παιχνίδια ανοιχτού κόσμου. Όχι επειδή έχει εξαιρετικά γραφικά, ούτε γιατί έχει πολλές αποστολές. Είναι παιχνίδι επόμενης γενιάς, γιατί ο κόσμος του έγινε οργανικός, γιατί δίνει σημασία στις λεπτομέρειες, χωρίς να «αγχώνεται» για το αν θα τις προσέξει κανένας. Δεν έχει ανάγκη να επιδείξει το μέγεθος του κόσμου του, με χίλια σημεία ενδιαφέροντος, άλλες τόσες φωτεινές κουκίδες και άπειρες υπο-αποστολές. Αυτή τη δουλειά την αφήνει στα μικροπράγματα και τις λεπτομέρειες, οι οποίες αναδεικνύουν και το μεγαλείο του RDRII. Ο τρόπος που αλληλεπιδρά ο καουμπόης Arthur Morgan με την Άγρια Δύση, είναι κάτι το πραγματικά μοναδικό. Και ας έχει προηγηθεί το αριστουργηματικό Red Dead Redemption. Για την Rockstar έχει ήδη ξεκινήσει η επόμενη γενιά συστημάτων. Εσείς, θέλετε να πάρετε μια γεύση;