Αν σας ρωτούσα να μου πείτε, ποιό είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σας όταν ακούτε το όνομα Virtua Fighter, είμαι σίγουρος ότι θα μου απαντούσατε τα τρισδιάστατα γραφικά και οι ρελιστικές κινήσεις. Την ίδια απάντηση θα έδινα κι εγώ. Κι όμως, η πρόταση της SEGA έχει να μας πει πολλές και ενδιαφέρουσες ιστορίες.
To πνευματικό παιδί του Γιού Σουζούκι ξεκίνησε την πορεία της μόλις δυόμισι χρόνια μετά το ντεμπούτο του Street Fighter II στα ιαπωνικά ουφάδικα και κατάφερε κάτι φαινομενικά αδύνατο για τα δεδομένα της εποχής : απέφυγε να αντιγράψει την πετυχημένη συνταγή του SFII, αλλά προσπάθησε να κερδίσει την εκτίμηση του κοινού και κατ’επέκταση μία θέση στην αγορά των fighting games, με τη δική του προσωπικότητα. Για να το πετύχει αυτό, εισήγαγε νέα χαρακτηριστά όπως ο περιορισμός του χώρου μέσα στον οποίο κινούνταν οι τρισδιάστατοι μαχητές, η κίνηση του χαρακτήρα μέσα στην αρένα και η εκμετάλλευση του χώρου προς όφελος του παίκτη. Και όλα αυτά ντυμένα με την τελευταία μόδα (εκείνης της εποχής) στα…τρισδιάστατα γραφικά που λέγαμε στην αρχή. Η SEGA γνώριζε ότι το τελευταίο πράγμα που ήθελε ο κόσμος ήταν ένας ακόμη κλώνος του SFII.
Από το μακρινό Virtua Fighter του 1993, πάμε αμέσως στο 2012 και το Virtua Fighter 5 Final Showdown. Το νέο επεισόδιο της σειράς, είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση παιχνιδιού: από τη μία, παραμένει πιστό στην παράδοση που έχει δημιουργήσει η σειρά από τα γεννοφάσκια της, και από την άλλη, έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι που ανήκει σε μία σειρά που την ακολουθούν διάφοροι αστικοί μύθοι.
Το VF5FS είναι update του αρχικού Virtua Fighter 5 και σύμφωνα με την παράδοση των VF, κάθε μεγάλο update συνοδεύεται από δύο νέους μαχητές και σημαντικές αλλαγές στο gameplay, ενώ το 60-70% των κινήσεων είναι ολοκαίνουργιες. Τα δύο τελευταία στοιχεία αποτελούν τη μεγαλύτερη πρόκληση, τόσο για την AM2, όσο και για το κοινό που ασχολείται με τα παιχνίδια του είδους. Η ομάδα της ΑΜ2 δεν καταφεύγει στις εύκολες λύσεις και δεν επιλέγει τον εύκολο δρόμο. Θα μπορούσε να προχωρήσει σε μικρές αλλαγές, που μόνο οι έμπειροι παίκτες θα μπορούσαν να εντοπίσουν. Κάτι τέτοιο όμως θα ερχόταν σε αντίθεση με την παράδοση της σειράς. Για το λόγο αυτό, βλέπουμε αλλαγές που θα ταιριάζουν σε ένα κανονικό sequel και όχι από ένα απλό update.
Στην περίπτωσή μας, οι χαρακτήρες έχουν χάσει ένα σημαντικό μέρος από τις κινήσεις που είχαν στο VF5, οι οποίες έχουν αντικατασταθεί από νέες. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα κόλπα και τα combos που ξέραμε και βασίζονταν στις παλιές κινήσεις, έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Η μεγαλύτερη επιτυχία είναι το ρίσκο που παίρνει η SEGA : ανανεώνει πλήρως τον κάθε μαχητή ενώ ταυτόχρονα διατηρεί ανέπαφο τον χαρακτήρα του έτσι ώστε να δίνει κίνητρο στους παλιούς παίκτες για να μάθουν καινούργια πράγματα και ταυτόχρονα να μη νιώθουν αποξενωμένοι από τους αγαπημένους τους μαχητές. Η ουσία παραμένει η ίδια και αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος προσέγγισης από τη μεριά του παίκτη. Η ΑΜ2 με τα ίδια υλικά δημιουργεί νέες συνταγές.
Δε θα μιλούσαμε για σωστό update βεβαίως, αν δεν είχαμε την είσοδο δύο νέων μαχητών. Ο πρώτος είναι ο Jean Kujo, ένας ψηλός, γεροδεμένος και επιθετικός καρατέκας ο οποίος έχει απίστευτες εκρήξεις στο παιχνίδι του, ιδανικός στο να ασκεί πίεση στον παίκτη που αμύνεται. Ο δεύτερος είναι ο γιγαντόσωμος σουμάς Taka-Arashi, o oποίος επιστρέφει από το VF3 έπειτα από την απουσία του από το VF4 – για τεχνικούς λόγους. Ο Τaka είναι πάρα πολύ δυνατός, επιβλητικός, αλλά αρκετά ευκίνητος για το μέγεθός του. Εξαιτίας του βάρους του, αρκετά combos και λαβές που δέχεται από τους αντιπάλους του, έχουν τροποποιηθεί έτσι ώστε να ταιριάζουν στα κιλά του. Ε, δεν είναι και εύκολο πράγμα για έναν ξερακιανό νίντζα (βλέπε Κage), να πετάει στον αέρα ένα υπέρβαρο σουμά. Για μία ακόμη φορά, το βάρος των μαχητών ενσωματώνεται στο gameplay του VF.
Fun Showdown (ή αλλιώς Πέτρα-Ψαλίδι-Χαρτί)
Καλά όλα αυτά, αλλά σας είχα υποσχεθεί κάτι για τους αστικούς μύθους που συνοδεύουν τα VF. Ο σηναντικότερος εξ αυτών είναι ότι το VF είναι ένα πολύπλοκο παιχνίδι που δεν απευθύνεται σε όλους τους παίκτες. Αυτή η λανθασμένη εικόνα για το VF, απέχει από την πραγματικότητα. Το VF χρησιμοποιεί μόλις δύο κουμπιά για επίθεση και άλλο ένα για άμυνα. Πόσο περιπλοκα μπορούν να γίνουν τα πράγματα όταν το παιχνίδι χρησιμοποιεί μόνο τρία από τα οχτώ κουμπιά του χειριστηρίου; Άλλωστε, το σύστημα μάχης βασίζεται στη λογική του γνωστού παιχνιδιού πέτρα-ψαλίδι-χαρτί. Η επίθεση κερδίσει τις λαβές, οι λαβές κερδίζουν την άμυνα και η άμυνα κερδίζει την επίθεση. Μπορεί το σύστημα να είναι απλό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι απλοϊκό. Το VF5FS, διαθέτει απαράμιλλο βάθος και το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κάποιος, εξαρτάται από τον χρόνο που είναι διατεθιμένος να επενδύσει στο παιχνίδι. Και όσο περισσότερο επενδύει κανείς, τόσο ο βαθμός διασκέδασης ανεβαίνει κατακόρυφα. To γεγονός ότι δεν ευννοεί το button mashing, μόνο ως θετικό μπορώ να το εκλάβω.
Το VF5FS, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες προτάσεις του ανταγωνισμού (με εξαίρεση το SoulCalibur της Namco), δεν απαιτεί από τον παίκτη να μάθει απ’έξω εκατοντάδες κινήσεις, ούτε οι κινήσεις και τα combos απαιτούν το αυστηρό timing άλλων fighting παιχνιδιών. Η έκβαση των αναμετρήσεων εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τις δυνατότητες του κάθε παίκτη, αφήνοντας έξω από το παιχνίδι διάφορους εξωγενείς παράγοντες όπως είναι οι super κινήσεις ή άλλοι μηχανισμοί επαναφοράς. Θα πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι το σύστημα throw escape έχει απολοποιηθεί έτσι ώστε το VF5FS να γίνει ακόμα πιο προσιτό στους νέους παίκτες. Το παιχνίδι έχει ξεκάθαρους κανόνες, και παρέχει όλα τα απαραίτητα εργαλεία ώστε ο παίκτης να απολαμβάνει το παιχνίδι και ταυτόχρονα να γίνεται καλύτερος. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι μάχες μεταξύ έμπειρων παικτών θυμίζουν περισσότερο χορογραφία από ταινίες πολεμικών τεχνών παρά παιχνίδι. Ο παίκτης είναι ο πρωταγωνιστής και η διασκέδαση το ζητούμενο. Αυτό διασφαλίζεται από το άκρως ισορροπημένο ρόστερ των 19 μαχητών, έτσι ώστε όλοι να έχουν τις ίδιες πιθανότητες στο να κερδίσουν.
Ολοκληρώνοντας την παρουσίαση, θα πρεπει να πώ ότι γραφικά του παιχνιδιού παραμένουν σε υψηλό επίπεδο, αλλά δεν έχουν αλλάξει αρκετά σε σχέση με το αρχικό VF5. Αυτό αποτελεί το μοναδικό σημείο που μαρτυρά ότι το VF5FS είναι update. Ωστόσο διαθέτει ίσως τo καλύτερο animation για παιχνίδι του είδους (το οποίο έχει δουλευτεί από την αρχή), οι πίστες έχουν υποστεί πολλές αισθητικές αλλαγές και μερικές από αυτές έχουν αλλάξει μορφή, αφού δεν έχουμε μόνο τετραγωνικές πίστες, αλλά και ορθογωνικές, με αποτέλεσμα να αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο εκμεταλλεύεται τον διαθέσιμο χώρο ο κάθε παίκτης. Το soundtrack (ίσως το μοναδικό αδύναμο σημείο των VF σε σχέση με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά) είναι από τα καλύτερα της σειράς, αλλά αν δεν είναι του γούστου σας, υπάρχουν διαθέσιμα και τα soundtrack των όλων σχεδόν των προηγούμενων VF.
Το VF5FS, αποτελεί μία εξαιρετική και ολοκληρωμένη πρόταση, μέσα σε μία χρονία όπου είδαμε και θα δούμε πολλά και καλά fighting games. Είναι δίκαιο και φιλικό προς τον χρήστη, αλλά και για την τσέπη του, αφού διανέμεται ψηφιακά μέσω των PSN και XBLA (και για να μην ξεχνιόμαστε, δεν προϋποθέτει την αγορά του απλού VF5). Το single player κομματι προσφέρει αρκετά επιλογές, χωρίς όμως να πλησιάζει τον τεράστιο αριθμό που προσέφερε το Virtua Fighter 4 Evolution, ενώ το διαμάντι του πακέτου είναι οι διαδικτυακές αναμετρήσεις και ο καλοδουλεμένος κώδικος στον οποίο βασίζονται, και ο οποίος εγγυάται αμέρητες ώρες ξέγνοιαστου παιχνιδιού. Στο λυκόφως της τρέχουσας γενιάς συστημάτων, η SEGA παρουσιάζει ένα θαυμάσιο παιχνίδι ξύλου που ο καθένας μπορεί να απολαύσει. Είτε ασχολείται φανατικά με το είδος, είτε περιστασιακά.
