Στέλιος Μουστάκης και Σπύρος Ασημάκης μελετούν την παρουσίαση του Nintendo Switchτης περασμένης Παρασκευής και προσπαθούν να προβλέψουν αν το Switch θα… ανάψει ξανά τα φώτα της επιτυχίας για τη Nintendo.
Στέλιος Μουστάκης
Καλύτερες συνθήκες από αυτές της Παρασκευής, δεν θα μπορούσε να έχει διαμορφώσει η Nintendo για την παρουσίαση του Switch. Από την ανάδειξη του Zelda: Breath of the Wild σε πιο δημοφιλή τίτλο της Ε3, στην εμφάνιση του Mario στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων, στο – σπάω όλα τα κοντέρ – Pokémon Go που επηρέασε και τις πωλήσεις των τίτλων του 3DS, στα πρώτα ψήγματα των Universal Nintendo Studios, στο λανσάρισμα – φαινόμενο του Super Mario Run σε iOS, και τέλος, στο πετυχημένο teaser trailer του Switch τον Οκτώβριο, όλες οι κινήσεις της Ιαπωνικής εταιρείας ήταν αριστοτεχνικά στημένες για να οδηγήσουν σε αυτό εδώ το event. Λίγο μετά τα ξημερώματα της Παρασκευής και 13 Ιανουρίου ωστόσο, το οικοδόμημα φάνηκε να καταρρέει κάτω από το βάρος των αρνητικών αντιδράσεων μετά το τέλος της παρουσίασης.
Αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι, ένα μερίδιο ευθύνης βρίσκεται ίσως και σε όλες αυτές τις φήμες και «αποκαλύψεις» που τροφοδότησαν τις τελευταίες εβδομάδες, τη διαδικτυακή οχλοβοή των οπαδών και θαμώνων των διαφόρων ιντερνετικών φόρουμ που συνήθως προκαλούν και τον περισσότερο θόρυβο, σε τέτοιες περιπτώσεις. Με την σχεδόν επιβεβαιωμένη τιμή των 250 δολαρίων να μετατρέπεται σε 300+ δολάρια/ευρώ, και πολλούς από τους τίτλους, τόσο από εταιρείες third party όσο και από την ίδια τη Nintendo, που είχαν σχεδόν «κλειδώσει» από αναφορές των ημερών, ακόμη και από ιστοσελίδες όπως το Eurogamer, να μην εμφανίζονται ποτέ, η βουή ενθουσιασμού που δημιουργήθηκε πριν την επίσημη παρουσίαση γύρισε τελικά μπούμερανγκ για τη Nintendo, οδηγώντας σε κλίμα διάχυτης απογοήτευσης, αμέσως μετά τη λήξη της.
Αλλοίμονο ωστόσο αν είχαμε να κάνουμε μόνο με ελπιδοφόρες φήμες που δεν ευοδώθηκαν. Η συγκεχυμένη επικοινωνιακή παρουσία της Nintendo ήταν το πραγματικό μεγάλο φάουλ στην παρουσίαση της Παρασκευής. Καταλαβαίνω πως η Ιαπωνική εταιρεία είναι πρακτικά καταδικασμένη να κυνηγά διαρκώς πολλά διαφορετικά δημογραφικά (οικογένειες με μικρά παιδιά, τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς της, τους hardcoregamer, κ.α.), και αυτό καθιστά την επικοινωνία σημαντικά πιο δύσκολη υπόθεση σε σχέση με τη ξεκάθαρη γραμμή του ανταγωνισμού της. Προσωπικά ωστόσο, δεν πιστεύω πως αυτή η παρουσίαση έπρεπε να έχει στο νου της, ούτε τις οικογένειες, ούτε τους οπαδούς, ούτε τους casual, αλλά πέρα και πάνω από όλα, μια πολύ συγκεκριμένη ομάδα παικτών: αυτών που σκέφτονται ενδεχόμενα να επενδύσουν (ξανά) σε μηχάνημα Nintendo, με το σκεπτικό πως εκείνο πλέον θα φιλοξενεί σε μια στέγη, όλες τις παραγωγές και τα franchise της Ιαπωνικής εταιρείας. Αυτοί είναι που, από τους πυρήνες των hardcore gamer, θα διαμορφώσουν την πρώτη, υγιή βάση χρηστών για το σύστημα (γιατί όπως αποδείχθηκε με το Wii U, μόνο οι οπαδοί της Nintendo δεν επαρκούν, ενώ ο μέσος οικογενειακός προϋπολογισμός δεν χωρά τέτοιες αγορές σε αυτή τη χρονική περίοδο που κυκλοφορεί το σύστημα). Αυτοί θα ενεργοποιήσουν τις πωλήσεις του software, κάτι που θα καταστήσει το σύστημα πιο ελκυστικό για τους developer στους πρώτους μήνες του στην αγορά.
Ε λοιπόν, καμία εγγύηση δεν πήραν αυτοί οι παίκτες για την ενδεχόμενη επένδυσή τους στο Switch. Αρχικά, έχουμε πρόβλημα με το software των πρώτων μηνών: λίγοι τίτλοι από τη Nintendo, ελάχιστοι από τα μεγάλα στούντιο third party και πολύ λίγοι – σε σχέση με το διαθέσιμο περιεχόμενο σε άλλα συστήματα – από τους indie. Να θυμίσω πως ακόμη και στην περίπτωση του Wii U, υπήρχε ένας τίτλος «κράχτης» που διαφήμιζε το χειριστήριο – ταμπλέτα από τη Ubisoft (ZombiU), σε σύγκριση με το Switch, για το οποίο ασχοληθήκαμε με τη μεταφορά του Skyrim, τίτλου πενταετίας, που μάλιστα θα δούμε και μήνες μετά την κυκλοφορία του συστήματος (φθινόπωρο 2017). Στην πενιχρή λίστα κυκλοφοριών για το 2017 όμως, ήρθε να προστεθεί και ένας συνδυασμός ασαφειών και… κακών μαντάτων, που απλά σφράγισαν τις εντυπώσεις της βραδιάς. Αρχικά, η είδηση πως το online multiplayer δεν θα είναι δωρεάν και μετά, το στραπάτσο του ότι οι πιο ανεπτυγμένες λειτουργίες του (communities, voice chat, κ.α.) δεν είναι καν έτοιμες, και θα γίνουν διαθέσιμες το φθινόπωρο, υπό τη μορφή… εφαρμογής για «έξυπνες» συσκευές. Με μια πρώτη κρίση πρόκειται για πολύ αρνητική κίνηση, και εικάζω πως το κομμάτι της εφαρμογής αναπτύσσεται από τη DeNA, ως απόρροια πρόθεσης της Nintendo να αφιερώσει τη λιγότερη δυνατή μνήμη από τα (τέσσερα;) διαθέσιμα GB στο OS του συστήματος, για να υπάρχει αρκετή μνήμη για τους developer. Ωστόσο, οι ασαφείς δηλώσεις για το online δεν σταμάτησαν εκεί: οι συνδρομητές των προαναφερόμενων υπηρεσιών θα «αποζημιωθούν» αποκτώντας πρόσβαση σε τίτλους NES ή Super Nintendo, τους οποίους όμως θα… κρατούν στους λογαριασμούς τους για ένα μόνο μήνα (;!). Ενώ οι πιο πρωτότυπες λειτουργίες κοινωνικής δικτύωσης των 3DS και Wii U, τα StreetPass και Miiverse αντίστοιχα, μοιάζουν να απουσιάζουν ή και να έχουν αφαιρεθεί εντελώς (;!). Ενώ πάλι, δεν έχουμε καμία εικόνα για άλλες, περιφερειακές λειτουργίες του συστήματος, ούτε καν για το eshop και τη Virtual Console (;!).Και όλα αυτά στην παρουσίαση που υποτίθεται πως θα σηματοδοτούσε τη δυναμική επιστροφή της εταιρείας του Κιότο…
Είναι κρίμα, γιατί το hardware φαίνεται να κερδίζει τις εντυπώσεις στα event που πραγματοποιούνται ανά τον κόσμο αυτές τις ημέρες, με εντυπωσιακής ποιότητας οθόνη και καλαίσθητο, μοντέρνο σχεδιασμό, που το τοποθετεί στην κατηγορία των γκάτζετ (και όχι των παιχνιδιών, στην οποία άνηκε το Gamepad του WiiU), μια ανανεωτική, και ίσως απαραίτητη αλλαγή για τη Nintendo. Τα νέα χειριστήρια επίσης, δείχνουν εξαιρετικά (επιτέλους, επιστρέφει το μοντέλο του Wii με αποσπασμένα κομμάτια σε κάθε χέρι!) με την τεχνολογία του HD rumble και τους νέους αισθητήρες κίνησης, να προσφέρουν στο Switch, τον πιο εξελιγμένο χειρισμό αυτής της γενιάς, τουλάχιστον σε κονσόλα. Και τέλος, η Ιαπωνική εταιρείαεξακολουθεί να έχει στα χέρια της, ότι και να συμβεί, ένα σύστημα εντελώς διαφορετικό από τον ανταγωνισμό. Ενδεχομένως το Switch να είναι το πιο ισχυρό φορητό που έχει κυκλοφορήσει ποτέ (δεν νομίζω πως έχουμε δει ποτέ σε συγγενές σύστημα, πιο πολύπλοκο και εντυπωσιακό τίτλο από το Zelda: Breath of the Wild, με εξαίρεση ίσως τα gaming laptop) και ταυτόχρονα, ένα τεχνολογικά ανεπαρκές, για να ανταγωνιστεί τους άλλους δύο του χώρου, οικιακό σύστημα. Ωστόσο, ακόμη και αν το δεύτερο στοιχείο αποδειχθεί πιο σημαντικό από το πρώτο, παραμένει και η πλατφόρμα που θα φιλοξενήσει όλα τα επόμενα Zeldaκαι Mario,Donkey Kong και Fire Emblem, Pokémon και Animal Crossing, και ενδεχόμενα και τα επόμενα Monster Hunter, Yo-Kai Watch και όλες εκείνες τις σειρές που αναδείχθηκαν από, και ανέδειξαν το 3DS. Αλλά αυτό το συμπέρασμα, σίγουρα δεν έβγαινε από την παρουσίαση της Παρασκευής.
Η πιο λογική υπόθεση, είναι πως έχουμε μπροστά μας μια ανέτοιμη, αλλά χρονικά αναγκασμένη να λανσάρει Nintendo, η οποία θα βασιστεί στους σκληροπυρηνικούς οπαδούς της για να δημιουργήσει το μομέντουμ των επόμενων μηνών για το Switch, και θα προχωρήσει σε διαρθρωτικές κινήσεις και ένα ισχυρό επαναλανσάρισμα προς την περίοδο των γιορτών (το οποίο φυσικά θα συμπίπτει και με την κυκλοφορία του Super Mario Odyssey). Αυτό τουλάχιστον θα πρέπει να συμβεί, γιατί διαφορετικά, η επανάληψη της πορείας του WiiU, θα είναι καταστροφική για την εταιρεία του Κιότο.
Υ.Γ. Είναι ίσως καιρός να στηριχθεί με ουσιαστικό τρόπο η Nintendo στους indiedeveloper, για να καλύψει ενδεχόμενα κενά στο ρόστερ των κυκλοφοριών της. Λογικά, και με τη βοήθεια της Nvidia, το hardware θα πρέπει να είναι πολύ πιο φιλικό από τα 3DS και Wii U, οπότε ελπίζω πως θα δούμε πολύ σύντομα και μια πιο συμβιωτική σχέση μεταξύ Switch και ανεξάρτητων δημιουργών.
Σπύρος Ασημάκης
Πάει και αυτό. Άλλη μία κονσόλα που πραγματοποίησε την πρώτη της δημόσια εμφάνιση, σε ακατάλληλη ώρα (και η Sony κάτι τέτοια μας έκανε όταν παρουσίασε το PS4 στον κόσμο). Στην Αμερική, οι άνθρωποι μόλις είχαν πέσει για ύπνο, ενώ στην Ευρώπη οι μισοί πάλευαν με τα παπλώματα και οι υπόλοιποι βρίσκονταν στο τρίτο όνειρο. Καλή μου Nintendo, όταν ξέρεις ότι τα βλέμματα όοολου του κόσμου θα είναι στραμμένα πάνω σου, ε, το κανονίζεις το σόου σε μια πιο λογική ώρα. Για καλή μου τύχη, εκείνο το βράδυ “ψηνόμουν” με 38 πυρετό και έτσι δεν χρειάστηκε να βάλω ξυπνητήρι (το οποίο λειτουργεί ως υπενθύμιση για τους υπόλοιπους ότι πρέπει να με ξυπνήσουν :P). Σηκώθηκα από τις πέντε τα χαράματα, έφτιαξα ένα ωραίο τσαγάκι με μέλι και περίμενα υπομονετικά τα αποκαλυπτήρια του Switch.
Δεν σας κρύβω ότι το πρώτο μισάωρο της παρουσίασης το βρήκα ελαφρώς κουραστικό και βαρετό. Λίστες με τα τεχνικά χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες ενός μηχανήματος δεν αποτελούν το καλύτερο υλικό για τέτοιου είδους παρουσιάσεις. Φυσικά και έχουν την αξία τους, όμως στην προκειμένη περίπτωση, όταν προσπαθείς να στήσεις ένα σόου, εστιάζεις σ’ αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο: τα παιχνίδια. Όλα τα υπόλοιπα, όπως για παράδειγμα ο αισθητήρας του Joy-Con που αντιλαμβάνεται κινήσεις και αποστάσεις, το HD Rumble που θα μας επιτρέπει να καταλαβαίνουμε πόσα παγάκια βρίσκονται κάθε φορά μέσα στο αόρατο ποτήρι που κρατάμε, είναι ωραίο υλικό για power point για τους μετόχους της εταιρίας και τους εκπροσώπους του Τύπου. Θα προτιμούσα να μάθω για τις διαδικτυακές υπηρεσίες που θα προσφέρει η κονσόλα και κατά πόσο η ύπαρξη συνδρομής, θα επηρεάσει την ποιότητα αυτών. Τα ψηφιακά παιχνίδια που αγοράζω θα ανήκουν στον λογαριασμό μου ή θα μένουν με την κονσόλα στην οποία τα ενεργοποίησα; Σε περίπτωση αστοχίας των υλικών και απώλειας του Switch, θα επιτρέπεται να μεταφέρω το λογαριασμό σε άλλο σύστημα; Όσο για το ένα και μοναχικό NES ή SNES τίτλο που θα δίνει δώρο στους συνδρομητές της για… τριάντα ολόκληρες ημέρες, καλύτερα να το σκεφτεί ξανά. Μην με παρεξηγείτε, δεν γκρινιάζω που μια εταιρία μας δίνει – έστω και για ένα μήνα – δωρεάν παιχνίδια. Από τη στιγμή, όμως, που οι ανταγωνιστές της μας προσφέρουν πέντε με έξι τίτλους (ανεξάρτητα από την ποιότητα και την παλαιότητά τους) κάθε μήνα, τους οποίους κρατάμε, είτε μέχρι τη λήξη της συνδρομής μας (στα συστήματα της Sony), είτε για πάντα (στην περίπτωση της οικογένειας των Xbox), η Nintendo ξεκινάει τη διαδικασία αυτή από λάθος βάση. Αν είναι, λοιπόν να ξεκινήσει κάτι, ας γίνει σωστά.
Κατά τα’ άλλα, στην περίπτωση των παιχνιδιών, η παρουσίαση ήταν υβριδική, όπως και η φύση του Switch. Τα παιχνίδια που βασίζονται στα motion controls, μας θύμισαν το Wii, ενώ τα συμβατικά και ορθόδοξα, μου έφεραν στο μυαλό το αγαπημένο μου Gamecube. Πριν προχωρήσω στα παιχνίδια που παρουσιάστηκαν, σημειώνω δύο περιπτώσεις στις οποίες ανέβηκαν οι σφυγμοί μου. Είναι από τις στιγμές εκείνες που νομίζεις ότι ο χρόνος έχει σταματήσει και μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου, το μυαλό έχει γεμίσει από χιλιάδες σκέψεις και εικόνες. Η πρώτη, είχε να κάνει με την εμφάνιση δύο τύπων που ήταν ντυμένοι καουμπόηδες. «Δεν μπορεί; Θα έχει πλάκα να ανακοινώσουν κανένα Red Dead Redemption 2 για το Switch»… «Για πιο λόγο άλλωστε να εμφανίζονται δύο καουμπόηδες στο σχετικό βίντεο; Και απ’ όσο ξέρω, δεν υπάρχει κανένα άλλο καουμπόικο παιχνίδι στο ορίζοντα. Οπότε, πρέπει να είναι κάτι τέτοιο!» Τελικά, ήταν το 1-2 Switch 😛 Η δεύτερη είχε να κάνει με το εισαγωγικό κομμάτι του Super Mario Odyssey. Το βίντεο ξεκίνησε δείχνοντάς μας μια γνώριμη πόλη, γεμάτη αδιάφορους – σχεδιαστικά – κατοίκους και κίνηση στους δρόμους. Ένα ταξί περνάει πάνω από το καπάκι ενός υπονόμου και αυτό αρχίζει να κουνιέται…. και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο πάγωσε ο χρόνος. Προς στιγμή, νόμιζα ότι έβλεπα την εισαγωγή του πρώτου Sonic Adventure, γυρισμένη ξανά, σε πραγματικό χρόνο τούτη τη φορά, για το Switch. Μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου πρόλαβα να σκεφτώ ότι α) πρόκειται για remake του Sonic Adventure και β) ότι πρόκειται για ένα platform παιχνίδι με πρωταγωνιστές του Mario και Sonic. Ευτυχώς, τη σκέψη μου σταμάτησε ο κοντόχοντρος υδραυλικός, ο οποίος πετάχτηκε σαν ελατήριο από τον υπόνομο και με επανέφερε στην πραγματικότητα. Και κρίνοντας από το πολύ όμορφο τρέιλερ του Super Mario Odyssey, δεν με στεναχώρησε και πολύ η επιστροφή μου στην πραγματικότητα. Αλλά, μην το ξανακάνεις όμως βρε Nintendo, με κοψοχόλιασες 😛
Κατά τ’ άλλα, τα 1-2 Switch και ARMS, οι δύο τίτλοι που σχεδιάστηκαν με σκοπό να αναδείξουν τις δυνατότητες των Joy-Cons, όσον αφορά τα motion controls, δεν με ενθουσίασαν. Ειδικά το πρώτο, ένα παιχνίδι που δεν χρειάζεται καν την ύπαρξη οθόνης για να παίξουμε, μου φαίνεται εντελώς ανούσιο. Να μου επιτρέψετε, αλλά διαφωνώ με την Nintendo ότι κάνοντας πως αρμέγεις αγελάδες/πυροβολείς τον αντίπαλό σου/τρώγοντας όσο πιο γρήγορα ένα ανύπαρκτο σάντουιτς, δεν αποτελεί και τον ιδανικότερο τρόπο για να σπάσει κανείς τον πάγο σ’ ένα πάρτι. Αυτό όμως που με προβληματίζει περισσότερο, είναι η απόφαση της Nintendo να τα διαθέσει χωριστά από το Switch, και μάλιστα στην τιμή ενός κανονικού παιχνιδιού. Χάθηκε ο κόσμος να τα δώσει πακέτο μαζί με την κονσόλα, έτσι ώστε και τα παιχνίδια αυτά να μην περάσουν απαρατήρητα σε σχέση με τους υπόλοιπους τίτλους που θα δούμε μέσα στο έτος, και, ταυτόχρονα, να διαφημίσουν τις λειτουργίες των Joy-Cons;
Αφήνοντας τα party games, το Super Mario Odyssey μ’ άρεσε πάρα πολύ, αν και τεχνικά δεν δείχνει να διαφέρει πολύ από το προηγούμενο – αλλά εξίσου εντυπωσιακό – Super Mario 3D World. Η ανοιχτή φύση του τίτλου θα είναι μια πρόκληση για την Nintendo, καθώς τα platform παιχνίδια είναι συνυφασμένα με τη γραμμικότητα. Όμως δεν ανησυχώ καθόλου γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζει κάτι τέτοιο η ιαπωνική εταιρία, καθώς είχαν προηγηθεί τα Mario 64 και Super Mario Sunshine. Χάρηκα πολύ που το Splatoon, ένα παιχνίδι που βασίζεται σε μια φρέσκια ιδέα, αποκτά συνέχεια. Καλό είναι να βλέπουμε νέα πράγματα από τη Nintendo. To Mario Kart 8 Deluxe Edition έχω την εντύπωση ότι κυκλοφορεί με τη λογική να γεμίσει το φετινό αραιό πρόγραμμα κυκλοφοριών του Switch, παρά ως μια ουσιαστική κυκλοφορία. Άλλωστε, πόσοι από τους κατόχους Wii U, δεν αγόρασαν το απλό MK8; Αφήνοντας της εσωτερικές παραγωγές, όσον αφορά την στήριξη από τρίτες εταιρίες, είδα τους συνήθεις ύποπτους. Η Ubisoft φέρνει τα Just Dance 2017, Rayman Legends Definitive Edition (με νέο υλικό) και Steep. H SEGA ετοιμάζει τα Sonic Mania, Project Sonic 2017, Puyo Puyo Tetris, καθώς και το Shin Megami Tensei της Atlus. Την έκπληξη έκανε η Square Enix, με αρκετούς τίτλους, μεγάλους και μικρούς. Dragon Quest X και XI, τα δύο Dragon Quest Heroes (σε συνεργασία με την Koei Tecmo), καθώς και το πρωτοεμφανιζόμενο Project Octopath Traveler, το νέο παιχνίδι από τους δημιουργούς της σειράς Bravely Default. Σε γενικές γραμμές, αν προσέξατε, οι τρίτες εταιρίες ακολουθούν την εξής πολιτική: κρατούν στάση αναμονής. Κοινώς, στηρίζουν το Switch, χωρίς όμως να ρισκάρουν με την κυκλοφορία ενός νέου μεγάλου τίτλου. Και αυτό γιατί οι ΑΑΑ τίτλοι τείνουν να εμφανίζονται σε φορμά που διαθέτουν μεγάλη εγκατεστημένη βάση, με σκοπό να μεγιστοποιήσουν τις πωλήσεις του.
Τέλος, τα παιχνίδια που θα συνοδέψουν το Switch κατά το λανσάρισμά του, στις 3 Μαρτίου, είναι πολύ λίγα, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά, ούτε είναι ανησυχητικό. Επίσης, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να δούμε μέσα στην ίδια χρονιά τα Legend of Zelda: Breath of the Wild, Super Mario Odyssey και Xenoblade Chronicles 2, τρεις σημαντικούς και αναμενόμενους τίτλους. Ωστόσο, η λίστα με τους τίτλους που θα κυκλοφορήσουν μέσα στους πρώτους εννιά μήνες του Switch, δείχνει – και είναι – αρκετά φτωχό, ειδικά αν κάνουμε μια σύγκριση με τα παιχνίδια που είναι να κυκλοφορήσουν μέσα στους επόμενους δύο μήνες (Φεβρουάριο – Μάρτιο) για τα PS4 και Xbox One. Κακά τα ψέματα, η κονσόλα της Nintendo έχει την “ατυχία” να κυκλοφορήσει σε μία από παραγωγικές περιόδους, των δύο ανταγωνιστών της. Αυτό, βέβαια, μου δημιουργεί τον εξής προβληματισμό και έχει να κάνει με τα υπόλοιπα εσωτερικά στούντιο της Nintendo. Με το Wii U εκτός αγοράς εδώ και αρκετούς μήνες, χωρίς ουσιαστική υποστήριξη από πλευράς Nintendo, θα περίμενα να δω περισσότερα πράγματα από την ιαπωνική εταιρία, όσον αφορά τα δικά της παιχνίδια. Να μας έδιναν μια μικρή γεύση για αυτά που ετοιμάζουν τόσο καιρό. Τα επόμενα παιχνίδια των Retro Studios, της ομάδας των Animal Crossing, του στούντιο των Fire Emblem. Να μας δείξει η Nintendo ότι, παρά το δύσκολο ξεκίνημα και τους λιγοστούς τίτλους, οι προοπτικές του Switch είναι εντελώς διαφορετικές από αυτές του Wii U. Κάπως έτσι, η Nintendo έχασε την ευκαιρία να λάμψει κατά τη διάρκεια της δικής της βραδιάς και να δείξει στον κόσμο ότι παραμένει δημιουργική και επίκαιρη, όπως ήταν τα παλιά, καλά χρόνια.