Για να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά, τα Yakuza έχουν τόσο σχέση με τα Grand Theft Auto, όσο έχουν τα Pro Evolution Soccer με τα Metroid Prime. Κοινώς, καμία απολύτως. Ο ανοιχτός κόσμος, οι ληστείες τραπεζών και αυτοκινήτων, η χρήση όπλων, η οδήγηση σε πόλεις και βουνά, είναι μερικά από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα παιχνίδια της Rockstar. Στοιχεία που δεν συναντούμε σε κανένα από τα παιχνίδια της σειράς Yakuza.
Όσον αφορά την ανολοκλήρωτη εποποιία της SEGA, εδώ έχουμε να κάνουμε για μία επική περιπέτεια αναζήτησης κατά την οποία ο Ρίο Χαζούκι χρειάζεται να εργαστεί για να καλύψει τα βασικά έξοδα του ταξιδιού του από την Ιαπωνία, στην Κίνα, ενώ είναι υποχρεωμένος να επιστρέφει στο κρεβάτι του κάθε βράδυ για να ξεκουραστεί. Κύριο μέλημά του είναι να συναναστραφεί με κόσμο, να συλλέξει στοιχεία και να αντλήσει όσες περισσότερες πληροφορίες μπορεί, σχετικά με το κρησφύγετο του τρομερού Λαν Ντι, του ανθρώπου που δολοφόνησε τον πατέρα του Ρίο, μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Τα μόνα στοιχεία που μοιράζονται οι δύο σειρές, είναι ότι οι πρωταγωνιστές των Yakuza και Shenmue χρησιμοποιούν τις γροθιές τους, η ύπαρξη μίνι παιχνιδιών (όπως τα βελάκια και το μπιλιάρδο) και – φυσικά – ότι και οι δύο τίτλοι δημιουργήθηκαν από τη SEGA.
Για να επιστρέψω στο ερώτημα που μου έθεσε ο αγαπητός φούρναρης, για να προσδιορίσουμε την ταυτότητα των Yakuza, αρκεί να ανατρέξουμε σε δύο παλιότερες σειρές της SEGA. Μία από την εποχή του Mega Drive και μία από την εποχή του Model 3, το πανίσχυρο arcade σύστημα της SEGA που κυριάρχησε στα ουφάδικα όλου του κόσμου, από το 1996 έως το 1999.
Για να μην τα πολυλογώ, η σειρά Yakuza αποτελεί μετεξέλιξη δύο σημαντικών εκπροσώπων της κατηγορίας των beat ‘em up, αυτών των Streets of Rage και SpikeOut. Η κεντρική ιδέα παραμένει η ίδια: ο παίκτης ξυλοφορτώνει τους κακούς και τα αφεντικά που βρίσκει στο δρόμο του, χρησιμοποιώντας γροθιές, κλωτσιές, λοστούς, σπαθιά, κάδους απορριμμάτων και ό,τι άλλο βρίσκει πρόχειρο εκείνη τη στιγμή. Στην πορεία, μαζεύει χρήματα και αντικείμενα που αναπληρώνουν την υγεία του χαρακτήρα. Απλά, τα Yakuza διαθέτουν δύο τρία στοιχεία παραπάνω, προκειμένου να γίνουν περισσότερο ελκυστικά για μία γενιά παικτών που έχει ελάχιστη επαφή με παιχνίδια του είδους. Το δημιούργημα του Τοσιχίρο Ναγκόσι (ο οποίος, παρεμπιπτόντως, δημιούργησε της σειρά SpikeOut) είναι ένα κανονικό, παραδοσιακό beat ‘em up, διανθισμένο με μία υπέροχη ιστορία, υπέροχους χαρακτήρες, αμέτρητες κινηματογραφικές σκηνές, δευτερεύουσες αποστολές και παράπλευρες δραστηριότητες. Βου α λα, μόλις απάντησα στον φίλο φούρναρη. Ως προς το πρώτο σκέλος. Γιατί υπάρχει και το “Kiwami” δίπλα στο “Yakuza”.
Σε ελεύθερη μετάφραση από τα γιαπωνέζικα (δικιά μου, φυσικά), το “Yakuza Kiwami” σημαίνει «εξαιρετικό ριμέικ του πρώτου Yakuza» (ελπίζω να πειστήκατε ότι είναι δική μου η μετάφραση :P). Και έτσι είναι. Πρόκειται για τον πρώτο τίτλο της σειράς, που κυκλοφόρησε το 2006 στα ευρωπαϊκά PS2, δημιουργημένο ξανά από την αρχή, αυτή τη φορά για το PS4. Τα μοντέλα των χαρακτήρων χαμηλού αριθμού πολυγώνων έχουν δώσει τη θέση τους σε λεπτομερή μοντέλα υψηλής ανάλυσης και λεπτομέρειας. Ολόκληρη η περιοχή Καμουρότσο σχεδιάστηκε ξανά από την αρχή και γέμισε από φώτα νέον και αμέτρητο κόσμο που σουλατσάρει στους δρόμους της. Και το καλύτερο; Οι διάλογοι έχουν ηχογραφηθεί εκ νέου και είναι στα ιαπωνικά και όχι στα αγγλικά, όπως στην ευρωπαϊκή έκδοση του αρχικού Yakuza. Δεν λέω, καλός ο Μαρκ ο Χάμιλ (Batman: Arkham City, Wing Commander III και κάποιο Star Wars ή κάτι τέτχιο) στον ρόλο του Γκόρο Μάτζιμα, ωστόσο, την τρέλα που βγάζει ο Χιντενάρι Ογκάκι ερμηνεύοντας τον μονόφθαλμο Μάτζιμα, δεν την πλησιάζει. Όπως και να το κάνουμε, η αγγλική μεταγλώττιση, αφαιρούσε αρκετούς πόντους από την ατμόσφαιρα και το ύφος του Yakuza του 2006. Πλέον, μπορούμε να απολαύσουμε την αυθεντική εμπειρία του πρώτου παιχνιδιού, έτσι όπως έπρεπε να είναι από την αρχή. Η μεταφορά της παλιάς έκδοσης από το PS2, στο PS4, είναι υποδειγματική και είναι ανάλογη της δουλειάς που έκανε η Capcom στην περίπτωση του Resident Evil Remake. Πέρα από τα προφανή (γραφικά και ήχος), η SEGA πρόσθεσε νέες κινηματογραφικές σκηνές, καινούργιες δευτερεύουσες αποστολές και φρέσκαρε το σύστημα μάχης, δανειζόμενη στοιχεία από το Yakuza 0 που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο που μας πέρασε.
Το μοναδικό στοιχείο που μεταφέρθηκε αυτούσιο, είναι η κεντρική υπόθεση του παιχνιδιού. Πρωταγωνιστής του Yakuza Kiwami είναι ο Κάζουμα Κίριου, ο μαφιόζος με τις ατσάλινες γροθιές, την χρυσή καρδιά και το καλό γούστο στο ντύσιμο. Ο ορφανός γιακουζαίος ήταν καλός στη δουλειά του (!), έχαιρε της εκτίμησης των ανωτέρων του και σύντομα θα αποκτούσε το δικαίωμα να δημιουργήσει τη δική του φαμίλια, εντός της φατρίας των Τότζο. Ωστόσο, τα πράγματα εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά, όταν το 1995, ο Κάζουμα Κίριου, ο “Δράκος των Ντότζιμα”, βρέθηκε μπλεγμένος στην υπόθεση δολοφονίας του πατριάρχη της οικογένειας των Ντότζιμα, Σοχέι Ντότζιμα. Ο δύσμοιρος Καζ, πέρασε τα επόμενα χρόνια της ζωής του στην “στενή” και το 2005, όταν αποφυλακίστηκε, βρέθηκε σε έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχε αφήσει. Ο αδερφικός του φίλος Ακίρα Νισικιγιάμα έγινε καπεταναίος των Τότζο, η Γιούμι Σάγουαμαρα (ο παιδικός έρωτας του Καζ) εξαφανίστηκε από προσώπου γης όταν – εντελώς συμπτωματικά – “έκαναν φτερά” δέκα δισεκατομμύρια γιεν από τα ταμεία της φατρίας των Τότζο. Σ’ αυτόν τον νέο κόσμο, ο Καζ καλείται να “καθαρίσει” το όνομά, να αποκαταστήσει τη φήμη του έτσι ώστε να επανέλθει δυναμικά στο… φυσικό του περιβάλλον, τον τρομακτικό κόσμο της ιαπωνικής μαφίας.
Το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ότι η SEGA κατάφερε να εδραιώσει τον κόσμο του παιχνιδιού, με την πρώτη. Δημιούργησε έναν απίθανο σύμπαν γεμάτο με εξίσου απίθανους τύπους, εκκεντρικούς μαφιόζους και γυναίκες που κρύβουν θανάσιμα μυστικά. Αφηγείται μία ενδιαφέρουσα – και ελαφρώς δραματική – ιστορία, δίχως το παραμικρό ίχνος σοβαροφάνειας και – το κυριότερο – χωρίς να στερεί την υπερβολή (με την καλή έννοια) που χαρακτηρίζει τα παιχνίδια της ιαπωνικής σχολής. Όλα αυτά τα στοιχεία είναι που κάνουν το Yakuza Kiwami τόσο ξεχωριστό και τόσο γοητευτικό.
Από εκεί και πέρα, το Yakuza Kiwami ξεχωρίζει και για κάτι άλλο. Ξεχωρίζει για την άφθονη βία και το ατελείωτο ξύλο. Οι γροθιές και οι κλωτσιές λύνουν όλα σχεδόν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο μαφιόζος με την χρυσή καρδιά, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Το σύστημα μάχης παραπέμπει στα κλασικά παιχνίδια του είδους, όπως τα Streets of Rage, Final Fight και SpikeOut. Δεν έχει καμία σχέση με τις χορογραφημένες μάχες που έχουμε δει σε παιχνίδια όπως τα Batman Arkham της Rocksteady. Εδώ, έχουμε να κάνουμε με το αγνό, παραδοσιακό… βρωμόξυλο του δρόμου. Είναι απλό, κατανοητό, χωρίς περίπλοκα combo και άκρως απολαυστικό. Το μοναδικό μελανό σημείο που εντόπισα, είναι όταν αντιμετωπίζουμε ευκίνητους αντιπάλους. Στην περίπτωση που τους έχουμε λοκάρει και αυτοί βρεθούν στην πλάτη μας, ο Καζ αργεί να τους εντοπίσει, με αποτέλεσμα να βρίσκεται εκτεθειμένος στις αντίπαλες επιθέσεις.
Σε αντίθεση με το αρχικό παιχνίδι, εδώ ο Κίριου διαθέτει τέσσερα στυλ πάλης, καθένα με τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά. Το “Brawler” συνδυάζει τη δύναμη με την ταχύτητα, ενώ το “Rush” βασίζεται στα γρήγορα χτυπήματα και τη διαρκή κίνηση του θείου Καζ, προκειμένου να αποφύγει τους αντιπάλους του. Με το στυλ “Beast”, o Καζ γίνεται αργός, γίνεται σούπερ δυνατός, γεγονός που του επιτρέπει να χρησιμοποιεί βαριά αντικείμενα (π.χ. μοτοσυκλέτες) για να νικήσει τα κατακάθια του Καμουρότσο. Τέλος, υπάρχει το “Dragon Style”, το απόλυτο στυλ μάχης του Καζ και το οποίο μοιάζει με μία αναβαθμισμένη και πιο δυνατή εκδοχή του Brawler.
Όσο δέρνουμε τους αντιπάλους μας, γεμίζουμε την ειδική μπάρα “Heat”, η οποία, όταν αρχίζει και φωτίζει, μας δίνει τη χαρά να… πονέσουμε τους κακούς, με πολλούς και ευφάνταστους τρόπους. Πρώτο παράδειγμα: ο θείος Καζ σηκώνει ένα ποδήλατο στο αέρα και το φέρνει στο κεφάλι του άτυχου μαφιόζου. Και ενώ ο κακομοίρης βρίσκεται στο έδαφος κάτω από το ποδήλατο από το πρώτο χτύπημα, ο Καζ προσγειώνεται πάνω του με δύναμη, κάνοντας κομμάτια το ποδήλατο και τον κακοποιό, μαζί. Δεύτερο παράδειγμα: ο Καζ αρπάζει τον κακούλη από τον γιακά, τον πετάει στον τοίχο, του ρίχνει δύο γρήγορες γροθιές και τον αποτελειώνει χτυπώντας του το κεφάλι του στον τοίχο. Τρίτο παράδειγμα: ο Καζ πετάει τον κάδο σκουπιδιών στον αέρα, τραβάει ένα ξεγυρισμένο άπερκατ στον αντίπαλο, με αποτέλεσμα να το κεφάλι του αντιπάλου να συναντηθεί με τον κάδο που πέφτει. Μιλάμε για πολύ πόνο ο δικός σου. Πραγματικά, οι κινήσεις Heat είναι το καλύτερο gimmick έχω δει σε βιντεοπαιχνίδια, μετά τα fatality από το Mortal Kombat.
Όσον αφορά τη δομή του, το Yakuza Kiwami είναι χωρισμένο σε κύριες και δευτερεύουσες αποστολές, με τις πρώτες να συνδέονται άμεσα με την εξέλιξη της ιστορίας του Κάζουμα Κίριου. Οι δευτερεύουσες είναι μία σειρά από σύντομες, σε διάρκεια, αποστολές (άλλες σοβαρές, άλλες χιουμοριστικές), οι οποίες δίνουν πόντους εμπειρίας και χρήματα. Όταν ο Καζ δεν είναι απασχολημένος με το να δέρνει τα κακοποιά στοιχεία που βολοδέρνουν στην περιοχή Καμουρότσο, τραγουδάει στο αγαπημένο του καραόκε μπαρ, παίρνει μέρος σε αγώνες ταχύτητας με αυτοκινητάκια που λειτουργούν με μπαταρίες, παίζει βελάκια και μπιλιάρδο (ωπ, να και ένα κοινό με το Shenmue), συμμετέχει σε παράνομους αγώνες πάλης, περνάει την ώρα του συζητώντας και πίνοντας σαμπάνιες με τα κορίτσια του μπαρ. Όπως συμβαίνει σε όλα τα Yakuza, αυτά τα άτιμα τα μίνι παιχνιδάκια είναι τόσο εθιστικά και διασκεδαστικά, που είναι ικανά να σας κάνουν να “κολλήσετε” με τις ώρες, παίζοντάς τα. Και μέσα σ’ όλα αυτά, έχουμε και τον παιχνιδιάρη τον Γκόρο τον Μάτζιμα, που δεν κάνει άλλη δουλειά από το να στήνει ενέδρες στον ανυποψίαστο Καζ. Γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα, καθώς δεν μπορούμε να προβλέψουμε από που θα σκάσει μύτη ο παλαβός ανταγωνιστής του Καζ. Και μην ξεχνάτε ότι κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε τον Μάτζιμα, ξεκλειδώνει και μία νέα ικανότητα από το Dragon Style, το μοναδικό στυλ μάχης που δεν αναβαθμίζεται με τους πόντους εμπειρίας που κερδίζουμε.
To αρχικό Yakuza επιστρέφει πανέμορφο και ανανεωμένο, με νέες προσθήκες και επιλογές. Με τα Yakuza o, Yakuza Kiwami και το Yakuza 6, το οποίο έρχεται μέσα στο επόμενο έτος, η μαφιόζικη σειρά της SEGA αποκτά μία δεύτερη ευκαιρία για να βρει τη θέση της στις δυτικές αγορές. Χωρίς να είναι το τέλειο παιχνίδι (είναι το μικρότερο, σε διάρκεια, επεισόδιο της σειράς, διαθέτει μία κεντρική περιοχή και μία μικρότερη, βοηθητική), το Yakuza Kiwami αποτελεί το ιδανικό σημείο για να ξεκινήσει κανείς το ταξίδι στον συναρπαστικό κόσμο που δημιούργησε ο Τοσιχίρο Ναγκόσι και η ομάδα του.
