Στο προηγούμενο επεισόδιο, με αφορμή το Hello Neighbor, μιλήσαμε για το πόσο εύκολα γεμίζουν οι άδειες σελίδες του Word όταν ο συντάκτης έχει στα χέρια του ένα πολύ καλό ή ένα πολύ κακό παιχνίδι. Δηλαδή, ένα παιχνίδι για το οποίο αξίζει κανείς να γράψει και πέντε σειρές παραπάνω. Αντιθέτως, πόσες σελίδες να γεμίσει ο κακόμοιρος ο συντάκτης (νταξ, δεν θα τον λυπηθούμε κιόλας), όταν έχει να κάνει με ένα παιχνίδι που είναι πραγματικά αδιάφορο; Ένα παιχνίδι τόσο μονότονο, μία σκέτη ευθεία και βαρετή γραμμή, που τον αναγκάζει (αν και τα θέλει ο πισινός του) να θέλει να ξεκινήσει με τον επίλογο, αντί για τον πρόλογο, ώστε να ξεμπερδεύει όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Κυρίες, κύριοι, ας μιλήσουμε για το All-Star Fruit Racing. Το παιχνίδι που δημιουργήθηκε για να χαλάει την όποια διάθεση κριτικής και να γεννά το φόβο της λευκής σελίδας.
Εκ πρώτης όψεως, το All-Star Fruit Racing είναι ένα τυπικό καρτοραλάκι, όπως όλα τα υπόλοιπα. Το κεντρικό θέμα του παιχνιδιού είναι τα φρούτα: τα ονόματα των οδηγών παραπέμπουν σε φρούτα, οι πίστες είναι γεμάτες φρούτα, κάθε πρωτάθλημα είναι αφιερωμένο και σε ένα φρούτο, γενικώς παίζει πολύ φρούτο και βιταμίνη. Όπως συμβαίνει σε όλα τα καρτοραλάκια, κάθε οδηγός έχεις τη δική της ειδική ικανότητα, που την κάνει να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες κυρίες του παιχνιδιού, και σχετίζεται με το φρούτο που αντιπροσωπεύει. Για παράδειγμα, η Ανανίτσα δεν ξεκινάει τον αγώνα χωρίς το αγαπημένο της ρουκετοβόλο, το οποίο εκτοξεύει ρουκέτες ανανά, ενώ η Καρπουζία πετάει μία τεράστια και δροσιστική φέτα καρπούζι στα αντίπαλα καρτ.
Όσον αφορά το περιεχόμενο, το All-Star Fruit Racing προσφέρει μία πλειάδα από επιλογές παιχνιδιού, για όλα τα γούστα. Υπάρχει το Career Mode, μέσα από το οποίο ξεκλειδώνουμε διακοσμητικά αντικείμενα, εξαρτήματα για το φρουτόχημά μας και, τερματίζοντας στην πρώτη θέση της κατάταξης, αποκτούμε πρόσβαση σε νέες αγωνιστικές φρουτοπίστες. Φυσικά, δεν λείπουν τα παραδοσιακά Time Attack και Elimination, οι απλοί αγώνες οδήγησης, διαδικτυακές αναμετρήσεις, όπως και το απαραίτητο εκπαιδευτικό κομμάτι. Ό,τι θα περίμενε κανείς από ένα καρτοραλάκι.
Το μεγάλο πρόβλημα που παρουσιάζει το Fruit Racing, είναι ότι στερείται προ-σω-πι-κό-τη-τας. Για αρχή, δεν διαθέτει χαρισματικούς και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, παρά μόνο ένα ρόστερ γεμάτο από αδιάφορες και πρόχειρα σχεδιασμένες φρουτοκοπέλες, που αύριο-μεθαύριο κανένας δεν θα θυμάται. Και για να είμαστε ειλικρινείς, στην περίπτωση των καρτοραλακίων, οι οδηγοί είναι το ίδιο σημαντικοί με τα οχήματα (μπορεί και περισσότερο), καθώς λειτουργούν σαν «κράχτης» για τον μέσο καταναλωτή.
Τι άλλο λείπει; Λείπει η ένταση και η αδρεναλίνη που τόσο γενναιόδωρα προσφέρουν ραλάκι όπως τα Mario Kart και Sonic Racing. Εδώ, τα πράγματα είναι εμφανώς πιο υποτονικά σε σχέση με άλλα παιχνίδια του είδους. εξαιτίας του απλοϊκού σχεδιασμού των επιπέδων. Θέλοντας να κάνουν το ASFR όσο πιο φιλικό και προσιτό γίνεται, οι δημιουργοί του σχεδίασαν απλές διαδρομές, με ελάχιστα δύσκολα σημεία, ώστε ο παίκτης να μπορεί να φτάσει πρώτος στον τερματισμό, χωρίς ιδιαίτερο κόπο και ανεξάρτητα από το βαθμό εξοικείωσης με αυτού του είδους τα ραλάκια. Παράλληλα, ο έλεγχος των οχημάτων να είναι απελπιστικά απλός, ώστε να μην χρειάζεται να δαπανήσουμε ώρες ολόκληρες στην προπόνηση για να μάθουμε τα μυστικά της πλαγιολίσθησης, της επιτάχυνσης και της ροπής. Με τον τρόπο του, το ASFR περνάει από νωρίς το μήνυμα ότι δεν χρειάζεται να κοπιάσουμε και πολύ για να αντικρίσουμε πρώτοι την καρό σημαία.
Το μοναδικό κομμάτι που παρουσιάζει ένα κάποιο ενδιαφέρον, είναι οι Φρουτοδυνάμεις που χαρίζουν στο όχημά μας τα φρούτα που συλλέγουμε κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Μόλις συμπληρώσουμε τον απαιτούμενο αριθμό από καρπούζια, σταφύλια, κεράσια και ακτινίδια, ο ειδικός αποχυμωτής που είναι τοποθετημένος στη μηχανή του καρτ μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε τη φρουτοδύναμη από κάθε φρούτο ξεχωριστά ή σε συνδυαστικά. Θα περίμενε κανείς ότι όσα περισσότερα φρούτα συνδυάζουμε, τόσο πιο αποδοτικές θα είναι φρουτοδυνάμεις. Όμως, στην πραγματικότητα, οι σπέσιαλ δυνάμεις που προκύπτουν από τον συνδυασμό των τεσσάρων φρούτων, ελάχιστα βοηθούν. Οι δυνάμεις αυτές, ούτε προκαλούν μεγάλη ζημιά στους αντιπάλους, ούτε δίνουν σοβαρή ώθηση, ούτε εμποδίζουν τους υπόλοιπους οδηγούς, ούτε εντυπωσιάζουν, ούτε δημιουργούν χάος κατά τη διάρκεια του αγώνα. Πρόκειται για έναν πέρα για πέρα αδιάφορο μηχανισμό, αφού μπορεί κανείς να τερματίσει πρώτος, χωρίς να τις χρησιμοποιήσει. Υπάρχουν μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουν την ύπαρξη των φρούτων και τίποτα περισσότερο.
Με λίγα λόγια, αυτό είναι το All-Star Fruit Racing. Είναι ραλάκι που στερείται ταυτότητας, έμπνευσης και προσανατολισμού. Η όλη παρουσίαση, οι αξίες παραγωγής, οι αταίριαστες μουσικές επιλογές (νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κλαμπ, στη δεκαετία του ενενήντα) και οι απλοϊκά σχεδιασμένες πίστες, δίνουν την εντύπωση ότι το ASFR δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ραλάκι που το προόριζαν για κινητά και τάμπλετ, το οποίο πήρε τη λάθος στροφή και βρέθηκε σε κονσόλες και υπολογιστές, την τελευταία στιγμή. Γι’ αυτό, λοιπόν, αριστερό φλας και προσπέραση πριν πάθουμε αβιταμίνωση!
