Σημείωση: Οι φωτογραφίες σε αυτό το review είναι τραβηγμένες με HDR και μπορεί να εμφανίζονται πιο ξεθωριασμένες από το κανονικό σε οθόνες που δεν υποστηρίζουν τη συγκεκριμένη τεχνολογία.
Το Monster Hunter δεν είναι απλώς άλλη μια κυκλοφορία που έπεσε στο πολιτισμικό κενό μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Δεν είναι άλλο ένα από αυτά τα αμέτρητα strategy RPG, dating simulations ή visual novels που συνήθως δεν καταφέρνουν να περάσουν με επιτυχία στις αγορές των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Είναι ένα πραγματικό hardcore φαινόμενο, το οποίο ναι μεν έχει τις ρίζες του στην Ιαπωνία, αλλά έχει αγαπηθεί και στη Δύση, έστω και από ένα περιορισμένο κοινό. Μια σειρά που έχει αποκτήσει τόσο μεγάλη εμπορική ισχύ μετά το ντεμπούτο της στο PS2 το 2004 που έχει βάλει στον εμπορικό χάρτη της Ιαπωνίας ολόκληρες πλατφόρμες, όπως το PSP της Sony, ίσως ακόμα και το 3DS στα πρώτα του, εν πολλοίς αποτυχημένα, βήματα. Το θέμα είναι ότι, ακριβώς λόγω της hardcore φύσης του, η εκδότρια του τίτλου ποτέ δεν τόλμησε να το στηρίξει και να το προωθήσει με τον ίδιο τρόπο σε Ιαπωνία, Ασία, Αμερική και Ευρώπη.
Ευτυχώς, τον τελευταίο καιρό η αγορά των videogames δείχνει να έχει ξεπεράσει αυτά τα ενοχλητικά στεγανά. Ελάχιστα συστήματα είναι πλέον region-locked (αν υπάρχει και κανένα πλέον, πέρα από το αρχικό 3DS), ενώ η επιτυχία άλλων hardcore, «αντι-μπλοκμπάστερ»και ιδιόμορφων τίτλων, όπως τα Dark Souls, έχει αποδείξει πως υπάρχει ένα κοινό για τέτοιες προσπάθειες. Με άλλα λόγια, οι συνθήκες είναι ιδανικές για την ουσιαστική ανανέωση του Monster Hunter, την απελευθέρωσή του από τις φορητές κονσόλες και την εκ νέου παρουσίασή του σε ένα διεθνές, δικτυωμένο κοινό. Άλλωστε, δεν είναι καθόλου τυχαία η προσθήκη της λέξης World στον τίτλο του νέου μέρους της σειράς.
Τι είναι, όμως το Monster Hunter; Αν θέλει να το περιγράψει κανείς κάπως αφαιρετικά, είναι ένα action RPG με έμφαση στο crafting και στο multiplayer. Σε κάθε τίτλο της σειράς, το gameplay ακολουθεί την ίδια βασική αλληλουχία: ανάληψη αποστολής, ανίχνευση του θηράματος, μάχη, λεηλασία, αναβάθμιση εξοπλισμού ή κατασκευή νέου, ανάληψη δυσκολότερης αποστολής και ούτω καθ΄εξής. Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Η φιλοσοφία του Monster Hunter είναι ότι ο παίκτης πρέπει να τελειοποιήσει τις ικανότητές του στη μάχη και να ανακαλύψει μόνος του τα μυστικά του κυνηγιού. Αυτό σημαίνει ότι, πέρα από τα πάντα επικίνδυνα τέρατα που πρέπει να κυνηγήσει, ο παίκτης θα πρέπει να δαμάσει και τους μηχανισμούς που του αντιστέκονται σε κάθε βήμα. Πρώτα από όλα, κάθε όπλο έχει το δικό του βάρος και τις δικές του κινήσεις και συνδυασμούς, με αποτέλεσμα να χρειάζεται μπόλικη πρακτική εξάσκηση για να μάθει κανείς να τα χρησιμοποιεί με μαεστρία. Σκεφτείτε κάτι σαν τη συμπεριφορά των όπλων στο Dark Souls, μόνο που εδώ κάθε όπλο είναι ακόμη πιο ιδιαίτερο και πιο δύστροπο, ενώ υπάρχουν και πραγματικά εξωτικές επιλογές που ξεδιπλώνουν τις αρετές τους μόνο προοδεύοντας στο παιχνίδι. Ανάλογα με την ταχύτητα και τα χαρακτηριστικά κάθε όπλου, το animation κάθε κίνησης πρέπει να ολοκληρωθεί πλήρως προτού γίνει η μετάβαση στην επόμενη, με την εξαίρεση των combos, τα οποία επιτρέπουν τον συνδυασμό κινήσεων, αλλά πάλι με πολύ συγκεκριμένο και αυστηρό τρόπο. Το σύστημα είναι τόσο αυστηρό και ακριβές που δίνει την εντύπωση ότι το παιχνίδι δεν αποκρίνεται στον χειρισμό, ιδιαίτερα με τα βαρύτερα όπλα. Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο, απλά απαιτεί εξάσκηση και εξοικείωση.
Πέρα από την εκμάθηση των όπλων, η οποία θα βοηθήσει τον παίκτη να νικήσει τα πρώτα του θηράματα και να πάρει τα πρώτα επίπεδα εμπειρίας, το Monster Hunter: World ξεδιπλώνει σταδιακά ένα αρκετά περίπλοκο σύστημα προόδου και κατασκευής αντικειμένων που απαιτεί τη διαχείριση αρκετών μεταβλητών και παραμέτρων, ξεκινώντας από τη συλλογή προμηθειών για την παρασκευή φίλτρων και τροφίμων και φτάνοντας μέχρι την αναβάθμιση των όπλων και της πανοπλίας του κυνηγού μας με τρόπο που θα ενισχύσει το αγαπημένο του στυλ μάχης ή θα του προσφέρει περισσότερες επιλογές όταν το θήραμα δεν επιτρέπει τη χρήση των ίδιων μεθόδων.
Όπως καταλαβαίνετε, το σύστημα είναι πολύ βαθύ για να το εξηγήσουμε διεξοδικά σε ένα review. Πέρα από αυτό, όμως, και το ίδιο το παιχνίδι δεν είναι πολύ πρόθυμο να εξηγήσει στον παίκτη τα πάντα, χωρίς να πειραματιστεί ο ίδιος. Σίγουρα, ορισμένες επιλογές είναι προφανείς και τα tutorial εξηγούν επιφανειακά τους περισσότερους μηχανισμούς, αλλά για να μάθει κανείς το σύστημα σε βάθος θα πρέπει να πειραματιστεί, να αναζητήσει wikis και να συζητήσει με την κοινότητα. Όλοι μπορούν να μάθουν, για παράδειγμα, πώς να βελτιώσουν τη ζημιά ενός τόξου ή να θωρακίσουν καλύτερα μια πανοπλία, αλλά δύσκολα θα ανακαλύψουν χωρίς βοήθεια ότι η κατασκευή της τάδε παραλλαγής μιας ισχυρής πανοπλίας απαιτεί την ουρά του δείνα πλάσματος και τα φτερά ενός άλλου. Και ακόμα και αν ξέρει τι πρέπει να μαζέψει, θα πρέπει μετά να βρει πώς να αποκτήσει τα απαραίτητα υλικά, καθώς ορισμένα τέρατα παραδίδουν τα μέρη του σώματός τους μόνο με συγκεκριμένες επιθέσεις, ενώ υπάρχουν και τέρατα τόσο άγρια και ανθεκτικά που πολύ δύσκολα θα πέσουν χωρίς συνεργασία με άλλους παίκτες. Άλλωστε, αυτό είναι το Monster Hunter World στα καλύτερά του: μια ομάδα έμπειρων παικτών που συνεργάζεται άψογα για να νικήσει τα ισχυρότερα τέρατα του κόσμου.
Και τι τέρατα. Αλλά και τι κόσμος, εδώ που τα λέμε. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους τίτλους της σειράς, το Monster Hunter: World δεν χωρίζει τον χάρτη του σε μια σειρά από μικρές περιοχές που φορτώνουν ξεχωριστά, αλλά ενοποιεί όλες τις ζώνες σε έναν ενιαίο, ανοικτό κόσμο. Βέβαια, αυτό δεν γίνεται πάντα όσο κομψά θα μπορούσε να γίνει και υπάρχουν κάποια σημεία που η μετάβαση από τη μια περιοχή στην άλλη γίνεται μόνο από συγκεκριμένες διόδους, κάτι που μάλλον φανερώνει τις ρίζες της σειράς στο παρελθόν. Σε γενικές γραμμές, πάντως, η νέα δομή του Monster Hunter: World είναι πιο φιλόδοξη, πιο δυναμική και επιτρέπει την κατασκευή πιο πλούσιων οικοσυστημάτων, καθώς τα τέρατα δεν γεμίζουν απλά τον κόσμο, αλλά αλληλεπιδρούν και μεταξύ τους. Η εμφάνιση ενός επικίνδυνου θηρευτή σε μια νέα περιοχή (πολλές φορές λόγω της παρέμβασης του ίδιου του παίκτη, όπως υπαγορεύεται από την ιστορία του παιχνιδιού) μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες, προκαλώντας μετακινήσεις πληθυσμών και αλλάζοντας άρδην τις συνθήκες του κυνηγιού για τον παίκτη. Είναι αρκετά εύκολο να κυνηγήσεις μια πελώρια σαύρα η οποία κατοικεί μόνη της σε μια σπηλιά, αλλά πολύ πιο δύσκολο να πιάσεις το ίδιο θήραμα όταν στη σπηλιά της κατοικούν άλλες δύο σαύρες που αναγκάστηκαν να ξεσπιτωθούν από τις περιοχές τους. Από την άλλη πλευρά, ένα δύσκολο τέρας που δεν πέφτει με τίποτα, μπορεί να γίνει πολύ πιο ευάλωτο όταν ένας πολυμήχανος κυνηγός παρασύρει στην περιοχή του ένα ισχυρότερο τέρας ή ένα άλλο ζώο που κυνηγά την ίδια λεία.
Όμως δεν έχει νόημα να αναλύουμε άλλο τα συστήματα ενός τίτλου που βασίζεται τόσο πολύ στην ανακάλυψη, στη συνεργασία και στον αυτοσχεδιασμό. Αυτό που πρέπει να λίγα λόγια, το Monster Hunter: World είναι μια ενισχυμένη, εμπλουτισμένη, αλλά και απλοποιημένη σε ορισμένα σημεία εκδοχή της κλασικής εμπειρίας που προσφέρει η σειρά. Πατάει γερά σε παρελθόν και μέλλον, δεν χάνει ποτέ τη σύνδεσή της με τα στοιχεία που κάνουν τη σειρά τόσο διαχρονικά γοητευτική, ενώ παράλληλα αφήνει πίσω της τους περιορισμούς των φορητών συστημάτων που την φιλοξένησαν μέχρι πρόσφατα και αγκαλιάζει τις νέες τεχνολογίες, πάντα όμως με τον δικό της, ιδιοσυγκρατικό τρόπο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν ληφθεί κάποιες λανθασμένες αποφάσεις, βέβαια. Πρώτα από όλα, ο τεχνικός τομέας έχει αρκετά προβληματάκια, ξεκινώντας από την κάκιστη υλοποίηση του HDR. Μια πιο αμφιλεγόμενη απόφαση είναι το ξεκλείδωτο frame rate, το οποίο δεν κάνει ιδιαίτερη διαφορά στις απλές εκδόσεις των κονσολών, καθώς ούτως ή άλλως περιορίζεται γύρω στα 30, αλλά δημιουργεί ενοχλητικές μεταπτώσεις στα Pro και One X, τα οποία προσφέρουν τρεις διαφορετικές επιλογές γραφικών (performance, graphics και resolution) και μπορούν να αποδώσουν σαφώς καλύτερα στο performance mode. Το frame rate παραμένει ξεκλείδωτο και στα υπόλοιπα modes, αλλά εκεί υπάρχει μια σχετική ισορροπία. Ένα άλλο θέμα που θεωρώ ότι πρέπει να διορθωθεί είναι η προϋπόθεση που θέτει κάπως αυθαίρετα το παιχνίδι στη δημιουργία ομάδων, καθώς δεν επιτρέπει να παίζουν μαζί παίκτες που δεν έχουν προχωρήσει την ιστορία στον ίδιο βαθμό. Πέρα από το γεγονός ότι η ιστορία, αν και ευπρόσδεκτη, δεν είναι ιδιαίτερα σημαντική, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην μπορεί κάποιος να αποκτήσει καλύτερα λάφυρα με τη βοήθεια φίλων του και να επιστρέψει αργότερα στο campaign. Ναι, εντάξει, ίσως να μην ξεκινούν όλοι από την ίδια βάση, αλλά μάλλον είναι πιο σημαντικό να μπορεί να απολαύσει κανείς το παιχνίδι όπως πρέπει, παρά να είναι απόλυτα ισορροπημένη η εμπειρία για όλους τους παίκτες.
Ακόμα και με αυτά τα στραβοπατήματα, πάντως, το Monster Hunter: World είναι κάτι μοναδικό. Προσφέρει απλόχερα ξεχωριστή και πλούσια ατμόσφαιρα, hardcore δράση και τεχνική, καθώς και στρατηγική που γοητεύει και κρατάει τον παίκτη, ανοίγοντας διαρκώς νέους δρόμους και ανακαλύψεις. Είναι μια εμπειρία που αφήνει πίσω της επιτέλους την εμπορική ασφάλεια μιας σίγουρης πλατφόρμας και ενός ήδη κατακτημένου κοινού και ανοίγει τα φολιδωτά, πελώρια φτερά της για νέους τόπους και νέα είδη κοινού. Αν είστε από τους παίκτες που δεν τα θέλουν όλα σερβιρισμένα στο πιάτο, μην το αγνοήσετε. Για την ακρίβεια, μάλλον του αξίζει μια θέση ψηλά στη λίστα αγορών σας.
