Πρώτη ματιά στο Far Cry 5

«Υπάρχει αυτή τη στιγμή μια αίσθηση εκεί έξω, ότι κάτι δεν πάει καλά στον κόσμο. Ότι τα πράγματα δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι. Και ο φόβος που δημιουργεί αυτή η αίσθηση, το συναίσθημα πως μπορεί τα πράγματα να πάνε πολύ στραβά ανά πάσα στιγμή, είναι κάτι που πιστεύουμε πως έχει «ποτίσει» την ουσία του νέου Far Cry». Αυτά τα λόγια από τον υπεύθυνο της Ubisoft, Μάναμπ Ρόι, σε μεταξύ μας συζήτηση για τη βασική πηγή έμπνευσης πίσω από το νέο επεισόδιο της σειράς, είναι ενδεικτικά για να καταλάβεις πώς τα τωρινά γεγονότα έχουν επηρεάσει, αν όχι κατευθύνει την εξέλιξη του διάσημου franchise της Γαλλικής εκδότριας. Σύμφωνα με τον κύριο Ρόι βέβαια, η πρωταρχική πηγή έμπνευσης συναντάται στα παιδικά χρόνια ορισμένων από τους βασικούς συντελεστές του παιχνιδιού, που έζησαν την εποχή του Ψυχρού Πολέμου και την τρομολαγνία της πυρηνικής απειλής και μάλιστα μεγάλωσαν σε περιοχές που βρίσκονται πολύ κοντά στην Μοντάνα της Αμερικής, όπου διαδραματίζεται και το Far Cry 5. Δεν είναι καθόλου δύσκολο ωστόσο να κάνεις τους παραλληλισμούς με ότι συμβαίνει σήμερα στον κόσμο και ειδικότερα στην Αμερική του σήμερα, την Αμερική του Τραμπ, της ιδεολογικής οπισθοδρόμησης για μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού της, που ανακαλύπτει ξανά εξωτερικούς και εσωτερικούς «εχθρούς» (μουσουλμάνους, Κινέζους, Βορειο-Κορεάτες, μέχρι και τους... ομοφυλόφιλους) σε μια ακράια αντίδραση απέναντι σε μια παρατεταμένη περιόδο πολιτικής ορθότητας.

Από μόνη της αυτή η συνθήκη δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για το πιο ενδιαφέρον – τουλάχιστον από σεναριακής πλευράς – Far Cry των τελευταίων ετών. Το παιχνίδι ξεκινάει με μια εντυπωσιακή εισαγωγή, καθώς ο χαρακτήρας σου βρίσκεται στην ειδική ομάδα που έχει κληθεί να συλλάβει τον επονομαζόμενο «Ιεροκύρηκα», τον αρχηγό μιας κοινότητας – αίρεσης που ζει σε ένα απομονωμένο σημείο της ειδυλλιακής πολιτείας της Μοντάνα. Η αίρεση, που έχει την ονομασία «H Πύλη της Εδέμ», έχει ορκιστεί τυφλή πίστη στις υποταγές των Θείων όπως αυτά ορίζονται από τον Ιεροκύρηκα και την οικογένειά του (η σύνδεση με τον Χριστιανισμό είναι προφανής, αν και πουθενά στην εισαγωγή δεν γίνεται απευθείας συσχετισμός) και πιστεύει πως οι αμαρτίες των υπόλοιπων θνητών, έχουν φέρει την ανθρωπότητα ένα βήμα πριν από την Αποκάλυψη. Καθώς περιδιαβαίνεις τις πύλες της κοινότητας και αντικρύζεις τις εχθρικές, χλευαστικές ματιές των κατοίκων της, μπορείς εύκολα να διακρίνεις τα πνευματικά δάνεια σε ότι αφορά την αποτύπωση της σκοτεινής πλευράς των απομονωμένων επαρχιών της Αμερικής, που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τα δημοφιλή The Walking Dead και True Detective. Ωστόσο, οφείλουμε να δώσουμε τα εύσημα στη Ubisoft για την ποιότητα της δουλειάς που έχει γίνει σε αυτό τον τομέα. Η νοσηρότητα της ατμόσφαιρας που έχουν πετύχει οι σχεδιαστές είναι απαράμιλλη, και τόσο η σκηνοθεσία των πρώτων σκηνών όσο και οι ερμηνείες, παίρνουν άριστα.

Φυσικά, η επιχείρηση σύλληψης αποδεικνύεται σκέτη καταστροφή και καταλήγει με τα περισσότερα μέλη της αποστολής, είτε νεκρά είτε αιχμάλωτα και εσένα στη μέση του πουθενά, στην έναρξη ενός αγώνα επιβίωσης στην άγρια φύση της Μοντάνα. Το παιχνίδι σε φέρνει γρήγορα σε επαφή με έναν περιφερειακό χαρακτήρα, για να σου δώσει τις πρώτες σου αποστολές και να σε ενσωματώσει ομαλά στα συστήματά του – μαθαίνοντάς σε, από το πως ενεργοποιείς τους κλασικούς πύργους των παιχνιδιών, στο πως απελευθερώνεις αιχμαλώτους, «κατακτάς» οχυρά της κοινότητας και στρατολογείς κόσμο για να πολεμήσει μαζί σου. Καθώς όμως η δράση του παιχνιδιού απελευθερώνεται από το βασικό σενάριο, το Far Cry 5 αρχίζει και θυμίζει ολοένα και περισσότερο τους προηγούμενους τίτλους της σειράς. Η οικειότητα συνοδεύεται από αναμενόμενα θετικά και αρνητικά: το θετικό της υπόθεσης είναι πως η Ubisoft βελτιώνει σταθερά τους μηχανισμούς και τα συστήματα της σειράς, με αποτέλεσμα το πέμπτο Far Cry να δείχνει πως παραδίδει το ανοιχτόκοσμο gameplay του franchise στην καλύτερη έκδοσή του. Το αρνητικό της υπόθεσης είναι πως όλα αυτά που κάνεις στο Far Cry 5, σου δίνουν την αίσθηση πως τα έχεις κάνει ξανά στα προηγούμενα παιχνίδια. Έτσι, ο αρχικός ενθουσιασμός σταδιακά δίνει τη θέση του σε μια υποφαινόμενη μονοτονία. Μια μικρή αναφορά θα γίνει επίσης και σε ορισμένα bug στα οποία πέσαμε στην ολιγόωρη ενασχόλησή μας με τον τίτλο, ωστόσο δεν χρειάζεται να επιμείνουμε από τη στιγμή που δεν έχουμε να κάνουμε με τελική έκδοση του παιχνιδιού.

Λίγο πριν φύγουμε – δυστυχώς εσπευσμένα – από την παρουσίαση του τίτλου, ρωτήσαμε τον Μάναμπ Ρόι για το τι μπορούμε να περιμένουμε σε επίπεδο προσθηκών ή καινοτομιών στο gameplay του Far Cry 5 και αν η ομάδα σχεδιασμού ήταν το ίδιο φιλόδοξη και τολμηρή σε αυτόν τον τομέα, όσο ήταν και με τις σεναριακές ανησυχίες της. Εκείνος μας υποσχέθηκε πως λίγο μετά από το σημείο στο οποίο είχαμε καταφέρει να φτάσουμε, ξεκινούσε η επίδειξη μιας σειράς από δράσεις που θα απαντούσε με τον πιο εμφατικό τρόπο στην ερώτησή μας, οπότε και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την τελική έκδοση του παιχνιδιού. Το σίγουρο είναι πως και οι δύο συμφωνήσαμε πως η αίσθηση πως ο κόσμος «ολισθαίνει» προς κάτι άσχημο υπάρχει εκεί έξω. Η αποτύπωσή της, με όποιες αισθητικές ή σεναριακές υπερβολές καθιστά από τώρα το Far Cry 5 το πιο ενδιαφέρον επεισόδιο της σειράς εδώ και πάρα πολύ καιρό, οπότε μένει να δούμε σε τι θα μετουσιωθούν οι προσδοκίες μας, με την τελική έκδοση του παιχνιδιού.