Κανονικά, τα Battlefield δεν χρειάζονται review κάθε φορά που κυκλοφορούν. Χρειάζονται τεχνικές εκτιμήσεις και bug reports. Δεν θέλω να πω μ’ αυτό ότι δεν είναι τεχνικά άρτια ή ότι είναι τόσο γεμάτα με σφάλματα που δεν παίζονται. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι βασίζονται σε ένα πολύ συγκεκριμένο μοντέλο. Είναι παιχνίδια σχεδιασμένα για να παίζονται έως ότου αντικατασταθούν, τα οποία σε κάποιο χρονικό διάστημα δεν θα θυμίζουν σε τίποτα το παιχνίδι που κυκλοφόρησε αρχικά. Με άλλα λόγια, δεν είναι μόνο αυτόνομα παιχνίδια, αλλά και «υπηρεσίες» που προσπαθούν να κάνουν τον παίκτη να επενδύσει στο ανταγωνιστικό τους περιβάλλον και να ενδιαφερθεί για την απόδοση, το γόητρο, το κύρος και γενικότερα για την παρουσία του στον κόσμο τους.
Γιατί το κάνουν αυτό; Πρώτα από όλα, επιπλέον έσοδα. Οι παίκτες που ζουν σε αυτόν τον κόσμο είναι πολύ πιθανό να ξοδέψουν περισσότερα χρήματα για να αγοράσουν νέους χάρτες, νέο περιεχόμενο (αν και αυτά δεν ισχύουν στη συγκεκριμένη περίπτωση, καθώς το επιπλέον περιερχόμενο είναι δωρεάν για να μη διχοτομηθεί το κοινό) και, φυσικά, διακοσμητικά αντικείμενα, τα οποία κάνουν τους παίκτες να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους, ενώ παράλληλα επιδεικνύουν τα επιτεύγματά τους. Δεύτερον, η ενασχόληση με έναν τέτοιο τίτλο σε βάθος χρόνου είναι μια επένδυση… αφοσίωσης. Με τον καιρό δημιουργούνται αυτοματισμοί και συνήθειες, αλλά και φιλίες, ομάδες, συμμαχίες που δένουν τον παίκτη ακόμη περισσότερο με το περιβάλλον ανταγωνισμού. Επομένως, από τη στιγμή που αυτό το περιβάλλον λειτουργεί σωστά, η κριτική περισσεύει.
Πώς αξιολογείς, λοιπόν, έναν τέτοιον τίτλο, γνωρίζοντας ότι το review που γράφεις τώρα ενδέχεται να μην έχει επαφή με την τελική μορφή του προϊόντος σε μερικούς μήνες από σήμερα; Πρώτα από όλα, εξετάζεις αν λειτουργεί σωστά σε βασικό επίπεδο. Όσον αφορά το gameplay, το Battlefield V συνεχίζει τη στιβαρή πορεία του Battlefield 1, με ικανοποιητικό, βαρύ βηματισμό και πειστική αίσθηση στα όπλα. Κάθε όπλο έχει τον δικό του χαρακτήρα και απαιτεί είτε κατάλληλη προετοιμασία είτε διορθωτικές κινήσεις για να μεγιστοποιήσει την αποτελεσματικότητά του. Υπάρχουν, φυσικά, και τα κλασικά όπλα που κάνουν για όλες τις δουλειές και ταιριάζουν σε κάθε μορφής χειρισμό, αλλά αυτά κατά κανόνα σκοτώνουν πιο αργά τον αντίπαλο, επομένως είναι κατάλληλα για κάλυψη ή για ομαδική συνεργασία. Γενικά, οι μηχανισμοί αφήνουν αρκετό χώρο για στρατηγική σκέψη, αλλά και για την προσωπική ικανότητα/δεξιότητα του παίκτη και αυτό είναι πάντοτε το πιο σημαντικό στις εμπειρίες αυτού του είδους.
Στη συνέχεια, κοιτάζεις τον σχεδιασμό και το περιεχόμενο. Εδώ τα πράγματα είναι αρκετά πιο μπερδεμένα. Ξεκινώντας από το campaign mode, είναι πραγματικά αξιέπαινο ότι η DICE μπήκε στον κόπο να δημιουργήσει μια ικανοποιητική εμπειρία για έναν παίκτη, η οποία δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση λόγο αγοράς του Battlefield V για όσους προτιμούν να παίζουν μόνοι τους, αλλά έχει ατμόσφαιρα, συγκινητική αφήγηση και προσδιορίζει χωρικά και χρονικά τους χάρτες που θα κληθεί να παίξει ο παίκτης στο multiplayer. Όπως και στο BF 1, το campaign είναι χωρισμένο σε μικρές ιστορίες-βινιέτες του ευρύτερου πολέμου, όπου γίνεται μια απόπειρα αφήγησης ιστοριών καθημερινού ηρωισμού. Οι ιστορίες αυτές (τρεις στον αριθμό, αλλά αναμένεται και μια τέταρτη) είναι αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους, έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους, αλλά μερικές φορές πηγαίνουν κόντρα στη φιλοσοφία του παιχνιδιού, καθώς οι ιστορίες καθημερινού ηρωισμού ερμηνεύονται μέσα από το φίλτρο του καθαρού gameplay περισσότερο σαν… ιστορίες μαζικής σφαγής. Σε γενικές γραμμές, το campaign του νέου Battlefield είναι στα καλύτερά του όταν ανοίγει τον χάρτη και επιτρέπει στον παίκτη να προσεγγίσει κάθε στόχο με τον δικό του τρόπο και στα χειρότερά του όταν βάζει τη δράση σε αφηγηματικές ράγες. Τέλος πάντων, το πρόσημο είναι μάλλον θετικό, αφού υπάρχει αρκετή ατμόσφαιρα, ποικιλία σεναρίων και συνθηκών και ικανοποιητική σκηνοθεσία.
Όμως η καρδιά του παιχνιδιού είναι το multiplayer. Και μάλιστα όχι γενικά το multiplayer, αλλά ένα συγκεκριμένο είδος χάους που κανένα άλλο παιχνίδι ΑΑΑ δεν πετυχαίνει ακριβώς όπως το Battlefield. Όπως και τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, το BFV είναι στα καλύτερά του όταν οι χάρτες είναι μεγάλοι, οι παίκτες είναι πολλοί και όταν οι ομάδες συντονίζονται μεταξύ τους. Αυτήν τη φορά υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στον συντονισμό, καθώς οι παίκτες δεν μπορούν να αναστήσουν παίκτες που ανήκουν σε διαφορετικές ομάδες, ακόμα και αν παίζουν στην ίδια παράταξη. Μοναδική εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα αποτελούν οι Medic, όπως είναι αναμενόμενο. Επίσης, οι παίκτες μπορούν να κάνουν respawn στις θέσεις των συμπαικτών που ανήκουν στην ίδια ομάδα. Αλλά αυτά είναι όλα λεπτομέρειες που μπορούν να αλλάξουν με κάποιο μελλοντικό update. Αυτή είναι η μοίρα των games as a service και για αυτό οι κριτικές τείνουν να έχουν μικρότερη σημασία σε αυτό το είδος.
Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως έχουν τα πράγματα, το νέο, φιλόδοξο mode Grand Operations συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο τα δυνατά σημεία του τίτλου. Πρόκειται για επικές μάχες που απλώνονται σε πολλές ημέρες, με τον νικητή κάθε ημέρας να κερδίζει κάποια μπόνους που θα του φανούν χρήσιμα στην επόμενη. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι χάρτες των Grand Operations είναι λίγοι, αλλά πολύ μεγάλοι και πλούσιοι, με πολλά σκηνικά που καταστρέφονται και συνθήκες που αλλάζουν ανάλογα με τη στρατηγική που θα ακολουθήσει κάθε παράταξη. Τα υπόλοιπα modes είναι λίγο-πολύ αυτό που θα περίμενε κανείς από ένα BF, με γρήγορο matchmaking και ικανοποιητική απόδοση, ενώ έχουν προστεθεί ήδη και κάποιοι νέοι χάρτες από την ημερομηνία κυκλοφορίας του παιχνιδιού.
Όμως, όσο ευχάριστες και αν είναι οι τακτικές προσθήκες περιεχομένου, δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι το παιχνίδι κυκλοφόρησε με κλειδωμένο το μισό μενού. Κατανοώ τις ιδιαιτερότητες του είδους, αλλά ο επίδοξος αγοραστής βρίσκεται μπροστά σε ένα δυσεπίλυτο δίλημμα. Από τη μια πλευρά καλείται να δώσει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό προκαταβολικά, για να απολαύσει περιεχόμενο που ακόμα… δεν υπάρχει, όπως το πεδίο βολών, αρκετούς χάρτες και το πολυαναμενόμενο Firestorm, το Battle Royale του Battlefield, το οποίο αναμένεται στις αρχές της επόμενης χρονιάς. Από την άλλη πλευρά, αν σκοπεύει να ασχοληθεί σοβαρά με τον τίτλο, δεν έχει την άνεση να περιμένει μέχρι να ολοκληρωθούν οι προσθήκες περιεχομένου, γιατί τότε θα βρεθεί σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τους υπόλοιπους παίκτες που έχουν αποκτήσει ήδη τον τίτλο και θα έχουν προοδεύσει αρκετά.
Με άλλα λόγια, όλα έχουν να κάνουν με το κατά πόσο σκοπεύει κάποιος να ασχοληθεί με το παιχνίδι σε βάθος χρόνου. Όσοι είναι εξοικειωμένοι με τους κύκλους ανάπτυξης του Battlefield, θα αγνοήσουν με άνεση το περιεχόμενο που λείπει, όπως και τα bugs του χειρισμού και της κάμερας και θα απολαύσουν αυτό που υπάρχει. Γκρίνιες θα υπάρξουν, αλλά γκρίνιες πάντοτε υπάρχουν όταν η κοινότητα συμμετέχει τόσο πολύ σε ένα παιχνίδι. Όμως η κριτική δεν μπορεί να αγνοήσει το γεγονός ότι το Battlefield V… απλά δεν είναι έτοιμο ακόμα. Ή, τέλος πάντων, δεν είναι έτοιμο για όλους.
