Δύο από τα κύρια γνωρίσματα της σειράς Atelier είναι ότι δεν ακολουθεί με την εξέλιξη της τεχνολογίας και, παράλληλα, αδιαφορεί για την κατεύθυνση που ακολουθούν οι υπόλοιπες σειρές ιαπωνικών RPG. Σχετικά με το πρώτο, η Gust, η οποία είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη των παιχνιδιών Atelier, παράγει νέα επεισόδια ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αποφεύγοντας, όμως, να επενδύσει σε νέες τεχνολογίες ή και να αξιοποιήσει τις δυνατότητες των συστημάτων που κυκλοφορούν στην αγορά. Και όλα αυτά, για να διατηρηθεί το κόστος παραγωγής κάθε νέου Atelier αρκετά χαμηλά. Όσο για τα επιτεύγματα των ανταγωνιστών της, η ιαπωνική εταιρεία δείχνει απλά να αδιαφορεί. Η σχεδιαστική φιλοσοφία και η δομή των Atelier παραμένουν εδώ και χρόνια ίδιες και απαράλλαχτες, χωρίς να έχουν πραγματοποιηθεί ριζικές αλλαγές ή εντυπωσιακές βελτιώσεις με το πέρασμα των ετών. Εξαιτίας αυτής της στασιμότητας, αν η σειρά Atelier ήταν καρδιογράφημα και εγώ ήμουνα γιατρός, θα ανησυχούσα πάααρα πολύ για την υγεία του ασθενή. Την ίδια λογική ακολουθεί και το νέο επεισόδιο της σειράς, το Atelier Lydie & Suelle: The Alchemists and the Mysterious Paintings.
Πρωταγωνίστριες του νέου Atelier, οι αδερφές Lydie και Sue, αλχημίστριες στο επάγγελμα. Στόχος των νεαρών κυριών, δεν είναι να σώσουν το σύμπαν από κάποια καταστροφή, ούτε να πολεμήσουν τους προσωπικούς τους δαίμονες. Ούτε καν να αποκαλύψουν κάποιο αρχαίο μυστικό. Το μόνο που επιθυμούν τα δύο κορίτσια είναι να κάνουν το ατελιέ τους το καλύτερο σε ολόκληρο το βασίλειο. Το ύφος του Atelier Lydie & Suelle είναι ανάλαφρο και ευχάριστο, οπότε αν περιμένετε κάτι σε πιο επικό και δραματικό, καλό είναι να μετριάσετε τις απαιτήσεις σας, καθώς τα δύο κορίτσια δεν έχουν χρόνο για να ασχοληθούν με άλλα πράγματα, πέρα από την οργάνωση του ατελιέ τους. Χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο από άποψη γραφής, το παιχνίδι επικεντρώνεται στις περιπέτειες των δύο μικρών αλχημιστριών, οι οποίες βρίσκονται σε μία μόνιμη κατάσταση ευθυμίας. Το ίδιο ισχύει και για τους χαρακτήρες που πλαισιώνουν τις Sue και Lydie, με πρώτο και καλύτερο τον τεμπελάκο και τσαπατσούλη πατέρα τους και την εκνευριστική εξαδέλφη τους, την περίφημη αλχημίστρια Lucia. Οι σεναριογράφοι του παιχνιδιού έγραψαν μία απλή και ευχάριστη ιστοριούλα, χωρίς να ενδιαφέρονται και πολύ για την πλοκή και την ανάπτυξη των χαρακτήρων, κύριων και βοηθητικών. Φυσικά, το γεγονός αυτό είναι απογοητευτικό, καθώς οι χαρακτήρες παρουσιάζονται εντελώς επίπεδοι και μονοδιάστατοι και, ως εκ τούτου, δεν βοηθούν τον παίκτη να επενδύσει συναισθηματικά στους ήρωες της κεντρικής ιστορίας και να “βυθιστεί” στον κόσμο του παιχνιδιού. Όπως και να το κάνουμε, αυτό είναι ένα σημαντικό μειονέκτημα για ένα παιχνίδι που φιλοδοξεί να μας κρατήσει μπροστά από την οθόνη μας για περισσότερες από σαράντα ώρες.
Σε επίπεδο μηχανισμών, το κομμάτι της Αλχημείας και της Σύνθεσης Αντικειμένων κυριαρχούν, όπως συμβαίνει και σε όλα τα παιχνίδια της σειράς των Atelier. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τη σύνθεση αντικειμένων, από την εξέλιξη της ιστορίας, μέχρι την έκβαση των αναμετρήσεων με τα τερατάκια που ζουν στον πολύχρωμο κόσμο του παιχνιδιού. Για να γίνουν τα κορίτσια μας μεγάλες και τρανές αλχημίστριες, θα πρέπει να παίζουν στα δάχτυλα τη σύνθεση βασικών αντικειμένων (όπως βόμβες, μαγικά φίλτρα που γιατρεύουν τις πληγές), όπως και να παρακολουθούν τις εξελίξεις στον τομέα της αλχημείας, ώστε να βρουν νέες συνταγές και δοκιμάσουν διάφορες παραλλαγές γνωστών συνταγών, συνδυάζοντας διαφορετικά υλικά. Ανεβαίνοντας ένα – ένα τα επίπεδα της Αλχημείας, τα κορίτσια περνούν εύκολα όλα τα τεστ που προβλέπονται από το Σ.Α.Α. (Σύστημα Αξιολόγησης Ατελιέ) που έχει θεσπίσει η αρμόδια του παλατιού σε θέματα αλχημείας και Ατελιέ (η κυρία Mireille Ferrié Adalet). Με αυτόν τον τρόπο βελτιώνουν την εικόνα του ατελιέ τους, στην παγκόσμια αγορά.
Συνήθως η διαδικασία αλλαγής κατηγορίας του ατελιέ είναι απλή υπόθεση, καθώς προϋποθέτει τη σύνθεση ενός δυσεύρετου αντικειμένου, αφού πρώτα συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα υλικά. Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές που το παιχνίδι μας δυσκολεύει, καθώς δεν περιγράφει με ακρίβεια το ζητούμενο τελικό προϊόν ή τα υλικά που χρειαζόμαστε για να εκτελέσουμε σωστά τη συνταγή μας. Για να τρέξουμε την όλη διαδικασία, θα χρειαστεί ουκ ολίγες φορές να περιπλανηθούμε στην πρωτεύουσα του βασιλείου, μπας και βρούμε εκείνον τον χριστιανό που θα μας δώσει τη συνταγή εκείνου του αντικειμένου που ψάχνουμε και χρειαζόμαστε για τη συνταγή μας. Ώρες – ώρες το Atelier Lydie & Suelle ταλαιπωρείται (και μας ταλαιπωρεί) από ένα αχρείαστο πήγαινελα σε κάθε γωνιά του βασιλείου με σκοπό να βρούμε ένα άγνωστο αντικείμενο, την ταυτότητα του οποίου θα έπρεπε να μας είναι γνωστή από την αρχή της αξιολόγησης. Κάθε φορά που το ατελιέ μας ανεβαίνει κατηγορία, οι μικρές κυρίες αποκτούν πρόσβαση σε έναν από τους περίφημους Μυστηριώδεις Πίνακες Ζωγραφικής που αναφέρονται στον τίτλο του παιχνιδιού, οι οποίοι δεν είναι τίποτε άλλο από πύλες που οδηγούν σε άλλες διαστάσεις, σε κόσμους μαγικούς και ονειρεμένους. Από τη στιγμή που θα συνθέσουμε τον μαγικό πίνακα, οι μυστικοί αυτοί κόσμοι γίνονται διαθέσιμοι προς εξερεύνηση, ώστε να μαζέψουμε σπάνια υλικά που δεν υπάρχουν στον κόσμο που ζουν οι Lydie και Sue. Μ’ αυτόν τον τρόπο ολοκληρώνεται ο κύκλος της αναβάθμισης του ατελιέ των κοριτσιών και η διαδικασία επαναλαμβάνεται ξανά, μέχρι να ολοκληρώσουμε τη συλλογή πινάκων.
Όπως έγραψα παραπάνω, ο παράγοντας «αλχημεία» επηρεάζει, κατά έναν τρόπο, και τις μάχες στο Atelier Lydie & Suelle. Παρά το γεγονός ότι οι ήρωές μας παρουσιάζονται πάντα αξιόμαχοι και ετοιμοπόλεμοι, το μαχητικό πνεύμα που επιδεικνύουν και τα ταλέντα που ξεδιπλώνουν κατά τη διάρκεια μιας αναμέτρησης, δεν αρκούν πάντοτε για να πετύχουν μία εύκολη και γρήγορη νίκη. Αυτό οφείλεται στο ότι τα τέρατα που κυκλοφορούν εκεί έξω, ανεξάρτητα από το επίπεδο στο οποίο βρίσκονται, διαθέτουν αρκετούς πόντους υγείας, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να τα χτυπήσουν πολλές φορές προτού πέσουν. Σ’ αυτό το σημείο φαίνεται η χρησιμότητα των αλχημικών δυνατοτήτων των Lydie και Sue, καθώς με τα αντικείμενα που παρασκευάζουν οι νεαρές αλχημίστριες, μπορούν να επισπεύσουν το τέλος των χαριτωμένων τεράτων. Για παράδειγμα, μια μπομπάτη… βόμβα, φτιαγμένη από υλικά που πολλαπλασιάζουν την καταστροφική της δράση, είναι ικανή να θέσει εκτός μάχης μερικά από τα πλέον σκληροτράχηλα τερατάκια. Ωστόσο, αν αφαιρέσουμε την ευεργετική δράση της αλχημείας από τον συγκεκριμένο τομέα, αυτό που μένει στο τέλος είναι μάχες εντελώς άνευρες και ανιαρές, χωρίς να προσφέρουν την παραμικρή υποψία πρόκλησης.
Οι όποιες αλχημείες έκανε η Gust, περιορίστηκαν αποκλειστικά και μόνο στο κομμάτι της σύνθεσης αντικειμένων και των μαγικών πινάκων ζωγραφικής. Το σύστημα σύνθεσης προσφέρει αρκετές δυνατότητες σχετικά με τη δημιουργία ποικίλων αντικειμένων, τη χρήση μαγικών υλικών και λοιπών καταλυτών που επηρεάζουν τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες των αντικειμένων που παρασκευάζουμε. Από εκεί και πέρα, όμως, έχουμε να κάνουμε με ένα ευχάριστο μεν, αλλά μέτριο ιαπωνικό RPG δε. Το Atelier Lydie & Suelle δεν καινοτομεί και δεν πρωτοπορεί. Μάλιστα, σε σύγκριση με τα όσα προσφέρει ο ανταγωνισμός, το Atelier Lydie & Suelle υστερεί σε όλους τους τομείς. Tο μοναδικό πράγμα που έχει να επιδείξει, είναι η στασιμότητα που χαρακτηρίζει τη σειρά παιχνιδιών Atelier και τίποτα περισσότερο.
